De belasting op de tweede verblijven aan de kust ligt al jaren onder vuur. Vorige maand velde de rechtbank van eerste aanleg van Brugge twaalf vonnissen in geschillen tegen de stad Nieuwpoort. Telkens hadden de eigenaars het gelijk aan hun kant en krijgen ze de betwiste belasting terugbetaald.
‘De rechtbank oordeelde dat het belastingreglement van Nieuwpoort het grondwettelijk gelijkheidsbeginsel schendt’, zegt Evert Moonen van De Langhe Advocaten. ‘Verrassend is dat de rechtbank dat niet doet op basis van de verschillende tarieven die Nieuwpoort hanteert naargelang de ligging en oppervlakte van het tweede verblijf. De vonnissen komen er vanwege de vrijstelling voor eigenaars die minstens 20 jaar in de gemeente gewoond hebben en intussen in een rusthuis verblijven zonder hun woning te verkopen of te verhuren. De rechtbank oordeelt dat het onderscheid naargelang de omstandigheden waardoor een woonst een tweede verblijf wordt niet redelijk is en er in het belastingreglement geen goede verantwoording wordt voor gegeven.’
De betrokken belastingplichtigen hadden bij de stad een bezwaarschrift ingediend tegen de belasting voor het aanslagjaar 2016, maar de stad verklaarde het bezwaar ongegrond. Vervolgens stapten ze naar de rechtbank. ‘De uitspraak is in eerste instantie van belang voor de betrokken belastingplichtigen. Ze krijgen de belasting terugbetaald’, zegt Frank De Langhe van het gelijknamige advocatenkantoor. Naargelang de ligging en de oppervlakte gaat het voor het aanslagjaar 2016 om een bedrag tussen 551 en 954 euro. De tarieven stijgen jaarlijks. Voor het huidige aanslagjaar zullen de eigenaars van een tweede verblijf in Nieuwpoort tussen 574 en 990 euro moeten ophoesten.
‘Andere belastingplichtigen kunnen op basis van de vonnissen de belasting voor het aanslagjaar 2016 niet meer terugvorderen. Daartoe moesten ze tijdig een bezwaarschrift indienen’, zegt De Langhe. Beroep aantekenen bij de gemeente met een bezwaarschrift kan alleen binnen drie maanden na de verzending van het aanslagbiljet.
Precedent
‘De uitspraken zijn wel een belangrijk precedent voor gelijkaardige belastingreglementen in andere gemeenten. Zo hebben Knokke-Heist, Gent en De Haan een vrijstelling in hun belastingreglement opgenomen. De vonnissen bieden perspectieven voor mensen die daar eigenaar zijn van een tweede verblijf’, zegt De Langhe.
De vonnissen zijn een belangrijk precedent. Ook Knokke-Heist, Gent en De Haan hebben een gelijk aardige uitzondering voor rusthuisbewoners in hun reglement opgenomen.
‘Toch is een procedure niet in alle steden of gemeenten zinvol. Eerst moet het gemeentelijk belastingreglement geanalyseerd worden’, zegt De Langhe. Er is maar sprake van een inbreuk op het gelijkheidsbeginsel als geen redelijke en objectieve verantwoording voor die discriminatie wordt gegeven. ‘De ene gemeente geeft een betere motivering voor het gemaakte onderscheid dan de andere. In Nieuwpoort, Oostende, Middelkerke, De Haan, Knokke-Heist en Koksijde is de argumentatie beperkter, waardoor een belastingplichtige meer kans heeft om zijn gelijk te halen’, zegt Moonen.
wat is de tweedeverblijfstaks?
De belasting is verschuldigd door eigenaars die niet in een huis gedomicilieerd zijn en de woning of het appartement evenmin verhuren. De eigenaars van een tweede verblijf genieten van dezelfde gemeentevoorzieningen en -faciliteiten als vaste inwoners, terwijl ze niet via de personenbelasting bijdragen in die gemeente. Voorbeelden zijn brandweer en politie, de huisvuilophaling en het onderhoud van openbare domeinen. De tarieven van de tweedeverblijfstaks aan de kust schommelen tussen 500 en 1.000 euro per jaar.
In Nieuwpoort is de vrijstelling voor rusthuisbewoners het struikelblok. Maar er kunnen ook andere argumenten aangevoerd worden. Vorige zomer oordeelde de rechtbank dat de verschillende belastingtarieven naargelang de ligging in De Haan strijdig zijn met het gelijkheidsbeginsel. De tweedeverblijfstaks bedraagt er 650 euro in de zone het dichtst bij de kustlijn, 500 euro in een tweede zone en ten slotte 420 euro voor het verste deel. ‘Het belastingreglement van De Haan is nog altijd niet aangepast’, merkt Moonen op.
In sommige kustgemeenten is de ongelijke behandeling van de vaste inwoners en de eigenaars van een tweede verblijf een reden. ‘De vaste inwoners dragen minder bij tot de gemeentefinanciën dan de eigenaars van een tweede verblijf, terwijl die laatste niet permanent in de gemeente verblijven en net minder zouden moeten bijdragen’, zegt Moonen. In Knokke-Heist, Koksijde en De Panne betalen de vaste inwoners helemaal geen gemeentelijke opcentiemen op de personenbelasting.
‘Ook de verschillen in de tarieven naargelang de oppervlakte van de woning kunnen in vraag worden gesteld’, vervolgt Moonen. Naast Nieuwpoort hebben ook Koksijde, De Panne en Middelkerke een differentiatie naargelang de oppervlakte van de woning.
