Et pour les Flamands...

De details over de Brusselse PS-crisis sijpelen niet altijd volledig door in Vlaanderen. Doordat het Samusocialverhaal zo enorm was en het gedrag van burgemeester Yvan Mayeur en zijn kompane Pascale Peraïta zo abject, wordt te weinig gesproken over wat eraan zit te komen.

De PS is er ondanks alles in geslaagd het burgemeesterschap te behouden. Dat is op zijn minst merkwaardig. In een normaal werkende democratie zou de partij die verantwoordelijk was voor de huidige crisis uit eerlijke schaamte zelfs geen aanspraak meer willen maken op dat hoogste ambt. Maar zoals is gebleken, staat de politieke ethiek niet bepaald hoog op de agenda van de Brusselse elite.

De PS heeft zo haar eigen normen. Dat hebben we overvloedig gezien met de exuberante vergoedingen van Mayeur en Peraïta. De nieuwe dienstdoende burgemeester Faouzia Hariche, uiteraard van de PS, is echter niet beter. Die heeft ook jarenlang een stevige stuiver bijverdiend, aan het hoofd van de vzw Brusselse Keukens. Maar zij zit nu gewoon aan het hoofd van de stad, alsof er niets is gebeurd.

Open VLD heeft op een onbegrijpelijke manier een kans gemist om samen met de sp.a op te stappen uit het stadsbestuur en een nooit geziene crisis te veroorzaken. Nu heeft Els Ampe als Vlaamse schepen het ideale alibi om gewoon voort te doen zoals vroeger.

Met Hariche is nog meer aan de hand: ze spreekt geen woord Nederlands. Dat is op zich al schandelijk en onaanvaardbaar voor iemand die baas is in de hoofdstad van Vlaanderen en België, al was het maar tot september, wanneer haar opvolger Philippe Close (PS) wordt ingezworen. Maar die heeft veel gemeen met Hariche: hij heeft er jaren een pak mandaten op nagehouden en is ook het Nederlands niet machtig.

Subversie

In de jaren dat ik lokaal actief was in de Brusselse politiek, in Elsene en Vorst, heb ik geleerd dat het franskiljonisme nergens groter is dan bij de PS. Je zou verwachten dat die trofee Défi, het toenmalige FDF toekomt, maar dat is niet zo. Die partij was tenminste duidelijk: die wilde gewoon dat Brussel een Franstalige stad werd, maar ze hield zich wel aan afspraken. De communautaire subversie van de PS was veel subtieler en daarom veel gevaarlijker.

De socialisten die ik leerde kennen, zagen zichzelf als progressieve wereldburgers voor wie alle talen gelijk waren. Met dien verstande dat zij alleen Frans begrepen en iedereen dat dan maar moest spreken. Ik heb in al die jaren niet één belangrijke socialist ontmoet met wie ik een normaal gesprek in het Nederlands kon voeren.

Ook met Hariche zal dat niet lukken, vrees ik. Ze is al twaalf jaar schepen en beloofde in het begin van haar mandaat Nederlands te leren. Twaalf jaar heeft ze tijd gehad, maar blijkbaar vond ze het de moeite niet. Trop difficile. Je n’ai pas le don des langues. U kent de argumenten wel.

Hariche spreekt nog altijd de taal van de meerderheid van dit land niet en vindt dat eigenlijk normaal. Die onkunde heeft haar al die jaren niet belet zonder schroom verantwoordelijk te zijn voor het Nederlandstalige onderwijs van de hoofdstad. Kunt u zich zoiets voorstellen in een andere stad? Dat de verantwoordelijke gezagsdrager voor het onderwijs in Parijs geen Frans zou spreken?

N-VA-gemeenteraadslid Johan Van den Driessche schreef haar een open brief waarin hij terecht opmerkte dat ze een verkeerd signaal geeft aan jonge Brusselaars, aan wie net duidelijk zou moeten worden gemaakt dat talenkennis essentieel is voor hun toekomst. Hariche lijkt te zeggen: ‘Dat klopt niet. Kijk mij!’

En als die jonge, taalonkundige Brusselaars dan geen werk vinden, zal het weer aan discriminatie of racisme liggen. Of aan de Vlamingen. Zo kunnen we in Brussel nog een tijdje doorgaan. Een tijdje, vrees ik, niet lang meer. Maar dat zal de PS’ers een zorg zijn. Zolang zij tenminste aan het roer van het zinkende schip staan.