‘Misschien is het tijd om voor obligaties te kiezen.’

De Amerikaanse Federal Reserve (Fed) heeft herhaaldelijk bevestigd dat haar historische cyclus van monetaire verstrakking wellicht ten einde loopt. De inflatiedoelstelling van 2 procent van de Fed blijft de komende maanden immers een haalbare kaart.

Als, zoals uit een aantal indicatoren al blijkt, de Amerikaanse groei vervolgens stabiliseert, zou de rente de komende maanden gestaag kunnen gaan dalen. ‘De rendementen op monetaire beleggingen zullen dan wellicht vanzelf afnemen en de obligatiekoersen kunnen dan profiteren van de toegenomen vraag,’ zegt Pramod Atluri, Fixed Income Portfolio Manager bij Capital Group.

Looptijden: het juiste moment

Vanuit dat perspectief zal een klassiek obligatiefonds blootgesteld aan Amerikaanse obligaties en met een looptijd van ongeveer zes jaar zijn rendement met ongeveer 3 procent zien stijgen telkens de belangrijkste rentetarieven van de Amerikaanse centrale bank met 50 basispunten (0,5 procent) dalen. Dat zal een nog hoger totaalrendement opleveren en tegelijk een zekere bescherming bieden tegen verliezen.

‘Bovendien biedt de rentecurve voor obligatiehouders een verhoogde kans op winst, ervan uitgaande dat de groei aanhoudt terwijl de Fed de rente verlaagt,’ voegt Pramod Atluri eraan toe. De omvang van de begrotingstekorten zal dan ongetwijfeld weer wegen op Amerikaanse staatsobligaties met langere looptijden. Dat zou de stijgende rentecurve zelfs kunnen versterken als gevolg van de combinatie van hogere risicopremies en langere looptijden.

De outperformance van geëffectiseerde obligaties

Na een piek van bijna 1,7 procent in maart 2023 is de spread, dat is het renteverschil tussen de Bloomberg US Corporate Investment Grade index en Amerikaanse staatsobligaties (die veel minder risicovol zijn), eind 2023 gedaald tot ongeveer 1 procent. Als we voor 2024 uitgaan van een overwegend gunstig economisch klimaat, dan zal de outperformance binnen het segment van de bedrijfsobligaties waarschijnlijk beperkt blijven.

Wie bedrijfsobligaties aanhoudt, heeft er dus alle belang bij om de kwaliteit van zijn portefeuille te verbeteren en zo de veerkracht ervan te verhogen zonder zijn potentiële rendement te hypothekeren.

Beleggers die op zoek zijn naar kwalitatieve activa kunnen zich onder meer wenden tot Mortgage-Backed Securities (MBS) die gebaseerd zijn op hypothecaire leningen. Hoogwaardige MBS hebben meestal een AAA-rating en zijn bijzonder liquide. In een segment dat beter bestand is tegen economische groeivertraging zouden ze, in vergelijking met schatkistpapier, evenveel of zelfs beter, moeten outperformen dan bedrijfsobligaties,’ merkt Pramod Atluri op.

De meeste MBS bieden ook de mogelijkheid om vervroegd terug te betalen, wat in het recente verleden voor beleggers nadelig is gebleken. De reden: een hoge volatiliteit van de rente en een grotere kans dat de eigenaar zijn lening vervroegd aflost. Maar deze handicap zal, in lijn met de gestage daling van de rente, verdwijnen als deze volatiliteit blijft dalen Wat kennelijk het geval is.

Uiteenlopende vooruitzichten voor high yield

Het rendement op nieuwe uitgiftes van high-yield obligaties oogt met circa 7,7 procent aantrekkelijk. Als de economie standhoudt, kunnen ze dus een mooie bron van rendement zijn. Maar omdat deze beleggingscategorie een kortere looptijd heeft, zal ze minder profiteren van koersstijgingen als de rente, zoals wordt verwacht, in 2024 daalt.

Terwijl het high yield-segment in een risicoaverse omgeving wel eens afgestraft zou kunnen worden, zijn de vooruitzichten voor schuldpapier van opkomende markten veel gunstiger. Als de groei echter hapert, kunnen de huidige waarderingen dat compenseren. Valuta van groeimarkten kunnen overigens aantrekkelijke rendementen neerzetten en het schuldpapier van die markten ondersteunen mocht de opwaartse cyclus van de Amerikaanse dollar omslaan naar aanleiding van de verlaging van de belangrijkste Amerikaanse rentetarieven.

Herbeleggen in het obligatiesegment

De conclusie van Pramod Atluri is duidelijk: in de mate dat het einde van de cyclus van monetaire verstrakking zich voltrekt, moeten beleggers die na de stijging van de obligatierente de obligatiemarkt hebben verlaten, geleidelijk terugkeren. Ze moeten dus hun blootstelling aan rentegevoelige activa vergroten om van de hogere rendementen te kunnen profiteren. Een bijkomend maar eerder ongekend argument daarbij is dat ze daardoor het risico in hun totale portefeuilles kunnen verminderen.

Voor wie in 2022 de slappe aandelen- en obligatiemarkten ontvluchtte en massaal in geldmarktfondsen stapte, is het dus tijd om deze posities te herbekijken. Terwijl de rente die deze fondsen enkele maanden geleden boden een stuk hoger lag dan de rente van obligatieportefeuilles, zullen de curves naar verwachting convergeren of elkaar zelfs kruisen naarmate het beleid van de Fed wordt bevestigd.

In het geval van een recessie zou een nog agressievere renteverlaging door de Federal Reserve het totale rendement van geldmarktfondsen nog verder verlagen, terwijl het rendement van een ‘kern’-obligatiefonds sterk zou stijgen.

Natuurlijk zijn de risico's van hernieuwde inflatiedruk als gevolg van een opleving van de groei of nieuwe geopolitieke schokken niet verdwenen. Volgens Pramod Atluri komt het erop aan de situatie, naarmate de financieringsvoorwaarden versoepelen, nauwlettend in de gaten te houden, ook al is het onwaarschijnlijk dat deze risico's zich zullen voordoen.

Desondanks is volgens de expert de tijd gekomen om opnieuw in obligaties te stappen. ‘Kernobligaties zouden een veel ruimer gamma aan opportuniteiten kunnen bieden dan de afgelopen 10 jaar. Want de hoge rendementen op nieuwe obligatie-emissies bieden extra bewegingsruimte als risicovolle activa het moeilijk hebben.’