Verbind de puntjes, het is meer dan ooit nodig

Kent u nog die leuke puzzels waar je puntje 1 met puntje 2 en puntje 2 met puntje 3 enzovoort moest verbinden en dat je dan de verborgen figuur kreeg te zien? Ik hield ervan als kind. En nog altijd, ook om in het echte leven toe te passen. Maar als ik om me heen kijk, lijkt het wel of we zijn vergeten hoe we puntjes moeten verbinden.

Neem nu het interview met Luc Tack, de CEO van Tessenderlo Chemie. Die zegt dat we niet heiliger moeten zijn dan de paus met betrekking tot de Green Deal. Hij pleit voor een overproductie van energie in Europa, zodat we niet moeten afwegen wat we nodig hebben.

Zat Tack de voorbije jaren onder een steen om compleet te missen dat we afstevenen op een gigantische klimaatoorlog en dat de grote verantwoordelijken voor de emissies Europa en Noord-Amerika zijn? Alleen omschakelen naar ‘groene’ energie zal de klimaatschade nooit beperken. We moeten ons energieverbruik collectief verminderen.

De ontginning van gas en de gigantische zonnepanelenparken hebben een enorme impact op onze omgeving en het klimaat. De grote droogte in Afrika en de daaropvolgende vluchtelingenstromen, oorlog en hongersnood kunnen niet los worden gezien van onze grondstoffen- en energieconsumptie. Onze hunker naar gas maakt dat we aardgas voor ontwikkelingslanden afpakken. We duwen ze naar steenkool, waar we net van af willen.

Biodiversiteit

Door de productie en de consumptie van energie niet te koppelen aan de CO2-uitstoot, aan de extreme impact op de omgeving, aan het verlies aan biodiversiteit en aan de ontwrichting van het maatschappelijke leven, creëert men de illusie dat die los van elkaar staan. Het maakt dat werkgeversorganisaties voluit kunnen pleiten voor het veiligstellen van onze industrie, zonder erbij te zeggen dat dat een hoge kostprijs voor onze maatschappij met zich meebrengt.

Tack is lang niet de enige die gemakkelijkheidshalve vergeet de puntjes te verbinden. Gaëlle Helsmoortel, de CEO van Dgenious en de voorzitster van Women on Board, kloeg in een opiniestuk in De Tijd het ontbreken van vrouwen op de klimaattop aan. Ik onderschrijf met klem haar verontwaardiging.

Helsmoortel vraagt zich af waar al die getalenteerde vrouwen zitten: ‘Vrouwen moeten gemotiveerd zijn, zich durven te tonen.' Ze leeft blijkbaar onder dezelfde steen als Tack. Een dergelijke uitspraak doen zonder een link te maken naar de moeilijke positie van de vrouw getuigt van wereldvreemdheid.

De UN Women-ambassadrice Anne Hathaway stelt het duidelijk. Tijdens de pandemie hebben vrouwen, bovenop de drie keer meer tijd die ze al spenderen aan onbetaalde zorg, 512 miljard uren extra zorg op zich genomen! Dat is een jaarloon voor 260 miljoen vrouwen dat economisch en maatschappelijk niet wordt gevaloriseerd. Maar, wij vrouwen, moeten dus 'meer gemotiveerd' zijn?

Opgebrand

Daarnaast is de toestand van de kinderopvang schrijnend wegens de permanente onderfinanciering en de onderwaardering van het beroep en dus ook van de mensen die het uitoefenen. Niemand wil nog leerkracht worden wegens de waanzinnige administratieve druk. Het is drie jaar wachten op een plaats in de jeugdzorg... En wie vangt dat allemaal op? Al die ongelooflijk gemotiveerde vrouwen. Opgebrand, omdat ze in hun hoofd 137 bordjes in de lucht moeten houden.

Ik wil het Tack zien doen naast zijn job als CEO: winkelen, zorgen voor het ontbijt, de lunch en het avondeten, de zomer- en winterwissel van de kleding, dat alle hobby’s ingepland zijn en iedereen overal geraakt, dat er kleding en schoenen en cadeautjes zijn...

Vrouwen - en nog meer, vrouwen met kinderen - in managementfuncties moeten een standbeeld krijgen omdat ze niet gevrijwaard zijn van de mentale belasting die onze maatschappij bij hen heeft gedumpt. Beweren dat vrouwen meer gemotiveerd moeten zijn, zonder deze niet-exhaustieve lijst van punten in beschouwing te nemen, is dom.

Holistischer

U begrijpt ondertussen mijn punt over puntjes verbinden. De puntjes verbinden en begrijpen dat een uitspraak en een actie niet in het ijle kunnen worden geponeerd zijn cruciaal in het licht van onze complexe uitdagingen.

Ministers kunnen niet los van elkaar beleid maken. Bedrijfsleiders kunnen hun bedrijf niet geïsoleerd bekijken. Alles is verbonden. Als we het geheel overschouwen, wordt duidelijk waar de knoop zit en hoe we die kunnen ontwarren. Als we dat niet doen en iedereen blijft maar aan zijn eind trekken, trekken we de knoop alleen maar vaster.

Puntjes verbinden is een niet te onderschatten vaardigheid. Misschien kan De Tijd in de toekomst dit soort puzzels publiceren. Misschien helpt het ons de dingen holistischer te zien.