'Europa is dé plek waar de belegger moet zijn'

'Vroeger kwam ik maar twee keer per jaar vanuit New York naar Europa, maar sinds een paar jaar is dat minstens vier keer'. Het moge duidelijk zijn: de Amerikaan Ed Lugo is een fan van het oude continent. Van de 5,5 miljard dollar (4,4 miljard euro) in de drie Franklin Templeton small- en midcapfondsen, investeert Lugo 70 procent in Europa. 'Kleine en middelgrote aandelen' moet je wel op zijn Amerikaans interpreteren: de actieradius van de fondsbeheerder begint bij een beurswaarde van 100 miljoen euro, waardoor meteen zowat de helft van het Brussels koersenbord onder de radar blijft.

Sinds jaar en dag prijkt één Belg in de portefeuille van Lugo. Nu ja, Belg: het gaat om RHJ International het fiscaal voordelige Brusselse vehikel van de Amerikaanse durfkapitalist Timothy Collins. Lugo is al enkele jaren een grootaandeelhouder van RHJ - met op dit ogenblik een belang van 15 procent - en erkent grif dat zijn geduld er al serieus op proef gesteld is. Het duurde immers jaren en na een robbertje vechten met hefboomfondsen eer de holding zich eindelijk met de overname van de Duitse BHF-Bank kon omvormen tot een pure privaatbankier.

'Kijk, ik zal eerlijk zijn: we zitten vooral in RHJ omdat het bedrijf aan zo'n grote korting tegenover de beurswaarde noteert. Maar we erkennen grif dat het management, vooral dan CEO Leonhard Fischer nog te veel verdient, en de operationele kosten nog steeds een heel stuk te hoog liggen.' Toch koos Lugo in de strijd met de hefboomfondsen de zijde van het management. 'Dat is vooral omdat we bang waren dat bij een machtsgreep van de hedge funds het vertrouwen van de klanten in de privaatbankiers Kleinwort Benson en BHF-Bank te zeer zou ondermijnen.'

Lugo gunt het management van RHJ het voordeel van de twijfel: 'Fischer heeft beloofd de winst voor belastingen van de privaatbank op twee jaar op te krikken tot 60 miljoen euro. Dat moet volgens mij mogelijk zijn. Beide zijn met een kernkapitaalratio van 18 procent overgekapitaliseerd, wat ruimte verschaft voor extra kredietverlening. En Frankfurt Trust, de fondsentak van BHF, heeft nog veel ruimte om méér producten te verkopen van Kleinwort Benson en vice versa. Maar vooral: ik denk niet dat de markt al voldoende beseft wat een fantastische klantenbasis BHF-Bank heeft, vol met typisch Duitse vermogende 'Mittelstand'-ondernemers.'

In tegenstelling tot België, prijkt Nederland wel prominent in de portefeuille van Lugo. Vooral dan omdat Franklin Templeton recent een stevige positie opbouwde in de pakjesdienst TNT Express . 'Het aandeel voldoet aan onze drie criteria: het noteert goedkoop, biedt met nettocash op de balans bescherming tegen zelfs het somberste scenario én heeft een concurrentieel voordeel: met 566 depots heeft TNT een autowegennetwerk waar weinig Europese koerierdiensten aan kunnen tippen.' Lugo erkent grif dat er ook bij TNT wel een 'hoek af' is. 'Jarenlang mismanagement en ondermaatse investeringen hebben hun tol geëist: winstmarges die met 3 à 5 procent slechts de helft van de sector zijn. Maar dat zit volgens ons ruim in de koers: die staat op minder dan 5 euro, terwijl UPS tot Europa de deal blokte 9,5 euro wou betalen.'

Maar het opvallendst in de Templeton-portefeuille is toch de grote gok die Lugo op Ierland neemt. De twee grootste posities in het Europees small- en midcapfonds zijn Iers: bouwmaterialenreus Grafton (6,75%) en Green REIT (5,77%). Vooral deze laatste is 'puur' Iers: het gaat om de allereerste Ierse REIT, een fiscaal voordelige vastgoedvennootschap. 'Green REIT heeft een enorm concurrentieel voordeel: de toplui Stephen Vernon en Pat Gunne, vastgoedveteranen met dertig jaar ervaring die als geen ander weten waar er zaakjes te doen zijn. Hun portefeuille bestaat vooral uit kantoren en winkelvastgoed in goede locaties in Dublin, het gaat dus niet om bedrijvenparken in het midden van nergens. De twee halen een rendement van 6 à 8 procent op de ingezette cash, met de spaarzaam ingezette schulden kom je aan 10 procent rendement. Niet slecht in deze nulrentende tijden.'