(netto) -Op 1 september vorig jaar trad de nieuwe echtscheidingswet in werking. Sindsdien bestaan er maar twee echtscheidingsprocedures: de echtscheiding door onderlinge toestemming en die op basis van onherstelbare schade. Op de nieuwe wet kwam wel heel wat kritiek. Zo hadden tal van organisaties er problemen mee dat de duur van het onderhoudsgeld dat verschuldigd was aan één van de partners niet langer mocht zijn dan de duur van het huwelijk zelf. Ondertussen werd die laatste bepaling al door het Grondwettelijk Hof vernietigd.
Maar hoe zit het eigenlijk met de nieuwe echtscheidingsprocedures? Waar moet je op letten? En vooral: wie betaalt de rekening?
Procedure
Kies je voor een echtscheiding door onderlinge toestemming, dan moeten jij en jouw partner akkoord gaan over alle vermogensrechtelijke (verdeling van het huwelijksvermogen, alimentatie tussen echtgenoten) en familiale (onderhoudsbijdrage voor de kinderen en het gezag en verblijf van de kinderen) kwesties. Is een akkoord niet mogelijk, dan biedt de echtscheiding op basis van onherstelbare ontwrichting een uitweg. Je kan een deelakkoord hebben en de rechter laten beslissen over de overige punten. Er is sprake van onherstelbare ontwrichting als het voortzetten van het samenleven en de hervatting ervan redelijkerwijze onmogelijk is geworden. Feitelijke scheiding is daarvan een bewijs.
Tussen partners
Bij een echtscheiding door onderlinge toestemming kunnen de partners overeenkomen of en hoeveel alimentatie een partner betaalt aan de andere. Bij een duurzame ontwrichting kan de rechter onderhoudsgeld opleggen voor de behoeftige echtgenoot. Het bedrag kan niet hoger zijn dan een derde van het netto-inkomen van de betalende echtgenoot.
Onderhoudsgeld voor de kinderen
Na de echtscheiding moeten beide partners ook een regeling treffen voor het levensonderhoud, huisvesting, toezicht, opvoeding en opleiding van de kinderen. De bedoeling is dat de kinderen zoveel mogelijk dezelfde welvaart en levensstandaard behouden als tijdens het huwelijk.
Belangrijk daarbij is waar de kinderen gaan wonen. Bij co-ouderschap verblijven de kinderen even lang bij elke ouder. Elke ouder draagt dan de kosten van het kind tijdens het verblijf bij hem of bij haar. De buitengewone kosten zoals schoolabonnementen, taal- en sportkampen worden verdeeld.
Dikwijls kiest men hier voor een hoofdverblijfplaats bij de ene ouder en een recht op persoonlijk contact voor de andere ouder. De kinderen verblijven dan bijvoorbeeld hoofdzakelijk bij de moeder. De vader heeft bezoekrecht tijdens één op de twee weekends en de helft van de schoolvakanties. De ouder met het bezoekrecht zal doorgaans een alimentatievergoeding voor het kind moeten betalen. Om de hoogte van die vergoeding te bepalen bestaan tot nog toe geen vaste regels. Partners die uit elkaar gaan, moeten ze zelf bepalen. Komen ze er zelf niet uit, dan zal de rechter een vergoeding opleggen.
Fiscus
De betaler van het onderhoudsgeld kan dat fiscaal aftrekken, de ontvanger moet belastingen betalen. Betaal je, dan wordt 80 procent van de betaalde uitkeringen afgetrokken van je netto-inkomen (inkomen na aftrek van beroepskosten). Het ontvangen onderhoudsgeld wordt belast tegen het progressieve tarief (tussen 25 en 50 procent plus gemeentebelasting). De fiscus houdt evenwel slechts rekening met 80 procent van de ontvangen onderhoudsuitkeringen.
