De grote digitale stresstest

We beleven de grote digitale stresstest van de 21ste eeuw. Elke dag zien we wat wel nog kan, en wat in de 'digital only'-versie van onze maatschappij helaas niet meer kan. Het videobelbedrijf Zoom, Facebook en Netflix boeren als nooit tevoren en zijn de 'new normals' geworden. Je moet je afvragen hoe we dit twintig jaar geleden beleefd zouden hebben, toen we nog allemaal met een modem moesten inbellen en rondliepen met een Nokia'tje waarop we als hoogtepunt Snake konden spelen.

De digitale stresstest stuit op rare dingen die fout lopen. In de VS waren er de voorbije weken ineens miljoenen werkloosheidsaanvragen. Dat grote aantal deed de oude verwerkingssystemen van de overheid tiltslaan. De meeste van die systemen draaiden nog op de programmeertaal Cobol. Die wordt al jaren niet meer onderwezen en de meeste programmeurs die die taal nog machtig zijn, zitten al lang in het lockdownrusthuis.

Maar het is in de kleine dingen die ons allemaal opvallen dat de digitale stresstest faalt. Bij de bakker in mijn dorp staat nu wel een schermpje in plexiglas op wat houten blokjes, maar kan ik helaas niet elektronisch betalen. Of de postbode - voor mij een held in coronatijden - die een pakje uit de VS komt brengen, waar ik 52,37 euro invoertaks op moet betalen: 'gepast geld a.u.b.' Helaas kon dat niet online, of zelfs niet mobiel. En dus zat ik in tijden waar het al social distancing is wat de klok slaat briefjes en muntjes uit te wisselen. Digitale stresstest: fail.

We merken elke dag welke bedrijven mee zijn en welke falen. Bedrijven die geïnvesteerd hebben in een digitale oplossing plukken daar nu de vruchten van. Mijn favoriete theewinkeltje in de Koestraat in Gent, waar ik al thee ging halen toen ik nog studeerde, levert in coronatijden perfect mijn selectie witte thee gewoon aan huis.

Uit lockdown

Van twee van onze lievelingsrestaurants dicht bij huis heeft het ene moeten sluiten en tijdelijke werkloosheid invoeren en kan het andere de onlinebestellingen niet aan. Denk aan een van mijn helden in ondernemersland: Lieven Vanlommel, de oprichter van Foodmaker. Zijn restaurants heeft hij moeten sluiten en zijn catering voor Brussels Airlines ligt ook op zijn gat. In plaats van te zitten janken, lanceert hij in volle coronacrisis zijn 'Vedge Bags', en brengt hij na online bestellen zijn biogroenten via geleverde maaltijden tot bij je thuis.

De echte digitale stresstest zullen we pas voelen als we uit lockdown gaan. Vorige vrijdag meldden Apple en Google, de twee aartsrivalen in de wereld van smartphones, dat ze gaan samenwerken voor 'contact tracing'. Ze ontwikkelen samen de technologie om via je smartphone te kijken of je in contact gekomen bent met iemand die besmet is met het coronavirus. Technologisch valt het allemaal wel mee. Ze gebruiken Bluetooth Low Energy. Dat kennen we al jaren want met dezelfde technologie wordt je AirPod-case gekoppeld aan je iPhone. De grote digitale stresstest is echter of we als maatschappij klaar zijn voor die contact tracing.

We hebben de voorbije jaren argwanend gekeken naar China, met zijn 'social credit score', maar nu zien we dat zulke technologieën cruciaal zijn om de economie weer op gang te trekken. China en kleinere landen als Singapore zijn wel mee met de 21ste eeuw. Zijn wij klaar om onze privacy een stukje op te geven om er met zijn allen beter van te worden?

De voorbije weken zijn er in ons land massaal veel nieuwe Strava-gebruikers bijgekomen. Ik kan u verzekeren, er zijn momenten hier in de Vlaamse Ardennen dat ik dacht dat de Ronde Van Vlaanderen voor amateurs wel gewoon doorging. Een ware tsunami van fietsers die allemaal zonder verpinken een app als Strava gebruiken om zich online te meten met hun fietsmakkers, te delen waar ze gereden hebben, en hoeveel kilojoules en hoogtemeters ze verslonden hebben op hun carbonnen ros. De echte test zal zijn of we de ijver om online te delen niet alleen aan de dag leggen voor joggen en fietsen, maar ook voor onze gezondheid en onze economie.