Een continent van mogelijkheden, maar ook van contrasten. Azië combineert op briljante wijze eeuwenoude tradities, moderniteit en mysterie.
Brood is heilig voor het Oezbeekse volk, en er zijn veel legendes en spreekwoorden over. Een daarvan vertelt over een dag waarop de khan van Buchara, nadat hij het nonbrood van Samarkand had geproefd, de beste bakker van de stad vroeg om dat brood voor hem te komen bakken in Buchara.
Nadat de bakker het brood gemaakt had, smaakte het heel anders. Woedend eiste de khan een verklaring. De bakker legde uit dat het meel niet uit Samarkand kwam. Na een tweede partij, met het juiste meel, was de smaak nog steeds anders. Misschien is het wel het water, vroeg de bakker zich af. De khan liet water overkomen, maar de smaak was nog steeds anders. Uiteindelijk zei de bakker dat de lucht van Samarkand het ontbrekende ingrediënt van het brood was.
In Samarkand worden elke dag 12.000 broden gebakken. Het recept is eenvoudig: het gistdeeg wordt de avond voordien bereid om het een nacht te laten rusten. ‘s Ochtends wordt het in ronde deeglapjes verdeeld, waarvan het midden plat wordt gemaakt om te voorkomen dat het opbolt. Het wordt ook afgewerkt met een kleine puntige stempel. Tot slot wordt het brood bestrooid met sesamzaadjes en ingesmeerd met eigeel en een beetje olie, waardoor het zijn gouden kleur krijgt.