Opportuniteiten voor elk risicoprofiel

‘Het concept groeimarkten bestaat eigenlijk nog maar sinds de jaren 1990’, zegt Ronny Claeys, senior strategist bij KBC Asset Management. ‘Door de val van het communisme en de algemene liberalisering van overheidsinstellingen, werden regio’s als China, Rusland en Latijns-Amerika toegankelijk voor beleggers.’ Aanvankelijk kregen deze nieuwe markten de term onderontwikkeld opgeplakt, tegenover ontwikkel de regio’s als West-Europa, Japan, Singapore, Australië, Nieuw-Zeeland en Noord-Amerika. Maar die negatieve definitie werd al snel vervangen door de term groeimarkten of emerging markets.

‘Vandaag is er geen eenduidige definitie voor de groeimarkten’, aldus Bob Maes, verantwoordelijk voor het beheer van de obligatiefondsen emerging markets bij KBC Asset Management. ‘Elk beurshuis hanteert zijn eigen criteria, al spelen creditratings en inkomen per capita overal een doorslaggevende rol.’ In de praktijk zien we vier grote regio’s onder de groeimarkten: Oost-Europa (Polen, Rusland, Hongarije,…), Azië (China, India, Indonesië, Taiwan,…), Afrika (Egypte, Marokko, Zuid-Afrika) en Zuid- Amerika (Brazilië, Colombia, Peru).

‘Het is geen homogene groep’, benadrukt Claeys. ‘De landen hebben allemaal hun eigen karakteristieke economie. En hoewel ze in de praktijk vaak een hogere economische groei tonen dan de ontwikkelde landen, is economische groei geen must om het label te krijgen.’ Wat de groeimarkten dan wél definieert? ‘Het gaat altijd om landen met een hoger beleggersrisico dan de ontwikkelde landen, door een lager niveau van rijkdom, minder stabiele instellingen en een minder ontwikkelde aandelenmarkt. Maar net door hun inhaalpotentieel, hebben ze – zeker op lange termijn- een hoger groeipotentieel dan de klassieke westerse markten.’

Groeimotor china

Verliep de groei in de emerging markets tijdens de jaren 1990 nog schokkerig en onvoorspelbaar, dan zien we vandaag een heel andere economische situatie. ‘Tussen 2000 en 2010 tekenden de groeimarkten voor een indrukwekkende economische groei van gemiddeld 6,5 procent’, aldus Claeys.

Motor van die versnelling? China. Gedreven door forse investeringen in de industrie en massale volksverhuizingen naar de steden, wist het land in een decennium op te klimmen tot de tweede economie van de wereld. Die groei ging gepaard met een grote honger naar grondstoffen, waarvan toeleveranciers als Oost-Azië, Rusland en Latijns-Amerika profiteerden. Na 2012 keerde het tij. China zette de omschakeling in naar een diensteneconomie. De industriële groeimotor vertraagde, waardoor de grondstofprijzen kelderden. Landen als Rusland en Brazilië zakten weg in een recessie. ‘Vandaag zien we een stabilisering’, zegt Claeys.

‘China groeit nu met 6 à 6,5 procent, terwijl landen als Rusland en Brazilië de ergste dip achter de rug hebben.’ Ook Maes is voorzichtig positief. ‘De forse groei na 2000 heeft geleid tot een structurele verbetering in de groeimarkten, onder meer in de creditratings. Hoewel de grondstofcrisis voor een terugval heeft gezorgd, staan de emerging markets vandaag veel steviger dan in de jaren 1990. Door de toegenomen onafhankelijkheid van de centrale banken in de groeimarkten en de huidige lage rentes in West-Europa, bieden lokale obligaties bovendien een mooi rendement.’

Actief beheerde fondsen

Bij KBC worden de groeimarkten continu opgevolgd in het kader van de algemene beleggingsstrategie van de bank. Strategen als Claeys nemen samen met economen maandelijks de aandelenmarkten en obligatiemarkten onder de loep. ‘We bekijken de macro-economische evoluties en onderzoeken de waarderingen van westerse assets tegenover assets uit de groeimarkten. Zo bepalen we het ideale gewicht van de groeimarkten in een gezond gespreide portefeuille’, aldus Claeys.

Fondsbeheerders als Maes volgen dan weer specifieke markten en bedrijven, de bottom-upstrategie als het ware. Zij bepalen, op basis van input van onder meer creditratingbureaus en analisten, wélke emerging markets en bedrijven worden opgenomen in fondsen. ‘Concreet biedt KBC 21 groeimarktfondsen aan’, aldus Maes. ‘8 obligatiefondsen en 13 aandelenfondsen.’ Het gaat zowel om fondsen die beleggen in meerdere groeimarkten als om fondsen die beleggen in specifieke landen. Klanten kunnen ook kiezen tussen fondsen in dollar en fondsen in lokale munten. Alle producten worden actief beheerd door experts, zodat beleggers er in principe niet naar hoeven om te kijken.

Voor elk risicoprofiel?

Groeimarktfondsen houden gemiddeld een hoger risico in dan fondsen die focussen op westerse landen. Zijn ze wel geschikt voor elk risicoprofiel? ‘Groeimarktfondsen bieden opportuniteiten die je niet altijd vindt in klassieke regio’s. Dus horen ze structureel thuis in elke portefeuille’, zegt Claeys. ‘Maar daarom niet per se met een groot gewicht.’ Het ideale gewicht van de groeimarktfondsen in een portefeuille hangt af van het risicoprofiel van de klant en de actuele economische en maatschappelijke evoluties.

‘De risico’s - onder meer door politieke problemen in Brazilië - zijn nog altijd relatief groot, al bieden obligaties uit groeimarkten vandaag een mooi rendement. Daarbij zijn de aandelen in groeimarkten door de recessie relatief goedkoper geworden’, zegt Claeys. ‘Zo heeft Turkije bijvoorbeeld een koers-winstverhouding van 8. Om je een idee te geven: in Noord-Amerika is dat gemiddeld 16.’