De cyclische rotatie tussen zogenaamde 'groeiaandelen' en 'waardeaandelen' is van oudsher bepalend voor de samenstelling van veel portefeuilles. Maar nu de economie grote veranderingen ondergaat, is het wellicht tijd om die traditionele benaderingen eens kritisch tegen het licht te houden.
Traditioneel volgen beleggers twee hoofdstrategieën voor de samenstelling van een aandelenportefeuille. ‘Aan de ene kant zijn er de beleggingen in waardeaandelen die op basis van hun intrinsieke waarde “goedkoop” lijken en dus de potentie hebben om op termijn inkomsten te genereren’, zegt Nisha Thakrar, Client Solutions Specialist bij Capital Group. ‘Aan de andere kant zijn er de beleggingen in groeiaandelen die, ondanks hun hoge prijzen, naar verwachting sneller zullen groeien dan het gemiddelde groeipercentage van de markt.’
Het einde van een cyclus?
Al decennialang maken deze stijlen onderdeel uit van een cyclische dualiteit. ‘Maar in een veranderende economie is het de vraag of die duale relatie op de lange termijn houdbaar is’, stelt Nisha Thakrar. ‘Beleggers moeten zich afvragen of ze hun strategie niet moeten bijstellen om ook in de toekomst maximaal rendement te behalen uit “waarde”- en “groeiaandelen”.’ Thakrar onderzocht de resultaten die de afgelopen tien jaar zijn behaald. Zij vindt dat het ‘waarde-groeimodel’ nu moeilijker te doorgronden is en daarom risicovoller om toe te passen.
Beleggers kunnen beter uit het hele universum aandelen selecteren die beantwoorden aan hun doelstellingen voor vermogens- en inkomstengroei.
De lage groei van opbrengsten bij traditionele modellen is te verklaren uit enkele grote veranderingen. ‘Allereerst is de koers van aandelen in sectoren die traditioneel als blue chips werden aangemerkt, zoals banken- en de energiesector, geleidelijk gedaald. Spelers die vroeger, zelfs in turbulente tijden, altijd sterke resultaten konden neerzetten, staan nu voor onbekende uitdagingen.’
Ten tweede is de digitalisering, de vierde industriële revolutie, bepalend voor wie de winnaars en de verliezers zijn. Sectoren lopen ook meer in elkaar over en dat maakt diversificatie van de portefeuille complexer, los van de voorkeursaanpak. Tot slot wordt het, door de groei van immateriële activa die samenhangt met de ontwikkeling van de kenniseconomie, steeds gecompliceerder om de intrinsieke waarde van activa te bepalen. ‘Voor beleggers die vasthouden aan een van de twee traditionele benaderingen, is het een uitdaging om de intrinsieke waarde van een bedrijf goed in te schatten, geheel los van de activa’, waarschuwt Nisha Thakrar.
Nieuw krachtenspel
Is het scheiden van deze twee beleggingsstijlen nog altijd even opportuun? Medio vorige eeuw veerden waardeaandelen weer sterk op na een periode van lage rendementen. Maar zullen ze nu op een zelfde manier opleven? Dat maakt het voor beleggers lastig om de rotatie tussen 'groei' en 'waarde' te plannen en af te bakenen.
‘Beleggers kunnen beter uit het hele universum aandelen selecteren die beantwoorden aan hun doelstellingen voor vermogens- en inkomstengroei’, besluit Nisha Thakrar. ‘En dus is het meer dan ooit van belang om in zee te gaan met adviseurs en fondsbeheerders die fundamenteel onderzoek doen en rekening houden met nieuwe krachten, zoals digitalisering, immateriële activa en een meer hybride sectordiversificatie.’
Wilt u meer inzichten van onze experts? Klik hier en meld u aan.