Kaaiman kiest keurig | Kaaimanscoop

Kaaiman, voor wie ‘bezint eer ge begint’ nooit een motto is geweest, toog meteen aan het rekenen. Uit onze lessen meetkunde hebben wij nog wel onthouden hoe je de oppervlakte van een gelijkzijdige driehoek berekent: basis maal hoogte gedeeld door twee. De basis van die telescoop is 10 kilometer, de hoogte bepalen is ingewikkelder. Maar er bestaat een simpel trucje voor. Je kapt die gelijkzijdige driehoek in twee, zodat je twee identieke rechthoekige driehoeken krijgt waarvan we er één nader onderzoeken. De gehalveerde basis is 5 kilometer, de schuine zijde 10 kilometer, en de rechthoekszijde, wat dus de hoogte is van onze oorspronkelijke driehoek, kunnen we berekenen via de stelling van Pythagoras. Die kent iedereen: het kwadraat van de schuine zijde is gelijk aan de som van de kwadraten van de twee rechthoekszijden.

Alleman nog mee? Pas op, want de PISA-inspecteurs kijken op onze vingers. Het kwadraat van de schuine zijde is 100 vierkante kilometer, het kwadraat van de eerste rechthoekszijde is 25 vierkante kilometer. Het kwadraat van de tweede rechthoekszijde, de gezochte hoogte, is bijgevolg 100-25=75 vierkante kilometer. Dus de hoogte die we zoeken is de vierkantswortel uit 75 vierkante kilometer: 8,66 kilometer. De oppervlakte van die telescoop is bijgevolg 10 kilometer (basis) maal 8,66 kilometer (hoogte) gedeeld door 2, zijnde 43,3 vierkante kilometer. In Voeren!

Het hoofd nog suf tikten wij ‘Einstein-telescoop’ in en ontdekten dat die buizen 250 meter onder de grond komen. Dat is nog niet geruststellend, maar visueel minder erg. Kostprijs: 3 miljard euro. Waarvoor dient die installatie? In ‘Terzake’ werd het uitgelegd door professor Thomas Hertog, kosmoloog aan de KU Leuven. Dat gevaarte moet ons helpen zwaartekrachtgolven van 12 miljard jaar geleden te registreren. Het werkt zo: ze sturen op 250 meter diepte een lichtstraal door twee van die pijpen, 10 kilometer verder staan twee spiegels die de stralen terugsturen, en als de ene een duizendste seconde sneller weer bij het vertrekpunt is dan de andere, is er een zwaartekrachtgolf uit de prehistorie waargenomen. Indien niet, niet.

Laat het even bezinken, wij gaan een kop koffie halen.

Oké, we zijn terug. Gezien de toestand van onze overheidsfinanciën is Kaaiman bereid tot een geste. Voor een honderdste van wat die telescoop kost - u leest het goed: een honderdste - stoppen wij zelf in Sint-Pieters-Voeren twee buizen van anderhalve meter onder de grond, met aan beide uiteinden een spiegeltje. Vervolgens schijnen wij met een zaklamp door die twee buizen, en indien we niet op exact hetzelfde moment de flits in die twee spiegeltjes zien: een zwaartekrachtgolf! Einstein dacht dat we dat nooit zouden kunnen meten. Haha, Bert toch.

Volgens professor Hertog, gesteund door Nobelprijswinnaar Kip Thorne in onze zaterdagkrant, zal de Einstein-telescoop nieuwe inzichten leveren over het ontstaan van het heelal. De Kaaimanscoop ook. Ze gaan raar opkijken als in een van onze spiegeltjes plotseling het gelaat van ons Heerke verschijnt.