Roadtrip per benenwagen: de wandelvakantie wint terrein

Al tien jaar werkt de Britse overheid aan het English Coast Path, dat - zodra het afgewerkt zal zijn - de hele Engelse kust ontsluit. Van het Lake District tegen de Schotse grens tot de kliffen van Cornwall in het uiterste zuidoosten, van Victoriaanse badsteden tot kneuterige vissersdorpjes - niet voor niets tipt Lonely Planet de Engelse kust als een van dé bestemmingen om dit jaar nog te bezoeken.

Al zijn er nóg kapers op de kust. Zo pakte Slovenië eind vorig jaar uit met een 300 kilometer lang wandelpad langs de Julische Alpen, bezaaid met ecolodges en architectonische uitkijkpunten onderweg. Liechtenstein viert zijn 300ste verjaardag met de ambitieuze Liechtenstein Trail, inclusief interactieve app.

Ook Egypte en Singapore openden de voorbije jaren hun eerste langeafstandspad, terwijl Italië begin juni de aanleg van het Sentiero dei Parchi (het Pad der Parken) aankondigde: een nieuwe verbindingsweg tussen alle 25 nationale parken van het land, die tegen 2033 zo’n 7000 kilometer moet tellen. En inmiddels timmeren Georgië en Armenië naarstig verder aan de meer dan 3000 kilometer lange Transcaucasian Trail - einddatum onbekend.

Waarom überhaupt aan zo’n titanenwerk beginnen, vraagt u? Wandelen is dé fitness- en happinesshype van 2020. En aangezien het voor de gulzige millennial nooit ver genoeg kan gaan, zijn trekkings de ‘next trip to book’. Dat zeggen wij niet, dat zegt het Amerikaanse trendbureau WGSN, dat de wandelvakantie als een van de meest uitgesproken reistrends onderscheidt. In 2019 al steeg het aantal geboekte trekkings opvallend bij reisorganisaties als Exodus en Airbnb, net als de zoekterm ‘long distance trails’ op Google en Pinterest.

Komt daarbij nu de impact van de coronacrisis, die de Belg massaal weer aan het (quarantaine)wandelen kreeg. Volgens een enquête van Touring staat een natuurvakantie in postcoronatijden bovenaan ons verlanglijstje, nog het liefst van al in een zo solitair mogelijke (lees: virusvrije) omgeving. Dat de ecologische voetafdruk van de gemiddelde wandelschoen nagenoeg nihil is, maakt de trekking er voor de groeiende groep naturo’s alleen maar aantrekkelijker op.

Maar voor we verder gaan, misschien eerst deze vocabulaire verduidelijking. Wanneer we hier spreken over ‘trekking’, willen we dat u visioenen als lauwe thermoskoffie, sandwiches met salami en kaki bermuda’s even in de koelbox laat. Want zoals wel vaker bij millennialtrends is Instagram hier de maatstaf, niet Angela Merkels jaarlijkse gezinsvakantie in Oostenrijk.

Een goede uitrusting koopt de trendy trekker dan ook niet langer in een veredelde scoutswinkel. Wandelbottines marcheerden bij zowel Gucci, Off-White als Ganni al over de catwalk, eventueel te combineren met de kasjmieren bergsokken van Prada en een stoere parka van Balenciaga. Werk af met pet en rugzak van het ecomerk Patagonia, en geen berggeit zal u nog van een geitenwollensokkenimago verdenken.

Indien u inspiratie zoekt: zie de canyonkiekjes van (rol)modellen als Bella Hadid en de zusjes Jenner, net als het kanaal Homemade Wanderlust van YouTubes meest sprankelende ‘thru-hiker’ (langeafstandswandelaar voor de taalpuristen) Jessica Mills. Geen driekwartbroek te bespeuren, wel zongebruinde benen in korte shortjes, welgemikte selfies en deoccasionele diep-filosofische quote.

Waar dat alles begon? Heel wat thru-hikers zullen verwijzen naar het boek ‘Wild’ van de Amerikaanse Cheryl Strayed, dat later een verfilming kreeg met Reese Witherspoon, zelf een fervente hiker, in de hoofdrol. Daarin gaat de protagonist op therapeutische ontdekkingstocht, via de 4286 kilometer lange Pacific Crest Trail aan de Amerikaanse westkust. De film ontketende er wachtlijsten om een toegangspasje te krijgen, en geregeld ontstaan zelfs heuse files op het pad.

Minstens zoveel (aan)trekkingskracht heeft sinds enkele jaren de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella, waar vorig seizoen 350.000 stappers aan deelnamen - een record. Een deel van die nieuwkomers is nochtans niet religieus geïnspireerd, noch gediend van de spartaanse berghutten en verzuurde rugspieren. Zo geschiedde de grote ommekeer: innovatieve touroperators lanceerden de uitputtingsslag met luxelodges en bagagetransport, ondanks verkettering door de ‘no pain no gain’ oerpelgrim.

Een succesformule die door reisorganisaties als Jacada Travel, Responsible Travel of het Belgische Zuiderhuis nu duchtig herhaald wordt op andere trails, op maat van welgestelde hoogopgeleiden, overspannen CEO’s of gewoonweg iedereen met een hekel aan het kampeerleven. Het ene been voor het andere zetten blijft de hoofdmoot, maar culinaire bevoorradingen, wijnproeverijen en een weldadige wellness achteraf geven de ‘comforttrekking’ extra cachet.

‘We horen steeds vaker van ‘wellness walking’ en ‘trekking retreats’’, zegt trendwatcher Clare Varga van WGSN in The Telegraph. ‘Zo heb je in Malibu het luxueuze wandelhotel The Ranch, met een vierdaags hikingprogramma dat ook massages, plantaardige voeding en yogalessen omvat. Tal van modellen en celebrity’s namen er al aan deel.’

Kanttekening: in wezen is dat luxegeweld niet waar het de hikers echt om draait. Uit onderzoek mogen sociale media dan wel een belangrijke beweegreden blijken, andere motivaties als ‘ontsnappen aan de drukte’ en ‘deconnecteren van technologie’ wegen minstens even zwaar door. Net zoals romantische filosofen als Goethe en Rousseau in het pre-industriële tijdperk dweepten met de heilzame werking van een stevige trektocht, snakt ook de comforttrekker anno 2020 in eerste instantie naar vertraging - zéker nu de lockdown ons al wees op de vele geneugten daarvan.

‘Voor het eerst in jaren had ik zoveel tijd dat mijn gedachten vrij konden stromen. Uren aan een stuk kon ik boomblaadjes vergelijken, of mezelf verliezen in de vorm van een spinnenweb’, getuigt de 46-jarige Justine Gosling in de Britse krant The Telegraph. Van het Arctische noorden van Finland wandelde Gosling in 46 dagen tot Helsinki in het uiterste zuiden. Dat staaltje ‘slow travel’ bracht haar niet alleen een andere tijdsbeleving, maar ook nieuwe levensinzichten. ‘Ik kreeg er ideeën waar mijn hoofd anders nooit naar stond. Simpele dingen werden waardevol, niets leek echt belangrijk. Vandaag ben ik toleranter en weerbaarder, en leef ik in een ander ritme.’

Misschien is dat nog de belangrijkste reden om er eens met de benenwagen op uit te trekken: terwijl chique catalogi ons om de oren slaan met zogenaamde ‘transformational’ reiservaringen, is geen enkele yogacursus of surfweek trager, eenvoudiger en dus ook meditatiever dan dagenlang voorthobbelen met amper vijf kilometer per uur. Ontmoetingen met de lokale bevolking gebeuren spontaan, het kabbelende landschap leent tot reflectie, beslommeringen krijgen een nieuw perspectief. Al zullen we er ook niet om liegen: wij waren bij die wijn en wellness al verkocht.

Deze vijf langeafstandspaden combineren spectaculaire landschappen met charmante pleisterplaatsen onderweg. Haal die blarenpleisters al maar boven.

Na tien jaar werkzaamheden is de finish voor het langste kustpad ter wereld eindelijk in zicht. Vertraagd door de coronacrisis volgt de officiële opening pas in 2021, maar nu al is zo’n 60 procent volledig afgewerkt. Zo ook het 1013 kilometer lange West Coast Path, goed voor een trek van veertig dagen. Daarbij wandel je rond het volledige zuidwestelijke schiereiland, van de kliffen bij North Devon tot het puntje van Cornwall en de zandstranden in Dorset.

Pitstop:  de Jurassic Coast, het enige stukje werelderfgoed langs de Engelse kust. Nog steeds ligt het strand er bezaaid met fossielen.

Slaapstop:  van de badkamers tot de cocktailbar en ‘Mermaid Pool’: alles aan het glamoureuze Burgh Island Hotel ademt art deco. Ook Agatha Christie kwam er geregeld op ‘writing retreat’.

Eetstop: het nostalgische boetiekhotel The Driftwood serveert zeevruchtenschotels op het terras, met uitzicht op de azuurblauwe baai. Meer hotels een eetplekken te vinden via www.southwestcoastalpath.co.uk

Leestip: als Raynor Winn haar huis en inkomen verliest, besluit ze samen met haar echtgenoot dan maar het South West Coast Path af te wandelen. In ‘Het Zoutpad’ doet ze haar relaas.

Bagage: zowel de organisatie Luggage Transfers als WD Transfers vervoert je bagage tussen je zelfgekozen hotels. Prijzen vanaf 22 euro per dag voor twee tassen.

Gelegen tussen Athene en Santorini is het een wonder dat het eiland Andros zolang onder de radar bleef. Lang verbleven hier vooral rijke Grieken, die buitenlands toerisme maar wat graag op een afstandje hielden. Desondanks begonnen locals enkele jaren geleden de oude paden tussen de 83 dorpjes op te knappen om ook trekkers te verwelkomen. Zo ontstond in 2015 de Andros Route (100 km), langs azuurblauwe baaien, vulkanische kloven en even mondaine als gemoedelijke dorpjes. Vooral duurzaam toerisme staat centraal.

Pitstop: wie snakt naar wat stadsleven tussen al die natuurparels, zal graag flaneren over de dijk van het bijna kosmopolitische Batsi.

Slaapstop: op een privéheuvel  ligt het Aegean Castle, een B&B met de voorzieningen van een vijfsterrenhotel. Op www.androsroutes.gr worden nog meer partnerhotels opgelijst.

Eetstop: Sea Satin Nino is een typisch Griekse taverna met relaxed Ibizasfeertje, het perfecte decor voor een ijskoude frappé.

Bagage: een officiële bagagedienst is er niet, maar iets regelen kan door te mailen naar info@androsroutes.gr. Ook organiseert Responsible Travel een all-intrek.

Lees ook: Is wandelen het nieuwe yoga?

Slovenië stond al op de kaart als trekkersland: onder meer de Alpe-Adria-Trail, de Via Alpina en de Mountain Trail kronkelen door de Sloveense wildernis. Daarbij kwam onlangs de Juliana Trail (270 km), gekenmerkt door de hoge toegankelijkheid - in plaats van over de Julische Alpen loopt het pad via de valleien erlangs. Onderweg passeer je het beroemde Kasteel van Bled en het Meer van Bohinj, maar ook klaterende watervallen, traditionele dorpjes en architecturale uitzichtpunten over het Triglav National Park.

Pitstop: het dorpje Radovljica lijkt wel Bokrijk. Imkers verkopen in kraampjes hun honing, een peperkoekfabriek draait op volle toeren en het uitzicht op de bergen is ongeëvenaard.

Slaapstop: wie houdt van natuur én design zit goed in de ecoretreat Garden Village. Duurzaamheid zit er in de kleinste details, zoals een kruidentuin in de ontbijtserre.

Eetstop: van truffelsoep (‘truffels werden vanochtend geplukt’) tot goulash (‘onze eigen runderen’): nergens komen de Sloveense klassiekers zo authentiek als bij Alpine Homestead.

Bagage: reisorganisaties als Mijn Slovenië bieden trips op maat aan met bagagevervoer.

In 2016 kreeg de Rota Vicentina (350 km), slingerend door de Algarve en de Alentejo, het ‘Leading Quality Trails of Europe’-label. Sindsdien is er een snelle groei aan hippe B&B’s, strandbars en eetmarktjes langs het historische pad, dat oorspronkelijk door zowel pelgrims als vissers werd gebruikt - niet voor niets heet het meest uitdagende stuk langs de kliffen de ‘Fishermen’s Trail. Onderweg krijg je het gezelschap van zowel surfers als trekvogels, die allebei goed gedijen tussen de rotskusten.

Pitstop: culinair ambacht is al wat de klok slaat in het dorpje Rogil. Zo ontdek je er het (nogal bizarre) museum van de zoete aardappel en kan je vijgenbrood leren bakken bij Pao do Rogil.

Slaapstop: het Teima-boetiekhotel heeft een rustgevende architectuur en een weelderige tuin. Elk van de zes kamers draagt een eigen, kunstzinnige stempel.

Eetstop: vers, vegetarisch en gezond eet je bij Mó Bistró, uitgerust met een 100 procent Instagrammable interieur. Andere eet- en slaapplekken vind je op de interactieve kaart via www.rotavicentina.com.

Bagage: Vicentina Transfers vervoert je bagage tussen afgebakende etappes. Vanaf 15 euro per transfer.

Skåne is de meest zuidelijke provincie van Zweden, en leent zich door het heuvelachtige landschap uitstekend voor wie stevige kuitenbijters wil mijden, zonder in te boeten aan mooie landschappen. De Skåneleden telt meer dan 1250 kilometer, opgedeeld in zes subetappes. Zo leidt de Öresundtrail je van het uiterste noorden van de provincie tot in Malmö, langs de ongerepte rotskust waar geregeld Denemarken in zicht is. Onderweg passeer je tal van lokale ‘musteri’s’ of boerderijwinkels, dus aan lekker eten geen gebrek.

Pitstop: de jongste jaren ontpopte Malmö zich als een culinaire bestemming, met onder meer een self-guided foodtour doorheen de stad. www.travelshop.se

Slaapstop: vlak bij het natuurreservaat  Kullaberg ligt het familiehotel Rusthållargården, met een sfeervol dakterras (barbecues op woensdag!) en uitgebreide wellnessafdeling.

Eetstop: het designrestaurant Sillen & Makrillen langs het water van Helsingborg, met uitsluitend verse visvangst op het menu. www.sillenmakrillen.se

Bagage: de organisatie Travelshop transporteert je bagage overal in Skåne waarheen je wil. Vanaf 27 euro per transfer.