Elke belegger vraagt zich vroeg of laat af of de keuze van de beleggingsproducten die een bank voorstelt echt wel zo onafhankelijk is. Bij ING Private Banking kunnen klanten op beide oren slapen. Enkel hun belang telt.
Jan Van Sande, hoofd van ING Private Banking & Wealth Management vat meteen de koe bij de horens. ‘Ik begrijp die twijfels, maar kan ze ook meteen weerleggen. Onze private bankers benaderen een beleggingsportefeuille zoals de chef in een toprestaurant dat met zijn menu doet: ze speuren meticuleus naar topingrediënten en letten daarbij op elk detail. Hun vakkundigheid en onafhankelijkheid staan boven elke twijfel.’
Wie het beheer van zijn vermogen aan zijn bankier toevertrouwt heeft vaak dezelfde wens: de belegging moet zo goed mogelijk renderen en het risico moet zo laag mogelijk zijn. Een bankier die dus telkens opnieuw de eigen fondsen voorstelt, botst terecht op wantrouwen. Van Sande is het daar volmondig mee eens. ‘Het is onmogelijk om in élke activacategorie de beste te zijn. Daarom werken wij samen met vermogensbeheerders van over de hele wereld. Die open architectuur maakt ons uniek’, aldus Van Sande.
Van een voorgesteld menu tot beleggen à la carte
Bij ING Private Banking kunnen klanten kiezen uit drie beleggingsbenaderingen, afhankelijk van hun voorkeuren en risicoprofiel. De eerste optie is het vermogensbeheer volledig aan de bank toe te vertrouwen en zo een voorgesteld menu te volgen. Dit gecentraliseerde beheer omvat twee soorten oplossingen: Kronos en Anthea, die met hun verantwoorde en duurzame benadering voorbehouden zijn voor vermogens vanaf 250.000 euro. Zij combineren de beste fondsen en worden door een internationaal team van specialisten geselecteerd.
De tweede optie is een gepersonaliseerd beheer, waarbij klanten vanaf 1 miljoen euro een mandaat voor discretionair beheer kunnen geven, of vanaf 2,5 miljoen euro kunnen kiezen voor adviesbeheer. ‘Bij discretionair beheer delegeren klanten hun beleggingsbeslissingen volledig aan hun private banker en portefeuillebeheerder. Deze neemt dan de beslissing om financiële instrumenten te kopen en te verkopen op basis van het risicoprofiel en de rendementsdoelstellingen van de klant’, licht Van Sande toe. Bij adviesbeheer daarentegen is de service 100 procent gepersonaliseerd. De klant beheert zelf à la carte de samenstelling van zijn portefeuille, maar wordt daarbij actief bijgestaan door een vermogensbeheerder.
'Onze private bankers letten op elk detail en speuren meticuleus naar topingrediënten. Hun vakkundigheid is cruciaal om die ingrediënten samen te stellen tot de beste beleggingsportefeuille'
Beleggingsuniversum met wereldsmaken
Het beleggingsuniversum van ING Private Banking is breed en divers. ‘De beleggingsstrategie van ons Investment Office is gebaseerd op onderzoek van ons eigen economische bureau’ zegt Van Sande. ‘Zij analyseren de macro-economische context en de ontwikkelingen op de financiële markten.’
Het beleggingsuniversum van ING Private Banking omvat 120 actieve fondsen van 38 gerenommeerde fondshuizen, evenals 140 trackers en honderden individuele aandelen en obligaties. ‘Voor de fondsen werken we samen met ijzersterke huizen als Blackrock, Schroders, Amundi Asset Management, Axa Investment Managers en Goldman Sachs. Maar we gaan ook in detail speuren bij kleine boetieks zoals Eleva of Polar Investment’, legt Van Sande uit. ‘Wat de trackers betreft, selecteren we uit dertien fondsbeheerders, waaronder Ishares, HSBC, Vanguard, JP Morgan, Ossiam en Wisdom Tree. Ik zou dit een bijzonder uitgebreid ingrediëntenpalet durven noemen.’
Net zoals in een topkeuken is dit selectieproces het resultaat van vakkundigheid en talent. Het bestaat uit zowel kwantitatieve als kwalitatieve analyses. De eerste is gebaseerd op klassieke risico-rendementscriteria. Voor de kwalitatieve analyse wordt dan weer samengezeten met de fondsbeheerder en volgt er een grondige doorlichting van de vermogensbeheerder en het fonds. Ethische overwegingen spelen hierbij een steeds groter wordende rol. ‘We richten ons vooral op verantwoorde en duurzame fondsen, en niet zozeer op traditionele’, besluit Van Sande.