Discriminerende bedrijven straffen zichzelf wel

Astrid De Bruycker (Vooruit), de Gentse schepen van Gelijke Kansen, meent dat alleen een regulerend kader met controles op bedrijven een oplossing kan bieden tegen discriminatie op de arbeidsmarkt. Voka moet zijn bedenkingen laten varen over praktijktesten, vindt ze, want ondernemers discrimineren in 16 procent van de gevallen.

Met zulke cijfers wordt voortdurend gegoocheld, terwijl in het jongste onderzoek met praktijktesten, uitgevoerd door UGent-econoom Stijn Baert, bleek dat privébedrijven geen significante discriminatiecijfers vertonen. Dit in tegenstelling tot de non-profitsector, maar liever gooit men alles op één hoop om het grote ideologische gelijk te halen.

De lage werkzaamheidsgraad bij mensen van buiten de EU, 56 procent in ons land tegenover gemiddeld 71 procent in de EU, ligt niet aan een onverklaarbare opstoot van discriminatie bij Vlaamse ondernemers tegenover hun Europese collega's. De Belgische migratiepolitiek, culturele verschillen waardoor vooral vrouwen met een migratieachtergrond zich niet aanbieden op de arbeidsmarkt, uitval in het onderwijs… zijn de echte boosdoeners die het lager cijfer verklaren. Een praktijktest om bedrijven te ‘betrappen’ zal die niet verhelpen.

En dan is er nog het cruciale element op de lange termijn: je hoeft helemaal geen regulerend kader te creëren met controles, de vrije markt reguleert zichzelf op dit domein. Bedrijven die in een krappe arbeidsmarkt - zoals de onze - op irrelevante criteria discrimineren, snijden zichzelf in het vlees en zullen voorbij gehold worden door bedrijven die niet discrimineren.

Omzetdaling

Hoe werkt dat in de praktijk? Als je een competente medewerker niet aanwerft omdat hij een migratieachtergrond heeft, en je vindt op de arbeidsmarkt niemand met gelijkaardige kennis en ervaring, dan zal je omzet dalen. Je zal immers minder producten of diensten verkopen, of ze zullen van lagere kwaliteit zijn, vergeleken met de situatie waarin je die persoon wel had aangeworven. Als je dat regelmatig doet in een arbeidsmarkt waar het moeilijk is om mensen te vinden én in een maatschappij die almaar diverser wordt, zal je - met elke aanwerving die je weigert te doen om irrelevante redenen - verder weggeconcurreerd worden door een bedrijf dat bovenstaande mensen wél aanwerft.

Dus de vrije markt reguleert zichzelf, er is geen nood aan overheidsinterventies. Die hebben altijd dezelfde neiging: het kader wordt snel groter dan het schilderij. Met praktijktesten organiseer je nepsollicitaties door het versturen van valse cv’s. Op zich een eigenaardige kronkel, want in een poging foutief gedrag te ontmaskeren organiseert men zelf foutief gedrag.

Hoe frequenter die methode wordt toegepast, hoe meer wantrouwen van een werkgever tegenover elk cv dat binnenkomt, met als gevolg een ontregeling van de arbeidsmarkt. ‘Is het een echte sollicitant of een nepsollicitant?’, wordt de eerste vraag bij een werkgever die vooral dringend competente mensen zoekt. 

Dat bedrijven zich met zulke zaken moeten bezighouden, is hemeltergend. Een ondernemer heeft elk uur nodig om zijn bedrijf in de goede richting te leiden. Het regulerend kader is nu al loodzwaar en een van de belangrijkste oorzaken dat ons land minder ondernemers telt dan vergelijkbare landen. Dat elke beleidsvoerder en elke administratie altijd geneigd is daar nog regels en processen aan toe te voegen, moet dringend een halt worden toegeroepen, want dat is nefast voor het ondernemingsklimaat in ons land.