In België dragen bedrijven die batterijen op de markt brengen een belangrijke verantwoordelijkheid: voldoen aan de aanvaardingsplicht. Martine Vanheers van Bebat legt uit wat dit concreet inhoudt, en hoe Bebat ondernemingen helpt om aan deze verplichtingen te voldoen. ‘Het aantal bedrijven dat op eigen kracht alles regelt, is op één hand te tellen.
De aanvaardingsplicht is een wettelijke verplichting die geldt voor bedrijven die batterijen produceren, invoeren of beschikbaar stellen op de Belgische markt. Deze bedrijven zijn niet alleen verantwoordelijk voor de verkoop, maar ook voor preventie, sensibilisering, inzameling en recycling van batterijen na hun eerste gebruik en rapportage naar de gewestelijke overheden. Het doel is het milieu te beschermen door gebruikte batterijen op een verantwoorde manier te verwerken.
‘Concreet betekent dit dat een bedrijf dat batterijen op de Belgische markt brengt, verplicht is om deze terug te nemen wanneer ze niet meer gebruikt worden’, vertelt Martine Vanheers, Directeur Finance, Customer Service en Public Affairs bij Bebat. ‘Dit geldt voor alle soorten batterijen: van de draagbare varianten die in consumentenproducten worden gebruikt tot batterijen in lichte elektrische transportmiddelen en elektrische voertuigen, alsook startbatterijen en grote industriële exemplaren.’
Bedrijven moeten niet alleen batterijen verkopen, maar ook hun volledige levenscyclus beheren.
Bebat als partner voor bedrijven
Bebat speelt een cruciale rol in het ondersteunen van bedrijven die aan de aanvaardingsplicht moeten voldoen. Producenten/invoerders van losse of ingebouwde batterijen kunnen zich aansluiten bij dit non-profit beheerorganisme, dat via een collectief systeem de administratieve en logistieke taken van de inzameling en recycling van batterijen regelt. ‘Dit is vaak de makkelijkste en meest efficiënte manier voor bedrijven om hun verplichtingen na te komen, aangezien wij beschikken over een goed werkend netwerk van meer dan 24.000 inzamelpunten, een sorteerinstallatie en toegang tot logistieke partners en recyclagefaciliteiten. Zo zijn meer dan 4.800 bedrijven aangesloten bij Bebat’, aldus Vanheers.
De wetgeving voorziet wel een alternatief: bedrijven kunnen er ook voor kiezen om een individueel afvalpreventie- en beheerplan ter goedkeuring in te dienen bij de gewestelijke overheden van België. Dit vergt echter aanzienlijke middelen en kennis, waardoor de meeste bedrijven kiezen voor de collectieve oplossing zoals die van Bebat. ‘Het aantal bedrijven dat op eigen houtje alles regelt is op één hand te tellen’, klinkt het.
1. Bedrijven die onder de aanvaardingsplicht vallen, moeten zich eerst registreren bij de drie gewestelijke overheden.
2. Vervolgens dienen ze een aangifte in, waarin ze onder andere opgeven welke batterijen ze op de markt brengen, wat de chemische samenstelling daarvan is en hoeveel ze er verkopen. Deze aangifte moet jaarlijks of maandelijks worden ingediend, afhankelijk van de hoeveelheid batterijen die een bedrijf verkoopt.
3. Daarna moeten de producenten/invoerders van batterijen ook aan sensibilisering en preventie te doen (om consumenten bewust te maken van de noodzaak om batterijen op de juiste manier in te zamelen).
4. Ook moeten ze afgedankte batterijen inzamelen via een geografisch verspreid netwerk en deze transporteren.
5. Zo kunnen ze uiteindelijk gerecycleerd worden door een erkend recyclingbedrijf.
6. Hierbij moeten ze ook de recyclage-efficiëntie kunnen aantonen.
7. Ten slotte moeten ze bij de drie gewestelijke overheden rapporteren over al deze stappen en de behaalde resultaten.