Gouden psychopaten

Neen, genuanceerd kan je de vermogensadviseur Goldonomic niet noemen. De recente nieuwsbrief waaruit deze passage komt, gaat al snel over op - noblesse oblige - een ode aan de deugden van goud. Wie met gewoon geld blijft zitten, is ‘als een rendier dat weigert verder te trekken en recht tussen de ogen neergeknald wordt’. Hm...

Laat ons dan maar meteen de hoofdvraag tackelen. Biedt goud effectief een goede bescherming tegen inflatie? ‘Neen, tenzij je een beleggingshorizon van eeuwen hebt’, zeggen de Amerikaanse economen Claude Erb en Campbell Harvey in hun uitstekende nieuwe studie ‘The Golden Dilemma’.

De goudprijs - nu op 1.468 dollar per ounce - is het voorbije decennium zowat vervijfvoudigd, wat neerkomt op een gemiddeld jaarlijks rendement van meer dan 15 procent terwijl de Amerikaanse inflatie in die periode jaarlijks slechts gemiddeld 2,5 procent bedroeg. Als de goudprijs in lijn was gebleven met de evolutie van de inflatie, zou de prijs nu maar 780 dollar per ounce bedragen.

Nu zijn er twee mogelijkheden. Of je denkt dat er een correctie komt, of je gelooft dat de goudwereld fundamenteel veranderd is. Laat ons beginnen met het eerste. Goudbeleggers die al enkele decennia meegaan, weten goed hoe efemeer een hausse kan zijn. In de jaren 80 daalde de goudkoers jaarlijks gemiddeld met 5 procent. De bovenste grafiek toont hoe volatiel de goudprijs de voorbije 40 jaar wel was.

Dat wil natuurlijk niet zeggen dat de prijs van het edelste metaal ook eerstdaags een neergang inzet. ‘De meeste mensen kopen goud omdat ze geloven dat het leger der angstigen zal blijven groeien’, stelde beursgoeroe Warren Buffett vorig jaar vast. ‘Het voorbije decennium hadden ze daarin gelijk. Maar naarmate meer mensen op die kar springen, creëren ze hun eigen waarheid - voor een tijdje toch.’

Stel dat de zeepbel toch snel zou beginnen leeglopen, waar mogen beleggers zich dan aan verwachten? ‘Als de goudprijs, gecorrigeerd voor inflatie, het komende decennium terugzakt naar zijn historisch gemiddelde van de voorbije 40 jaar, zal het jaarlijkse rendement ongeveer -6 procent bedragen’, rekenen Erb en Harvey voor.

De andere gedachtegang die beleggers kunnen volgen, is dat de goudmarkt fundamenteel veranderd is. Vooral omdat centrale banken van opkomenden landen hun goudvoorraad steeds verder opbouwen. Als ze die op een niveau willen krijgen dat vergelijkbaar is met dat van westerse landen, is dat een ferme driver voor de goudprijs. De World Gold Council schatte vorig jaar dat sinds het begin van de mensheid 171.300 ton goud opgedolven is, 76 procent van wat in totaal ontginbaar is.

Laat ons tot slot nog eens terugkomen op de startparagraaf van deze Statler. Is goud dé bescherming tegen inflatie, zoals Goldonomics beweert? ‘Op lange termijn wel’, stellen Erb en Harvey. ‘Maar die lange termijn kan langer zijn dan de beleggingshorizon of de levensduur van een belegger.’

Toch slaat Goldonomic niet noodzakelijk de bal mis. De onderzoekers erkennen dat in het uitzonderlijke geval van hyperinflatie - gedefinieerd als een maandelijkse inflatie hoger dan 50 procent - goud wel degelijk beschermt tegen geldontwaarding. ‘Toch wil dat nog altijd niet zeggen dat de reële goudprijs, gecorrigeerd voor inflatie, tijdens die periode zijn koopkracht behoudt.’

Ze geven het voorbeeld van Brazilië, dat tussen 1980 en 2000 een jaarlijks gemiddelde inflatie van 250 procent kende. Wie toen in goud had belegd, bleef daar dus van bespaard. Maar zag toch 30 procent van zijn belegging verdampen omdat de goudprijs in die periode 30 procent van zijn koopkracht verloor.

In Statler bespreekt Daan Ballegeer een stukje economische actualiteit