Hervorm de hele fiscaliteit van de IT-sector

Administratieve, fiscale en andere koterijen zitten in ons DNA, maar de saga rond de fiscale regeling van de auteursrechten ontploft in het gezicht van de IT-sector. Toen de 'grote belastinghervorming’ werd aangekondigd, hingen we tussen hoop en angst. Hoop dat het allemaal eens opgelost geraakte en vooral duidelijk ging worden. Angst, omdat we in dit land niet bekend staan om ons gunstig overheidsbeslag en het efficiënt omgaan met gemeenschapsmiddelen. Ongeveer elke hervorming is een verkapte verhoging van de belastingen.

Wat voor de IT-sector een opportuniteit was om op een gestructureerde manier zijn fiscale toekomst aan te pakken en om als ondernemers een houvast voor de lange termijn te hebben, is ontaard in discussie pro en contra vergoedingen in auteursrechten. Die maatregel heeft nooit de bedoeling gehad codeontwikkelaars uit de fiscale storm van ons belastingstelsel te houden. In die zin is hier zonder meer sprake van oneigenlijk gebruik. Maar dat legt wel een probleem bloot: onze arbeidskosten zijn niet competitief tegenover landen rond ons. Of je nu deel uitmaakt van de IT-sector of niet.

Met de discussie over de auteursrechten hebben we als sector, als werkgeversorganisaties en als overheid ook aangetoond dat we niet klaar zijn om het debat ten gronde te voeren. Dat is jammer, want we hebben er allemaal belang bij dat we de toekomst van een explosief groeiende sector ondersteunen, vrijwaren en vooral versnellen in een wereld die alsmaar meer rond software draait.

Een discussie ten gronde over de fiscaliteit van onze IT-sector moet draaien rond drie zaken.

1. Funding. Hoe kunnen business angels, durfinvesteerders en private equity opereren en geld ter beschikking te stellen zonder dat alles plat belast wordt? Welke zekerheden bestaan er op lange termijn voor wie risico neemt? Welke fiscale eenvoud krijgen we in de plaats van de gekke complexiteit en onduidelijkheid van vandaag? We riskeren hier in een eenzelfde onelinerdiscussie te belanden - pro of contra een meerwaardebelasting - maar we vergeten de fiscale context van deze investeerders, die van levensbelang zijn voor ons ecosysteem.

2. Exploitatie. Met freelancers en fictief zelfstandigen, Belgische bedienden en geoutsourcete Oost- en Zuid-Europeanen opereert de IT in een zeer grijze zone. Dezelfde flou artistique geldt voor ‘revenue recognition’ - de manier waarop omzet geboekt en dus ook belast wordt - door de internationale belastingstelsels heen. Waar sturen we onze licentie-inkomsten met een gerust hart naartoe? Elke start-up, scale-up of mature IT-onderneming die correct met de regels probeert om te gaan wordt dagelijks geconfronteerd met onduidelijkheid en onzekerheid over fiscale aspecten aan zowel de inkomsten- als de kostenkant. Het gaat om meer dan de arbeidskosten. Op de tafel van elke hr-afdeling ligt een myriade aan ontwijkingsrecepten om onder de moordende belastingdruk uit te komen. Chaos troef. Geen twee consultants geven eenzelfde advies. Iedereen doet naar godsvrucht en vermogen. Wie het best de uitzonderingen kan bespelen, wint.

3. Talentmanagement. Hoe kunnen we in België aan voldoende talent geraken? Hoe kunnen we dat eventueel uit het buitenland rekruteren en het zonder risico competitief verlonen? Door de fiscale boomerang, waarvan niemand weet of, hoe en wanneer die terugkomt, geraakt geen mens daaraan uit. Alleen al de administratie, laat staan de fiscaliteit, werkt ontradend om buitenlands talent aan te trekken. Gaan we ook daar de discussie reduceren tot aandelenopties voor toptalent?

Een plan

De auteursrechten waarover strijd wordt geleverd zijn een symbool. Als we eerlijk met onszelf zijn, weten we dat dat systeem er 'los over' is. Maar het maakt deel uit van de IT-sector en het is erin gegroeid. Door gedoogbeleid, zelfs expliciete rulings. Met een meerwaardebelasting en met de aandelenopties kunnen we nog eens hetzelfde doen. Alleen is er dan nog altijd geen plan.

Moeten we niet opnieuw allemaal om de tafel gaan zitten en met een harde CTRL-ALT-DEL terugkeren naar het grotere geheel? Waarin elke betrokkene het boetekleed aantrekt. De ene weet dat de auteursrechten misbruikt werden, de andere geeft toe dat we in ons land verslaafd zijn aan belastingen, en een derde erkent dat slogans vanuit belangengroeperingen alleen maar het elk-voor-zichbeleid versterken.

Als we met de IT-sector in België de wereldtop willen halen - en dat kunnen we - dan moeten we kennis, netwerk en funding samenbrengen in een fiscaal regime dat niet op jaloezie, misbruik of individueel belang gebaseerd is.