Candriam
Naar welke posities moeten aandelenbeleggers zich vandaag richten, nu de inflatie de kop opsteekt en een stijging van de rentevoeten niet meer zo veraf lijkt, toch zeker in de Verenigde Staten?
Wij denken dat de huidige stijging van de inflatie een tijdelijk fenomeen is. Ze is te wijten aan basiseffecten, aan de verhoging van de grondstof- en transportprijzen, en aan bepaalde bottlenecks die het gevolg zijn van de snelle economische heropleving. Wellicht gaan die factoren geleidelijk aan vanzelf oplossen om volledig te verdwijnen in de tweede helft van 2022. In zulke marktomgeving passen wij onze portefeuilles aan. We geven de voorkeur aan aandelen en versterken onze posities in bepaalde ‘value’ sectoren – onder meer de bankensector, maar ook in de consumptiesectoren. Deze laatste lijken verwaarloosd te worden. Vanuit regionaal oogpunt biedt vooral Europa nog steeds aantrekkelijke waarderingen.
Wat moet ik als obligatiebelegger (in euro) doen in een wereld waar de negatieve rendementen – toch zeker in de eurozone – wellicht nog vele jaren gaan aanhouden?
Het huidige klimaat van lage rentes en negatieve reële rentevoeten gaat nog even aanhouden. Daarom hebben we onze beleggingen in obligaties gediversifieerd, op zoek naar betere rendementen. Concreet richten we onze pijlen op hoogrentende obligaties in Europa en de Verenigde Staten, maar ook op obligaties uit groeilanden. We hebben een deel van de portefeuilles belegd in alternatieve strategieën zoals CTA’s, fondsen die trends in verschillende activaklassen detecteren, en arbitragefondsen die beiden een bijkomende absolute return opleveren en tegelijk een interessante diversificatie bieden. We hebben tot slot ook een positie in goud opgebouwd, een aantrekkelijk beschermingsmechanisme omdat het weinig correlatie heeft met de traditionele financiële activa.
De beurzen blijven de records aan elkaar rijgen en de waarderingen stijgen. Wil dat zeggen dat we ons op korte termijn moeten verwachten aan een grotere volatiliteit?
Zowel het begrotingsbeleid als het monetair beleid zijn maximaal accommoderend. De onzekerheid over hun toekomstige politiek, met name in het licht van een – zij het tijdelijke – inflatiegolf, kan op de financiële markten voor angst zorgen. Aandelenwaarderingen zouden de geleidelijke afbouw van overheidssteun nog beter moeten opvangen naarmate het vertrouwen in de duurzaamheid van het economisch herstel toeneemt.