Calimero is een slechte coach voor een sterker België

Op twee manieren kan België op de Olympische Spelen gouden medailles bij de vleet winnen. Simpelweg alle buitenlanders uitsluiten, of iedereen toelaten, ons land specialiseren in enkele sporttakken en daarin de beste worden. Bij welke Spelen worden het meest records gebroken? Welke trekken meer publiek, sponsor- en tv-geld? Wat maakt de wereld boeiender? Waarvan worden Belgische atleten op termijn sterker? Juist, bij de tweede keuze.

Calimero is geen goede coach voor het winnen van medailles. Klanten moeten geen pralines kopen uit medeleven, wel uit de overtuiging dat de chocolade en de ingrediënten lekkerder en authentieker zijn, de concepten creatiever, de verpakking aantrekkelijker, het verhaal en het imago sterker en de service klantgerichter.

We moeten durven leven in een wereld waarin de markt de zuiverste vorm van democratie is en de klant - mits eerlijke spelregels gelden - volwassen en vrij kiest. Dat is op termijn in het belang van die klant en bevorderlijk voor het verbeterpotentieel van elk bedrijf, en dus voor het economisch netwerk in zijn totaliteit. Als die markt ons zegt dat we achteruitgaan, dan is de juiste reflex ‘Waarom, wat moeten we anders doen?’, en niet oproepen tot het boycotten van de concurrent.

België heeft zoveel troeven - voeding, biotechnologie, chemie, onderwijs, werklust, duizenden kmo’s met gedreven families en ondernemers - die we verder moeten ontwikkelen. Ik breek geen lans voor puur neoliberalisme, waarin vrijhandelsstromen een compleet vrijgeleide krijgen. Er moet respect zijn voor mensenrechten, cao’s, eerlijke grondstoffen en andere randvoorwaarden. Het pure kapitalisme - me, myself and I - is een allesverslindend monster en niet ons Noord-Europees levensmodel, dat de laatste 100 jaar heeft geleid tot de huidige uitgebalanceerde maatschappij. Die moeten we koesteren.

Trumpland

Meer dan 60 procent van het Belgisch bruto binnenlands product is exportgericht - Vlaanderen neemt daarvan 83 procent voor zijn rekening -, dat is bijna het dubbele van het gemiddelde in de eurozone. We moeten blijven streven naar een positieve handelsbalans. Stel je voor dat Volvo alle auto’s in eigen land assembleert, BASF alles terug naar eigen bodem haalt en de Amerikaanse multinationals hun productie terugbrengen naar Trumpland. In welke woestijn gaan we dan leven? Wil iemand dan de havens van Antwerpen, Zeebrugge en Gent in kaart brengen? Hoeveel ketens die om ‘koop Belgisch’ smeken, verkopen effectief Belgische producten? Als je in de Belgische winkels de in het buitenland geproduceerde kleren en schoenen uit de rekken of webshops haalt, lopen we allemaal zo goed als naakt op straat.   

Hoeveel oorlogen zijn in de geschiedenis vermeden omdat landen intensieve handelsstromen met elkaar onderhouden? Handel is de beste garantie voor vrede, een overtuigend bewijs daarvan is de Europese Unie als handelsblok. Hoe groot zou de inflatiesprong overigens zijn bij overwegend lokale productie? Zouden niet vooral de lage en middenklasse getroffen worden door de daarop volgende koopkrachterosie? Of gaan de vakbonden dan wel bereidheid tonen om de indexkoppeling van de lonen te laten vallen en zo te vermijden dat de bedrijfskosten gigantisch toenemen?

Valse profeten

Dat bepaalde politieke groepen de kreet ‘koop niet buitenlands’ roepen, past in hun verhaal van autarkie. Het zijn valse profeten. Isolatie en autarkie hebben in de geschiedenis tot weinig goeds geleid. Dat ondernemers die kreet herhalen, vind ik vreemd en zorgwekkend.

Graag wil ik ‘koop Belgisch’ meeschreeuwen, maar enkel vanuit kwaliteit, kracht, snelheid, gedrevenheid, creativiteit, wendbaarheid en vergelijking met het buitenland. We moeten investeren in alles wat ons sterker maakt en daardoor een echt duurzame toekomst verzekert. Als Covid-19 er vandaag in slaagt om in onze bedrijven eensgezindheid en ware solidariteit te creëren, dan is het nu zaak om dat ook te doen voor het land. Nu is het moment om voluit te gaan voor België door het economisch bestel beter te maken, zonder defensieve reflexen.

Moeten werkgevers en -nemers een nog beter pact sluiten om Nederland te kloppen als servicemodel voor online? Hoe kunnen we ons ecosysteem van biotechnologie, voeding, creativiteit, precisie-instrumenten, milieutechnologie, evenementorganisaties nog versterken? Gaan we voluit in logistiek en telecominfrastructuur zodat we aantrekkelijker worden? Het lijstje is lang en keuzes dringen zich op. Dat levert sterkere bedrijven op. Die blijven de financieringsbron van de maatschappij, zonder hen valt alles stil. 

Veel belangrijker dan die keuzes is de mindset. Koop Belgisch? Graag! Mits we voluit gaan en winnen van iedereen bij het behalen van gouden medailles.