Geweld en bedreigingen zijn onverenigbaar met democratische rechtsstaat

In minstens twee gemeenten, Izegem en Houthalen-Helchteren, zijn lokale verkozenen door bedreigingen op professioneel vlak en zelfs doodsbedreigingen in hun politieke keuzevrijheid belemmerd en gedwongen terug te komen op hun legitiem gemaakte keuze voor een coalitiepartner. Een gevaarlijke evolutie.

Niet alleen is het al moeilijk om mensen te motiveren om zich politiek te engageren, deze vormen van brutale chantage en geweld zijn een rechtstreekse bedreiging voor de democratische rechtsstaat. Als we daarop geen adequaat antwoord formuleren, glijden we binnen afzienbare tijd af naar een gewelddadige samenleving - in de Amerikaanse staten Oregon en Washington worden al stembussen in brand gestoken. En dan moet je maar hopen dat je aan de 'juiste' kant staat.

De democratische rechtsstaat is er in de eerste plaats op gericht mensen vreedzaam en dus geweldloos te laten samenleven. Zonder rechtsstaat geldt ongelimiteerd de wet van de sterkste. Geschillen worden niet met een vechtpartij of een pistolenduel opgelost, maar voor de rechtbank. De macht wordt niet verdeeld door (burger) oorlog, maar door verkiezingen en de regels die nadien gelden om een bestuur te vormen.

De verkiezingen vormen de noodzakelijke en voldoende legitimatie om onderhandelingen aan te knopen en te kiezen met welke partij je een coalitie vormt. Als je door chantage met jobverlies of het verlies van het eigen leven of dat van gezinsleden tot een andere keuze gedwongen wordt, is die keuze per definitie niet democratisch gelegitimeerd, want ze is op onrechtmatige wijze afgedwongen.

Mensen bedreigen met jobverlies wegens een uitgesproken politieke voorkeur vormt een ongrondwettige discriminatie. Terwijl we politieke vluchtelingen opvangen zien we op eigen bodem gebeuren wat anderen elders hun land doet ontvluchten.  

Diep contradictorisch

Het gaat niet om faits divers. De evolutie is van een totaal andere orde dan het mogelijke geknoei met volmachten, dat al jaar en dag een kwaal is, maar pas recent strafbaar is gesteld. Wie de bedreigingen heeft geuit, maakt zich rechtstreeks schuldig aan de ondermijning van de democratische rechtsstaat. Die personen moeten zonder aarzeling vervolgd en gestraft worden.  

Dat de bedreigingen in Izegem hebben 'voorkomen' dat wordt samengewerkt met het Vlaams Belang doet sommigen mogelijk de schouders ophalen en de ernst ervan relativeren. Maar in een democratische rechtsstaat heiligt het doel de middelen niet. Bovendien is een dergelijke houding moreel diep contradictorisch: omdat een politieke groep een exclusieve mensopvatting zou hanteren, sluit je die zelf uit. 

Politieke programma’s en dito partijen die een bedreiging zouden uitmaken voor grondrechten of voor de democratische rechtsstaat, kunnen alleen met democratische methoden worden bestreden. Het is dan ook aan het parket om hier, in naam van de democratische rechtsstaat, absolute prioriteit aan te geven.