Kaaiman kiest keurig

‘De bedoeling is dat je de lezers duidelijk maakt voor wie jij gaat stemmen, dan weten ze zeker op wie zij niet.’ Dat was de opdracht die algemeen hoofdredactrice Isabel Albers ons zes maanden geleden gaf. Na een dagje nadenken viel ons een lumineus idee in: in een zakenkrant die de vrije markt genegen is pleiten voor een communistische partij, en een dito dictatuur aanprijzen als na te streven staatsmodel.

Volgens oude Indiase geneeswijzen werkt gember pijnverzachtend bij open wonden. Wees daarmee voorzichtig. Wij hebben het ooit nagevraagd in de apotheek nadat we met een tuinschaar per ongeluk, want met opzet doe je dat niet, in onze vinger hadden gesneden. Een jaap van hier tot ginder.

Van in de Donbas tot in Moskou durven de mensen nauwelijks nog de straat op: het gevaar dat er een verroeste Belgische F-16 op hun kop valt, is acuut.

We verzuipen erin. Verkiezingsprogramma’s op radio en televisie: niet bij te houden. In de kranten: geen beginnen aan. Op ons bureau liggen de nog te doorploegen knipsels een halve meter hoog. Die gaan maandag allemaal de papiercontainer in. Maar nu en dan dwarrelt er eentje van de stapel dat toch weer onze aandacht opeist.

Uw leider moet het tegenwoordig op vele domeinen afleggen tegen Georges-Louis Bouchez, onder andere in verkiezingsresultaat, maar dat hij in hem nu ook zijn meerdere moet erkennen bij het debiteren van oneliners, zal het meest steken.