Bent u een geboren ondernemer?
‘Mijn moeder is ondernemer, dus ik kreeg het wel met de paplepel mee. In het middelbaar begon ik met het maken van 3D-prints, die ik met wisselend succes probeerde te verkopen. Zo leerde ik vrij snel wanneer iemand bereid is te betalen voor iets. Toch was ik niet echt met geld bezig. Voor mij ging het meer om het uitvinden van dingen en het werken met techniek, om te zien wat nog niet bestaat. Als kind wilde ik uitvinder worden, en dat sluit eigenlijk goed aan bij ondernemen.’
Hebt u zwarte sneeuw gezien als ondernemer?
‘Voor ik Azumuta oprichtte, was ik al enkele jaren zelfstandige en had ik een klein spaarpotje opgebouwd. Tijdens de eerste jaren van Azumuta betaalde ik mezelf geen loon uit. We leefden vooral van het inkomen van mijn vrouw, die me gelukkig steunde in die periode. Pas toen de eerste klanten begonnen te betalen en we onze eerste werknemer hadden aangenomen, kon ik mezelf een salaris uitkeren. Die eerste twee jaar waren behoorlijk zwaar.’
Hebt u zich zwaar in de schulden gestoken?
Als kind wilde ik uitvinder worden, en dat sluit eigenlijk goed aan bij ondernemen.
‘Gelukkig heb ik nooit moeten lenen voor Azumuta. Ik ben altijd spaarzaam met geld omgegaan. Dat heeft me geholpen schulden te vermijden.’
Wanneer lag u de laatste keer wakker van geldzaken?
‘Tijdens onze verbouwingen kreeg ik ineens een onverwachte factuur van 20.000 euro voor verlichting. Dat bedrag bleek niet opgenomen te zijn in de meetstaat. Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen alleen de noodzakelijke zaken te doen, maar het gaf me een vervelend gevoel.’
Welk advies had u graag gehad als 18-jarige?
‘Dat er maar weinig fouten zijn die je niet kunt herstellen. Zelfs als je iets koopt en er niet tevreden mee bent, kun je het altijd weer verkopen. Ja, je zult misschien verlies lijden, maar dat hoort erbij. Door de jaren heen heb ik geleerd dat de meeste beslissingen terug te draaien zijn. Had ik dat eerder beseft, dan had ik Azumuta waarschijnlijk al sneller opgericht. Wat toen als een grote stap voelde, bleek achteraf best mee te vallen. En als het was misgelopen, had ik gewoon iets anders gedaan.’
Wat kiest u: meer loon of meer vakantie?
‘Als ondernemer heb je eigenlijk nooit echt vakantie. Je kunt de knop niet volledig omdraaien. Ik neem altijd mijn laptop mee en blijf paraat om bij te springen als dat nodig is. Ik probeer nu vooral tijdens het jaar een betere balans te creëren in plaats van alles op te sparen voor één vakantieperiode. Voor mij werkt dat goed. Het ondernemerschap is een marathon: je moet erop toezien dat je altijd fit blijft. Dat betekent tijd maken voor de fitness of om mijn kinderen naar het hockey te brengen.’
Belegt u?
‘Mijn vermogen zit vooral in mijn bedrijf. Ik heb graag controle over mijn investeringen. Bij beursgenoteerde aandelen kun je totaal niet beïnvloeden of de koers stijgt of daalt. Daarom investeer ik liever in iets waar ik wel invloed op heb. Ook hoop ik ooit te kunnen investeren in andere start-ups, zodat ik ze advies kan geven en echt een verschil kan maken.’
Er zijn maar weinig fouten die je niet kunt herstellen.
Waar geeft u met plezier geld aan uit?
‘Een goede fles wijn. Mijn regel is simpel: ik betaal thuis voor een fles wijn wat ik in een restaurant bereid zou zijn te betalen. Als ik daar huiswijn bestel, kost dat meestal rond de 25 euro per fles. Maar voor dat bedrag kan ik thuis al een uitstekende fles wijn krijgen. Dat is mijn guilty pleasure.’
Wat is uw zotste uitgave?
‘Op een veiling voor een schoolbenefiet heb ik 2.500 euro neergeteld voor een kunstwerk van Arne Quinze. Het was een gekke uitgave, maar de opbrengst ging naar de school, dus ik heb er geen moment spijt van gehad. Het werk hangt nu aan de muur en heeft geen praktisch nut, maar het geeft me plezier. En het voelt goed dat ik niet alleen iets moois bezit, maar ook iets heb kunnen bijdragen aan de school.’
Wat zou u doen als u EuroMillions won?
‘Mijn grote droom is een makers lab op te richten, een groot laboratorium voor hardwarestart-ups waar ze hun projecten kunnen ontwikkelen. Net zoals de Italiaanse bankiersfamilie De' Medici haar rijkdom gebruikte om publieke monumenten en fonteinen te bouwen, zou ik ook investeren in faciliteiten die voor iedereen toegankelijk zijn. Dat lijkt me waardevol.’
