The Standard Hotels strijkt neer in Brussel. Met jarendertigglamour en eightiesretro drukte architect Bernard Dubois zijn stempel op het design. Wij mochten binnenkijken.
Projecten bezoeken die nog niet honderd procent klaar zijn, dat went na een tijdje. Bouwmaterialen, verpakkingen, losse lichtpeertjes – een beetje journalist kan daar makkelijk doorheen kijken. Al zeker wanneer het om een prestigieus project gaat, zoals een The Standard Hotel in België. Toch moet ik even de wenkbrauwen fronsen wanneer we de lift nemen om enkele kamers te bekijken. In de lift zijn er alleen knoppen voor de even verdiepingen. ‘Op de oneven etages zijn overheidskantoren gevestigd’, verklaart architect Bernard Dubois als hij me ziet zoeken naar die extra knopjes. Toch bijzonder voor een hotel, om zijn faciliteiten te vervlechten met kantoorruimtes. ‘Eigenlijk is dat slim bekeken’, zegt Dubois. ‘Na de kantooruren is er niemand op die verdiepingen, zo hebben de hotelgasten nooit last van boven- of onderburen. Bovendien blijft de nachtverlichting in die kantoren ook na de werkuren branden, zodat je van buitenaf de indruk krijgt dat The Standard de volledige toren inneemt. Dat geeft een positieve vibe aan deze buurt.’
Bernard Dubois
Bernard Dubois studeerde in 2009 af aan La Cambre en werkte een tijdlang voor OMA, het Office for Metropolitan Architecture, om er een strategie te ontwikkelen voor de Europese wijk in Brussel. De grote doorbraak volgde in 2014, toen Dubois België mocht vertegenwoordigen op de architectuurbiënnale van Venetië. Vandaag houdt hij zich vooral bezig met residentiële projecten, horeca en retail voor luxelabels als Aesop, Lanvin en Courrèges. Voor galerie Maniera ontwikkelde Dubois een collectie objecten, van lampen tot tafels, waarvan sommige in samenwerking met modeontwerper Isaac Reina.
Daarmee is meteen de olifant in de kamer benoemd. Want om het eufemistisch uit te drukken: de voormalige WTC-torens vlak bij het station Brussel-Noord zijn niet de meest evidente keuze voor een hip hotel. Bernard Dubois – zelf Brusselaar – is zich daarvan bewust. Ook van het feit dat The Standard deze buurt niet in zijn eentje zal transformeren, maar mooie precedenten zijn er wel. ‘Toen The Standard in New York koos voor het Meatpacking District, was dat ook nog niet de populaire buurt die ze nu is. Hetzelfde geldt voor King’s Cross, waar zich nu The Standard London bevindt.’ Brussel-Noord mag dan niet de meest glamoureuze keuze zijn, het is wel een buurt in evolutie. ‘Rondom Tour & Taxis beweegt veel, en met de komst van het Kanal-Centre Pompidou zal er ook veel positieve energie hangen. The Standard kan daar zeker toe bijdragen.’
Eerste of derde hotel
Bijna vijf jaar geleden ontving Bernard Dubois een eerste verkennende mail van de Amerikaanse hotelgroep, die na Ibiza en Londen een derde Europese vestiging wilde openen. ‘Maart 2020, pal in de coronapandemie. Ik hoefde niet lang na te denken, ik kende The Standard al goed van zijn hotel in New York. Zoals ze dat doen voor al hun hotels, gingen ze ook in België op zoek naar een lokale architect om een eigen stempel op de vormgeving te drukken. Ik ben natuurlijk Brussels, qua stijl vrij minimalistisch, maar ook met veel referenties aan de jaren 60 en 80 – elementen waar ook The Standard in al zijn vestigingen mee dweept.’
‘Met The Standard zijn we erin geslaagd een mooie mengeling te creëren tussen het Amerikaanse DNA van de hotelgroep, die in oktober 2024 door Hyatt Hotels Corporation werd overgenomen, en het Belgische designkarakter. Het hielp dat Verena Haller, het creatieve brein achter The Standard Hotels, zelf een Europese achtergrond heeft. Ik voelde meteen een groot respect voor alles wat ik voorstelde. En dat was veel, want zo’n negentig procent van wat je in het hotel zult zien, werd speciaal voor dit project ontworpen. Een vijfjarig traject van inspiratie opdoen, tekenen, overleggen, prototypes maken, bekijken en herbekijken. Goedkeuren en afkeuren, tot de sfeer klopte. Van het toegankelijke restaurant met de gigantische bar op de benedenverdieping tot het exclusievere rooftoprestaurant met Miami-vibes.’ Of dit zijn eerste hotelproject is? ‘Moeilijke vraag’, lacht hij. Opnieuw de fronsende wenkbrauwen. ‘The Standard was de eerste hotelopdracht die ik aannam, maar intussen werkte ik al twee andere hotels af: het Cap d’Antibes Beach Hotel en de Edgar Suites van de Résidence Bouchardon in de Parijse wijk Canal Saint-Martin. Het interessante aan hotels is dat ze twee emoties verenigen: de opwinding van een plek waar interessante mensen samenkomen, waar iets broeit, iets gebeurt. En tegelijk dat rustige, comfortabele gevoel van een thuis. Vooral voor frequente reizigers is dat laatste heel belangrijk.’
Lekkere saus
Met zijn architectenbureau Bernard Dubois Architects – dat zowel residentiële woningen ontwerpt als objecten voor onder meer Maniera – specialiseerde Dubois zich de jongste jaren in luxueuze retailprojecten. Verschillende boetieks van Lanvin, Courrèges en Valextra dragen zijn signatuur. Maar wat is die signatuur nu precies? ‘Ik vind het moeilijk om een eigen stijl te definiëren, maar ik ben erg gevoelig voor schoonheid. En die schoonheid zoek ik in verhoudingen, in materialen en vormen. Door daarmee te experimenteren, bepaal ik hoe je een kamer ervaart. Neem bijvoorbeeld de halve rondingen die ik in de slaapkamers van The Standard achter het hoofdeinde doortrek. Daarmee creëer ik het gevoel van een hoekkamer, maar dan in elke reguliere kamer.’
Wat ook opvalt in de kamers is het spel tussen matte en glanzende afwerkingen: matte muren, hoogglans op deuren en deurstijlen, en in heel het hotel op het hout. ‘Door verschillende afwerkingen toe te passen op hout creëer je specifieke verwijzingen naar het verleden. Thuis heb ik satijnglans op de houten wanden, wat heel erg sixties aanvoelt. In The Standard verwijst de high gloss naar de glamoureuze jaren 30.’
Maar wanneer je dan zo’n glamoureuze deur achter je dichttrekt, stap je meteen een ander tijdperk binnen. ‘Ah, je bedoelt het tapijt?’, lacht Dubois. ‘Tja, ik ben een kind van de jaren 80, en ik herinner me nog precies de bekleding van de Volkswagen Passat uit die tijd. Met die referentie in het achterhoofd is het een echt eightiestapijt geworden.’
Hoe je de jaren 30 verenigt met de jaren 80? ‘Er zitten nog heel wat impliciete verwijzingen naar architectuur tussen die twee decennia, naar grote Belgische architecten als André Jacqmain, Juliaan Lampens en Henry Van de Velde. Of naar de Amerikaan Philip Johnson, die inspireerde tot de bakstenen vloer in het restaurant op de gelijkvloerse verdieping.’ Een bijzondere mix dus, of een ‘saus’, zoals Dubois het zelf noemt. ‘Pas op, ik ben absoluut geen ervaren kok, maar ik vergelijk zulke projecten weleens met een lekkere saus. Je kunt de individuele ingrediënten niet langer exact achterhalen, maar je voelt wel hoe ze samen blenden tot iets uitzonderlijks.’
Miami-vibes
Of dit hotel zijn gedroomde visitekaartje is? ‘Elk project is mijn visitekaartje, van het architectuurpaviljoen op de Biënnale van Venetië over de Brusselse Aesop-boetiek tot de Xavier Hufkens-galerie’, zegt Dubois diplomatisch. ‘Maar ik kijk er enorm naar uit om de buzz van The Standard zelf te gaan ervaren.’ Want als er iets is waar de hotels van The Standard wereldwijd om bekendstaan, dan is het wel de hippe, jonge buzz die er heerst. Zo jong zelfs dat de jaren 80 via een tapijt moeten worden ontdekt.
The Standard Hotel
| Koning Albert II-laan 30, 1000 Brussel
| Opening begin mei, boeken vanaf nu mogelijk
| Vanaf 200 euro
| standardhotels.com
