Is dit ‘Sissi’? Of eerder ‘The lord of the rings’? Welkom in het Apfelhotel, een familieboerderij die dankzij de vierde generatie veranderde in een architecturale enclave. Wij lieten er onze innerlijke hobbit, appelteler én aristocraat floreren.
Als er één iemand een trendsetter was op wellnessgebied, dan wel Sissi. De Oostenrijkse keizerin koesterde een onstilbare obsessie met haar uiterlijk, wat haar naar kuuroorden leidde van Griekenland tot Madeira. Maar een plek waar ze bleef terugkeren, was Meran/Merano: een bergstadje met roemrijk microklimaat in Zuid-Tirol, de meest noordelijke provincie van Italië.
Sissi was een influencer avant la lettre, want niet veel later kwam zowat de hele Oostenrijkse bourgeoisie er baden in het thermale water, flaneren langs de jugendstilparels en poseren bij de palmbomen tegen een bergachtergrond. Zelfs schrijver Franz Kafka poogde er ooit op te knappen van zijn tuberculose, en ook componist Richard Strauss vierde er geregeld zijn vakantie.
Apfelhotel
Veel is er de afgelopen tweehonderd jaar in Meran niet veranderd. Nog steeds laven bezoekers zich gretig aan de 69 marmeren waterfonteinen en ligt het dal bezaaid met heilzame hotels. De ideale setting dus voor het waarmaken van een meisjesdroom: een weekend in Sissi’s spoor, de 2020 edition.
Daarvoor trek ik niet naar het Palace of Kurhaus, de ietwat verstofte luxehotels waar de beau monde ooit verbleef. Wel naar het Apfelhotel, een gloednieuwe spa met sinds kort dezelfde allures als de aristocratische hotspots van destijds. Dat is te danken aan Martin (28) en Maria (31) Pichler, twee geboren hoteliers die vijf jaar geleden het Gasthaus Torgglerhof van hun vader overnamen.
Vrijwel meteen bekokstoofde het duo een complete restyling, goed voor een investering van zowat het halve familiekapitaal. De kneuterige chaletsfeer moest wijken voor een modern gebouw met 18 suites en lofts. Er kwam een nieuw restaurant met grote glaspartijen en tuinpaviljoenen, een designproof receptie en een cocktailbar. En vooral: een architecturale spa die ingegraven is onder twee heuvels, nog het meest vergelijkbaar met Tolkiens hobbitholen uit ‘The lord of the rings’.
Designawards
Hun lef legde de familie geen windeieren, want nog geen half jaar na afwerking is de spa van het Apfelhotel, zoals het Torgglerhof werd herdoopt, genomineerd voor maar liefst drie designawards. ‘We wilden een nieuw wellnessgebouw, zonder dat dat het weidse gevoel van het landschap zou belemmeren. Het was Noa, een jong architectenbureau met studio’s in Berlijn en Bolzano/Bozen, dat uiteindelijk met het idee van een begroeide heuvel op de proppen kwam, volledig ingebed in de natuur.’
Op een golfkarretje leidt dochter Maria me rond over het domein, gelegen in een postkaartjesvallei op 8 kilometer van Meran. Geen overbodige luxe: maar liefst 5 hectaren aan appelgaarden omsluiten het hotel, her en der zijn seizoensplukkers in de weer met de oogst van een verse lading granny smith. ‘
Al vijf generaties doet onze familie hier aan fruitbouw, een belangrijk streekproduct van Zuid-Tirol. Vandaag gaan de boerderij en het hotel hier hand in hand. Zo zijn heel wat ingrediënten die we verwerken in het restaurant van eigen kweek. We verkopen onze producten ook rechtstreeks aan de gasten, soms nog lang na hun verblijf via de webshop. En zelfs in de spa spelen onze appels een belangrijke rol.’
Appelcultus
Gewapend met badjas en een glas appelprosecco word ik gedropt voor het houten deurtje van de spaheuvel. Dat voor de eerste keer openzwaaien, is een bijna magische ervaring: op de plek waar slechts een klein, donker hol lijkt te schuilen, ligt in werkelijkheid een lichtrijke lounge vol behaaglijke hanghoekjes. In het midden pronkt de thermale bron waaruit het bergwater rechtstreeks de voetbaden, drinkfonteinen en het verwarmde buitenzwembad in klatert.
In de sauna kun je deelnemen aan een opgietsessie met maar liefst negen appelaroma’s.
Maar dé eyecatcher is de Apfelsauna, een appelvormige zweethut met panoramisch uitzicht op de mistige bergtoppen en – jawohl – wiegende appelbomen. Wie helemaal in de appelcultus wil opgaan, kan er deelnemen aan een opgietsessie met negen appelaroma’s, om achteraf te bekomen met een kop appelthee. ‘An apple a day keeps the doctor away’, al lijkt een dubbele dosis hier eerder het mantra.
Zelf ga ik voor een gelaatsbehandeling met lokale kruiden, die gelukkig een wat gevarieerder geurenpalet omvat. Achtereenvolgens word ik geboend met een lotion van wilde kamille, ingevet met een masker van aloë vera en in slaap gesust met een kompres van wilde lavendel.
‘In deze streek kennen we een lange traditie van natuurlijke verzorging. Daarom werken we alleen met biologische ingrediënten uit Zuid-Tirol’, vertelt de beautytherapeute terwijl ze met trefzekere cirkelbewegingen mijn slapen masseert. Als ik achteraf in de spiegel kijk, zie ik twee blozende appelwangetjes, helemaal in lijn met het decor.
Waarom net de banale appel de hoofdrol speelt in een trendy boetiekhotel, krijg ik te horen van jongste telg Martin. Hij troont me mee naar zijn ultieme mancave: een schuur waar hij zelf appelcider, appelsap en appelsekt brouwt. ‘Als mensen een goede fles wijn drinken, herinneren ze die soms jaren later nog. Maar een appel hap je weg en vergeet je. Hier willen we de reputatie van de artisanale teelt weer opkrikken – voor ons is de appel een luxeproduct.’ Met dat oogmerk richtte Martin ook zijn ciderlabel Anderdog op. Vorig jaar werd het verkozen tot beste van Europa.
The next big thing
Zoals landbouw en luxe samengaan in het Apfelhotel, zo versmelten traditie en verfijning al langer in Zuid-Tirol. Terwijl de Oostenrijkse Alpen nog steeds verzwelgen in de berghutcultuur, schept de Italiaanse invloed hier een meer mondain sfeertje. Dat merk je aan de architectuur, maar bovenal in het bord: copieuze maaltijden vol Knödel en Käse maken hier plaats voor verse truffels, handgedraaide pasta en zelfgeteelde groenten.
‘De keuken uit Zuid-Tirol zou weleens the next big thing kunnen worden’, zegt Christian, de partner van Maria en chef-kok van het Apfelhotel. ‘Er is niet alleen een lange lijst met lokale recepten waar jonge chefs nu volop aan morrelen met mediterrane ingrediënten. Ook het zogenaamde ‘zero kilometer food’ dragen we hier hoog in het vaandel.’
In het Apfelhotel levert Christian zijn gasten dan ook niet zomaar uit aan een dagmenu of buffet: ze mogen elke ochtend zelf hun zevengangenmenu samenstellen uit een lijst met opties. Sint-jakobsvruchten, wilde paddenstoelen en de occasionele appelchutney: hier kun je ook zonder kaasindigestie bekomen van een dag in de bergen.
Slow in the snow
Met een dagelijks programma van wijnproeverijen, yogalessen en beautybehandelingen zou je moeiteloos een week lang ondergedoken kunnen blijven in het Apfelhotel. Maar dat zou zonde zijn, want de omgeving van Meran heeft alles wat een berghart begeert.
Hier op wintervakantie komen is een totaal andere belevenis dan in de grote skiresorts elders in Italië – de coronahaarden indachtig sowieso geen al te aanlokkelijk idee. Dat heeft onder meer te maken met de kleinere schaal: Meran 2000, bereikbaar met een kabelbaan vanuit het centrum van Meran, telt slechts 40 kilometer aan pistes en is bij het grote publiek maar weinig gekend.
Bovendien is het een van de weinige skigebieden waar de wilde natuur nog niet door de scheurende latten werd verjaagd, met dank aan een doorgedreven duurzaamheidsbeleid. Zo is de hoogvlakte nog steeds het thuisgebied van inheemse haflingerpaarden, die er vrij rondwaren over de bergweides. Hier kom je niet met het doel zoveel mogelijk pistes aan elkaar te rijgen, wel om tijd te maken voor de geuren, de geluiden, de sneeuwtableaus. ‘Slow skiing’, zoals dat tegenwoordig heet.
In de omgeving van het Apfelhotel liggen nog vier andere (kleine) skigebieden, al loont het de moeite de latten ook eens aan de kant te laten. Zo organiseert het hotel geregeld een excursie sneeuwschoenwandelen, in het kielzog van een ervaren alpinist. Net zo goed slingeren er langgerekte langlaufpistes tussen de dennenbomen, verbonden met vintage kabelbanen (waarvan een op amper een kilometer van het hotel).
Fietsers kunnen dan weer instromen op de Passeiertal Cycling Trail, een langeafstandsroute door weilanden en wijngaarden. Ten slotte mag een ouderwetse ‘passeggiata’ op de kerstmarkt van Meran niet ontbreken, waar de kitscherige chalets plaatsmaakten voor architecturale cabins.
Ik opteer echter voor wat ook de sportlustige Sissi hier het allerliefste deed: wandelen. Vanaf de hoteldeur volg ik het pad langs het kanaal dat het Trauttmansdorff-kasteel irrigeerde, de residentie waar de Oostenrijkse it-girl meermaals verbleef. Pad na pad volg ik haar voetsporen, om uiteindelijk af te sluiten met een groet aan haar standbeeld in het Elisabethpark.
Sissi heeft de rust dan wel nooit gevonden in Meran, ik heb in elk geval geen klachten over mijn keizerlijke kuur. Al laat ik die appelmand op kantoor wel nog even aan mij voorbijgaan.
In de nieuwe garden lofts slaap je vanaf 149 euro per persoon per nacht, inclusief halfpension. Apfelhotel.be, shop.torgglerhof.it
