Sceptische tweets van een Twitter-party crasher.

Door Peter Cauwels, econofysicus aan de Eidgenössische Technische Hochschule (ETH) Zürich

Daar gaan we weer. Een nieuw gouden kalf wordt naar de beurs geleid. De IPO van Twitter komt er aan, en er zullen weer records gaan sneuvelen. Na een periode van onberispelijke groei , waarbij de omzet in de voorbije twee jaar telkens meer dan verdubbelde, is de timing perfect. Wall Street is gek op verdubbelingen. Triple digit growth noemen ze dat daar.

Twitter is een mooi bedrijf, dat valt niet te betwisten. Het is een protagonist van de nieuwe economie van sociale netwerken en big data, met een interessant innovatief product en heel veel groeipotentieel. Het is een game changer, een pief in de digitale ecologie, waar korte berichtjes van 140 karakters heuse revoluties kunnen ontketenen. De moderne salonrevolutionair hoeft niet langer rond te hossen in de jungle van Cuba of Congo. Gooi buiten die Kalasjnikov en hou gewoon je smartphone bij de hand! Een goeie sigaar mag nog wel, maar alleen op het lentefeest van de kleine spruit of voor speciale verjaardagen.

Ik weet het, ik ben een party crasher, en ik moet er aan werken, maar als ik gefluister hoor over een beurswaarde van 15 miljard dollar, voor een bedrijf dat nog nooit winst heeft gemaakt, dan krijg ik zin om eventjes als een naïeve waardebelegger in de cijfers te duiken. En dat hoeft niet eens ingewikkeld te zijn.

Stellaire toekomst

Financiële specialisten zullen de komende weken in drommen tot treurens toe tweeten en twetteren dat winst maken niet belangrijk is. Integendeel, Twitter maakt verlies, en dat is goed, want ondertussen investeert het wel in onderzoek en ontwikkeling, marketing en nieuwe methodes om zijn meer dan 200 miljoen frequente gebruikers te gelde te maken. Er zal ook benadrukt worden dat je bij de waardering van een aandeel vooruit moet kijken en dus moet rekening houden met de stellaire toekomst van het bedrijf, niet met de bestofte cijfers uit het verleden.

Maar stel nu eens, gewoon voor de lol, dat de waarde van Twitter wèl iets te maken zou hebben met zijn recente financiële resultaten. Hoeveel zou ik, als naïeve waardebelegger, dan op tafel moeten leggen? Het prospectus voor de beursgang is publiek gemaakt, en daaruit blijkt dat het bedrijf de eerste helft van dit jaar een kwart miljard dollar omzet draaide. Dat is een half miljard dollar op jaarbasis. Laten we nu gewoon die vervelende verliescijfers even negeren en veronderstellen dat het bedrijf een winstmarge van 25% heeft. In dat geval wordt van een kwart van de omzet winst gemaakt, wat overeen zou komen met 125 miljoen dollar op jaarbasis.

Om nu uit deze informatie de waarde van het bedrijf te halen, moeten we eerst beslissen welke return we uit een dergelijke investering mogen verwachten. Dit komt er eigenlijk op neer dat we bepalen hoeveel keer de jaarwinst we willen betalen voor onze aankoop. Beleggingen in aandelen van technologische groeibedrijven dragen een hoog risico. Dus, normaal gezien, mag je een behoorlijk hoge return op je investering verwachten, dat betekent dat je er initieel eigenlijk niet te veel voor wil betalen. Hoe hoger het risico, hoe meer opbrengst we verwachten en hoe goedkoper we dus willen aankopen.

Streefdoel

Maar laat ons ook dat gewoon even ter zijde schuiven. Wat dacht je van 3,5% return op jaarbasis? Dat ligt een klein percentje boven de rente op Amerikaans overheidspapier met een looptijd van tien jaar. Nu bestaat er een eenvoudige truuk om de ingewikkelde formules van samengestelde interesten te omzeilen. Je deelt gewoon 70 door je verwachte return en dat geeft je bijna exact hoeveel keer de jaarwinst je moet betalen. Dus, 70 delen door 3,5 geeft 20. Als we een return van 3,5% op onze investering als streefdoel vooropzetten, betalen we 20 keer de jaarwinst. In dit geval zou Twitter 2,5 miljard dollar waard moeten zijn. Als we een hogere, en meer realistische return van 7% zouden nastreven, dan zouden we maar tien keer de jaarwinst betalen, of 1,25 miljard dollar.

Even recapituleren. Stel dat Twitter in de toekomst heel veel winst zou maken, wat het momenteel niet doet, en stel dat onze goede vriend, de naïeve waardebelegger, tevreden zou zijn met een opbrengst van 3,5% per jaar voor zijn risicovolle investering, dan zou het bedrijf aan de huidige omzet 2,5 miljard dollar waard zijn. Dat is een zesde van de gefluisterde IPO-prijs.

Maar zoals ik al zei, de volgende weken zullen jullie dus horen dat de huidige financiële cijfers niet van belang zijn en dat jullie naar de toekomst moeten kijken, het potentieel, en dat is gewoon oneindig.

Lewis Carroll

Dit, vrienden waardebeleggers, doet me denken aan het verhaal van de professor in Lewis Carrolls Sylvie and Bruno, zoals John Maynard Keynes het in 1930 aanhaalde in zijn Economische perspectieven voor onze kleinkinderen. Ieder jaar komt de professor bij zijn kleermaker de rekening vragen. ‘Hoeveel is het dit jaar, beste kerel?’. Telkens wordt het bedrag verdubbeld, het is ondertussen 2.000 pond, maar dit jaar wil de kleermaker absoluut zijn geld zien. ’Dat stelt niks voor’, antwoordt de professor, ‘maar zou je niet nog een jaartje willen wachten, zodat het 4.000 wordt? Bedenk eens hoe rijk je dan zou zijn’. Als Sylvie vraagt wanneer de professor dat zal betalen antwoordt deze: ‘Nooit of te nimmer, lieve kind! Tot aan zijn dood toe zal hij het bedrag blijven verdubbelen. Want weet je, het blijft steeds de moeite waard om nog een jaar te wachten en twee keer zoveel geld te krijgen.’