De comeback van bedrijfsobligaties

We vergeten het soms, maar het tijdperk van lage rentetarieven dat we tot 2021 hebben gekend, is het gevolg van een crash. Want in de nasleep van de financiële crisis van 2008 die de hele wereld op zijn kop zette, gingen de grote centrale banken resoluut zulk monetair beleid voeren om hun respectieve economieën te stimuleren.

De gestage daling van de rente duwde die naar een historisch dieptepunt. Kenmerkend daarvoor was de negatieve rente op Duitse staatsobligaties.

In hun zoektocht naar rendement lieten beleggers obligaties grotendeels links liggen. Die brachten immers nog slechts minieme inkomsten op die de grillige koersen niet langer konden compenseren. Ze wendden zich dus tot risicovollere activa, zoals aandelen en particuliere schuldproducten.

‘Nu de inflatie een halt is toegeroepen, hebben veel beleggers een groot deel van hun defensieve allocaties uit hun portefeuilles verwijderd omdat ze overtuigd waren van de steun van de centrale banken, die zich uitsluitend richten op de handhaving van de financiële stabiliteit’, zegt Flavio Carpenzano, directeur obligatiebeleggingen bij Capital Group.

In het obligatiesegment vielen alleen high yield obligaties bij beleggers in de smaak. Die staan weliswaar meer bloot aan kredietrisico maar bieden wel hogere rendementen. Beleggers waren geneigd deze in hun portefeuilles meer overgewicht te geven.

Nieuwe defensieve strategieën

De wereld is sindsdien aanzienlijk veranderd. Na de pandemie volgden zowel de Oekraïense crisis als de energiecrisis. We maakten opnieuw kennis met inflatie. Dat herinnerde de centrale banken aan hun missie om het juiste evenwicht te vinden tussen prijsstabiliteit en de stabiliteit van het financiële systeem.

Met verschillende (forse) verhogingen van de belangrijkste rentetarieven vormde 2022 een echt keerpunt. Zozeer zelfs dat de interventiedrempel van centrale bankiers om een economische vertraging of een inzinking van de markt tegen te gaan, nu veel hoger lijkt te liggen dan een tijdje geleden.

Ook de kwantitatieve versoepelingsmaatregelen en andere obligatie-opkoopprogramma's die het afgelopen decennium kenmerkten en druk zetten op de rendementen, liggen achter ons. Wat nu gebeurt, lijkt wel een terugkeer naar een normaal monetair beleid. En dat was misschien iets te snel in de vergetelheid geraakt.  

‘Volgens onze analyse zou dit nieuwe regime enige tijd moeten aanhouden’ zegt Flavio Carpenzano. Ook de huidige omgeving wordt gekenmerkt door een verhoogde volatiliteit. Volgens de expert moeten daarom de defensieve strategieën herbekeken worden. En daarbij kunnen klassieke obligaties aanzienlijke voordelen bieden.

Kapitaalbescherming

We moeten in de eerste plaats terugkeren naar de basisdimensie van obligatiebeleggingen, namelijk de solvabiliteit van een emittent van schuldpapier. Die hangt af van de fundamentals van de emittent en van de plaats van de obligatie in de kapitaalstructuur.

Daarbij heeft de stijging van de obligatierente, door een nieuw evenwicht te creëren tussen de kwaliteit van de obligatie en het rendement, de defensieve rol van de allocatie van obligaties binnen een portefeuille versterkt. Tenminste wanneer beleggingskeuzes worden onderbouwd door diepgaand fundamenteel onderzoek en een grondige kennis van emittenten.

Spreiding

Vanuit een spreidingsperspectief is het gebruikelijk om een stijging van de obligatiemarkt te associëren met een daling van de aandelenmarkt. Achterblijvende aandelenmarkten in combinatie met een lagere groei zetten centrale bankiers er inderdaad vaak toe aan hun monetaire beleid te versoepelen. De daling van de rente zorgt er dan voor dat de obligatiekoersen afhankelijk van hun looptijd, in meer of mindere mate stijgen.

2022 was in dat opzicht een historische uitzondering. Want zowel de aandelen- als obligatiemarkten daalden! De galopperende inflatie was daarvan de schuldige. ‘Die inflatie had in combinatie met de nog steeds lage rentetarieven een negatief effect op de obligatiekoersen’, merkt Flavio Carpenzano op. ‘Maar deze situatie is atypisch en zal zich aan het einde van de economische cyclus wellicht normaliseren.’

Dat zou beleggers moeten aanmoedigen om te kiezen voor kwaliteitsobligaties. Meer bepaald voor obligaties met een langere looptijd. Die bieden in zekere mate bescherming tegen neerwaartse bewegingen, ook in tijden van lage rentetarieven.

Inkomsten genereren

Ten slotte zijn er natuurlijk nog de voordelen van de coupons aangehecht aan obligaties. Die genereren in tegenstelling tot aandelen, transparantere en meer voorspelbare inkomstenstromen.

In principe zijn coupons op klassieke obligaties een constante. Daardoor zijn ze een potentiële bron van regelmatige inkomsten. Sinds de val van de obligatiemarkten begin 2022 zijn de rentes op nieuwe emissies echter opnieuw sterk gestegen.

We kunnen dus op termijn betere resultaten verwachten dankzij een inkomstencomponent die meer bescherming biedt tegen een koersdaling. Beleggers zullen bovendien blijven profiteren van mooie obligatierendementen mochten de centrale banken hun belangrijkste rentetarieven op een hoog niveau houden.

De troeven van investment grade

‘In deze context zijn we ervan overtuigd dat investment grade bedrijfsobligaties een optimale combinatie bieden voor het genereren van inkomsten, kredietkwaliteit en de looptijd,’ zegt Flavio Carpenzano. 

Hij baseert zich op twee vaststellingen. Ten eerste bieden deze obligaties over het algemeen een hoger rendement dan kwalitatieve staatsobligaties. Ten tweede is de looptijd van de wereldwijde index van investment-grade bedrijfsobligaties de afgelopen 10 jaar aanzienlijk langer geworden.

Daardoor kunnen bedrijven vanaf nu profiteren van de lage rentes die beschikbaar zijn voor langere looptijden. Deze obligatieproducten genieten ook van een sterke vraag en een zeer liquide markt.

Dit alles maakt dit segment tot een ideale bron van portefeuillespreiding.