Vreemde keuze

Sinds de kernramp in Fukushima in maart 2011 is er wereldwijd onmiskenbaar een ommekeer in de houding tegenover kernenergie. Slechts een handvol landen houdt vast aan de bouw van nieuwe kernreactoren. Het gaat om grote landen als China, India of Rusland. In Europa is duidelijk gekozen voor duurzame en hernieuwbare energie. Landen als Duitsland, Italië en Spanje bouwen hun kernprogramma zelfs versneld af.

De Britse beslissing om nieuwe kernreactoren te bouwen is daarom verrassend. Nu is het Verenigd Koninkrijk wel een speciaal geval. De energievoorziening is door jarenlange afwezigheid van investeringen krap. Dat leidt tot hoge prijzen. Daarom koos premier David Cameron wellicht voor de zogenaamde ‘goedkope’ oplossing: nieuwe kerncentrales.

Daarmee blijft de Britse premier steken in de wereld van vóór Fukushima. Kernenergie kreeg in het verleden al meer klappen. Het incident op Three Mile Island (VS, 1979) en de ramp in Tsjernobyl (Oekraïne, 1986) legden ook al een rem op de uitbouw van kernenergie.

Vreemd is dat de Britse premier het argument van ‘goedkope’ energievoorziening blijft hanteren. Dat kan een grote illusie blijken te zijn. De kostprijs van de centrale is verdrievoudigd sinds 2008. Dat komt vooral omdat bijkomende veiligheidsmaatregelen getroffen moeten worden. Terwijl de prijzen van kernenergie, maar ook die van fossiele brandstoffen als olie, blijven toenemen, daalt de prijs van hernieuwbare en duurzame energie. De ‘Energiewende’ in Duitsland laat zien dat als de politieke en de bedrijfswereld elkaar vinden zelfs een snelle omschakeling mogelijk is.

De ontwikkeling van de kernenergie kwam in een stroomversnelling na de olieschokken van de jaren zeventig van vorige eeuw. Regeringen wilden onafhankelijk zijn van energieleveranciers die buiten hun politieke controle vielen.

Kernenergie gaf die illusie. Maar inmiddels is gebleken dat er serieuze nadelen zijn verbonden aan de uitbouw van een nucleair park. De reactoren van de nieuwste generatie nemen die nadelen niet weg. Ook met die reactoren kunnen rampen met grote gevolgen gebeuren, met dodelijke gevolgen voor mens en milieu.

De cyclus van de kernenergie heeft een onmiskenbaar groot probleem: de verwerking en de opslag van het kernafval. Niet alleen moet het kernafval honderden jaren geborgen en bewaard blijven. Het zoeken naar de opslagruimte en het bewaren van het gevaarlijke goedje is telkens opnieuw een politiek kies probleem.

Dat premier Cameron kiest voor de nucleaire optie is dus vreemd. Het Verenigd Koninkrijk staat vaak geïsoleerd inEuropa. Met deze keuze is dat niet anders. Dat Frankrijk, als bouwheer van het project, zich eveneens vastklampt aan kernenergie, is een schrale troost. Sinds Fukushima zou Cameron beter moeten weten en meer oog moeten hebben voor de uitbouw van duurzamere en minder gevaarlijke energie.