Peter Hinssen | Mijn woord van het jaar: founder mode

In het Wintercircus, de Gentse technologie- en innovatietempel, mag ik de End of Year Review verzorgen. Het is een eer om te mogen terugblikken op een jaar dat zonder twijfel een grandcrustatus verdient. Op het vlak van technologie, innovatie en digitale ontwikkelingen werd geschiedenis geschreven, zowel wereldwijd als in ons land. Kijk alleen al naar het unicornsucces van Belgische spelers als Odoo en Lighthouse, die dit jaar indrukwekkende stappen gezet hebben.

Maar tech gaat veel dieper dan unicorns (bedrijven die meer dan 1 miljard dollar waard zijn) en miljardenkapitalisaties. Tech is diepgeworteld in ons maatschappelijk weefsel. Denk aan de prominente rol die de machtige en kapitaalkrachtige Elon Musk speelde bij de herverkiezing van Donald Trump als Amerikaans president. Tegelijk werd in 2024 technologische disruptie zichtbaarder dan ooit. Het pijnlijkste voorbeeld daarvan is de vrije val van Intel.

Intel, ooit een van de innovatiefste en dominantste boegbeelden van de chipindustrie, is compleet weggegleden. Het bedrijf, dat sinds zijn oprichting eind jaren 60 de wereldwijde marktleider bleef, zag dit jaar meer dan de helft van zijn beurswaarde verdampen. Het kostte CEO Pat Gelsinger vorige week zijn job. Zijn driejarige leiderschap wordt door analisten als rampzalig bestempeld. Intel miste de boot van de mobiele revolutie, de datacentertransitie én de AI-explosie. Terwijl concurrent Nvidia een beurswinst van meer dan 200 procent boekte, viel Intel volledig stil.

Die neergang contrasteert pijnlijk met de gouden jaren onder Andy Grove, Intels legendarische CEO en auteur van het geweldige 'Only the Paranoid Survive'. Groves visie hield Intel decennialang scherp. Zijn briljante Intel Inside-campagne maakte van het merk een consumentenicoon: iedereen wilde absoluut een computer met dat stickertje erop. Hij hield de focus van het bedrijf scherp als een mes, met een constante radar voor opportuniteiten en bedreigingen. Maar bovenal was Grove een toonbeeld van wat we 'founder mode'-leiderschap noemen.

Hands-on oprichter

De term ‘founder mode’ werd dit jaar razend populair dankzij Paul Graham, de oprichter van de start-upfabriek Y Combinator. Hij benadrukt het verschil tussen een hands-on oprichter en een traditionele manager. Terwijl managers delegeren, stuurden founders elk detail zelf aan. In de techwereld zijn iconische voorbeelden niet moeilijk te vinden: Steve Jobs, die Apple tot in het kleinste detail controleerde, of Larry Ellison, die op 80-jarige leeftijd nog altijd chief technology officer is bij Oracle.

Vaak associëren we die vorm van leiderschap met agressiviteit, micromanagement en toxisch gedrag. Toch heeft hij in 2024 een opvallende herwaardering gekregen. Mark Zuckerberg is hét voorbeeld. Vorig jaar leek hij uitgerangeerd, met zijn focus op virtual reality, die uitdraaide op een totale flop. Maar dit jaar schakelde Zuck volledig over naar founder mode.

Hij zette alles in op AI met de introductie van de Meta Llama-modellen, die een heel eigen opensourcekoers varen. De corebusiness van Meta - advertising - was sterker dan ooit. En het resultaat: de waarde van Meta is in een jaar tijd met meer dan 90 procent gestegen. In volle euforie kondigde Zuckerberg deze week dan weer aan dat hij een nieuw datacenter bouwt in de staat Louisiana met een capaciteit van 2 gigawatt. Dat is het equivalent van twee kerncentrales.

Founder mode is misschien bedenkelijk vanuit menselijk oogpunt, maar in financiële en economische contexten blijkt het een paardenmiddel. Het vermogen om alles te sturen en de volledige controle te behouden lijkt in tijden van disruptie precies wat nodig is om het tij te doen keren. Voor Intel kwam het te laat, maar bedrijven als Meta bewijzen dat het werkt.

Voor mij is founder mode het woord van 2024. Het personifieert de comeback van leiders die de touwtjes stevig in handen nemen. De vraag is: wie zet in 2025 diezelfde stap om een nieuw hoofdstuk te schrijven?