Van 282 Schotse bergen op één to-dolijst tot één nacht in een desolate hut met (misschien wel) Björk: Europa, weg van de platgetreden paden.
Napoleon werd er naartoe verbannen, tot voor 2018 was het eiland alleen bereikbaar per postschip en er was geen enkele coronabesmetting toen de pandemie de wereld platlegde.
Sint-Helena blijft, ondanks het splinternieuwe luchthaventje en één wekelijkse Embraer Airlink-vlucht naar Zuid-Afrika, een van de meest afgelegen bewoonde eilanden ter wereld. Het is een vulkanische rots die oprijst uit de vaak woeste Zuid-Atlantische Oceaan en het blijft een van de moeilijkst bereikbare plaatsen op aarde, zowat halverwege tussen Zuid-Amerika en Afrika. Er wonen maar zo’n 4.500 ‘Saints’ permanent.
Het eiland bevat een merkwaardige mix van uitersten: stoffige, woestijnachtige prairie, dan tropische jungle gevolgd door kille, vochtige wouden. Als Brits overzees gebied lijkt het op Schotland maar dan met een Hawaïaans hemdje. Een smalle weg van 138 kilometer slingert rond en door het binnenland, van de ene extreme setting naar de andere, met na elke bocht een nieuw zicht op de oceaan. Ga er om te hiken, te vissen of om te duiken, of simpelweg om het bizarre gevoel te ervaren dat een geïsoleerde, vulkanische rots verloren in de Atlantische Oceaan opwekt.
| Er is één wekelijkse vlucht op zaterdag van Johannesburg naar Sint-Helena. Flexibiliteit is een must, want soms worden de vluchten geannuleerd wegens slecht weer.
| Logeren | Het Mantis Hotel in Jamestown en The Consulate Hotel of bij de locals in een mooie, typische cottage in de natuur.