Ondernemers openen ultieme vakantiehuis met chef in de Ardennen

Wanneer we het huis binnenstappen, lijkt het alsof de immense ruimte ons optilt en verlicht. Letterlijk. Alle geestelijke ballast ontbindt zich, lost op. We zijn er even stil van. Misschien ligt het aan dat intense Ardennenlicht. Aan het uitzicht op de weiden en bossen? Of misschien is het de vloer van brute stapstenen… of zijn het de uitgeklede muren met naakte stukken beton.

Het huis is ontdaan van alle kneuterigheid. Van jaren, eeuwen van een nederig lot, van zich plooien naar de grillen van de natuur. In één klap zijn ook wij hier de waan van de dag, de ratrace, de dolgedraaide wereld vergeten. Het is een bijzonder gevoel, hoe een nieuwe open ruimte tabula rasa in je hoofd kan maken.

Dat Maison Oscar zo open en gastvrij geworden is, is de gezamenlijke verdienste van twee broers, Augustin en Hadrien Bown. De Bowns moeten Britse roots hebben, denk ik meteen, als ik hun bruinrode kruinen zie. Zelf weten ze niet veel van hun familiegeschiedenis, vertellen ze. Alleen dat hun voorouders tijdens de oorlog in Frankrijk verbleven en daarna naar de streek van Kortrijk verhuisden. Hun grootvader was er gynaecoloog. Hun vader, Martin Bown, maakte carrière in de textielbranche. Hun moeder, Sabine Taevernier, is Ensor-specialist en zetelt onder meer in de Koning Boudewijnstichting.

Van opleiding zijn ze beiden econoom, alleen ging Augustin het daarna meer in de branche van binnenhuisarchitectuur en design zoeken. Hij richtte samen met zijn jeugdvriendin Audrey Joris (de dochter van Michèle Sioen, CEO van het familiebedrijf van technisch textiel) in 2019 het bureau AFC op. Met hun team helpen ze mensen om het interieur van hun dromen waar te maken, onder meer via het principe van lease-to-own. Net zoals bij auto’s lease je dus je meubels en inrichting, tot het na een paar jaar van jou is. Maar ze doen nog veel meer. Ze tasten voorkeuren af, verlangens en smaak. Ze maken de brug tussen architecten en designmerken.

‘Bij het ontwerp gaan we heel concreet te werk’, vertelt Augustin. ‘Via geavanceerde 3D-simulaties stellen we materialen, kleuren, verlichting, decoratie en concrete inrichting met meubelen aan onze klanten voor, zodat alles heel concreet wordt. Dat werkt. Bij een verbouwing of de bouw van een woning zorgen wij voor ‘the last mile’ om er echt een droomhuis van te maken.’ Dankzij hun simpele, maar efficiënte business­idee werden Augustin en zijn werkpartner Audrey vorig jaar door het tijdschrift Forbes verkozen voor de Europese lijst van ‘30 under 30’, als bijzondere baanbrekers in hun vakgebied.

Broer Hadrien maakt in de energiewereld carrière. Hij floreert aan de zijde van zijn vrouw Axelle D’heygere, dochter van Philippe D’heygere, ook al een naam als een klok in de ondernemerswereld. De broers Bown zijn bijgevolg doordrongen van entrepreneurschap. Ze staan gretig in het leven. Een paar jaar geleden kochten ze enkele appartementen in Brussel en verbouwden die. Puur omdat ze er zin in hadden, vertelt Augustin, en ook omdat hij zijn eigen creativiteit eens zonder compromissen wilde botvieren. Dus kochten ze panden, namen die onder handen en verkochten ze opnieuw. ‘Het was fijn om te doen, en bovendien lucratief’, vertelt Hadrien. ‘Maar ergens knaagde het om voor onszelf iets permanents te hebben, te herinvesteren in iets waarin we onze ziel konden leggen.’

‘We droomden al lang van een project in de hospitality-sector. Alleen wisten we niet goed wat. Tot ik een weekend in de Ardennen verbleef, en een gevoel herontdekte dat ik als kind al had: deze streek is prachtig. En eigenlijk zijn de Ardennen zo dichtbij. Met onze familie kwamen we dikwijls naar hier, in Rochefort, naar een kleine ‘cabane’. Augustin en ik realiseerden ons dat het hier was dat we een vakantiehuis wilden maken. Maar wel een ánder soort vakantiehuis dan de huizen die je hier doorgaans kunt huren.’

We drinken thee. In de keuken horen we huiselijke geluiden. Buiten is het stil, niets beweegt, alleen een paar enthousiast kwetterende vogels vliegen af en aan naar het struikgewas. Ver weg hangt een buizerd boven zijn prooi te klapwieken. Augustin werpt een nieuw blok op het vuur.

Hadrien vertelt hoe het idee bleef smeulen in zijn hoofd, om een huis te verbouwen tot vakantiewoning. Zijn broer was er al niet meer mee bezig, maar hijzelf bleef zoeken. Het was puur toeval dat hij op een zondag in de Ardennen langs het huis reed en een ‘te koop’-bord zag staan: ‘Alles moest heel snel gaan. Ik belde meteen naar Augustin. Maar het was weekend, de biedingen op het huis zouden op dinsdag worden afgesloten. Augustin is die avond halsoverkop naar hier gekomen. Behulpzame buren hebben toen de eigenaar gebeld, omdat het notariskantoor uiteraard gesloten was. We zijn ervoor gegaan, ook al hadden we vooraf geen financieel plan zoals bij de andere projecten. We hadden gewoon een maximumbedrag in ons hoofd, en verder niets.’ (lacht)

Toen ze het huis kochten met hun vooropgesteld budget, kwam pas de grote uitdaging. Hadrien: ‘We wisten helemaal niet welke kant we wilden opgaan met het huis. Alle scenario’s zijn de revue gepasseerd, maar we lieten al snel alle traditionele ideeën over Ardense gezelligheid varen. We moesten bovendien een plaatselijke architect vinden die openstond voor wat wij wilden. Uiteraard had ook dat serieus wat voeten in de aarde.’

Met het team van AFC gingen ze aan de slag. Het duurde verschillende ontwerprondes en brainstormings voor de architecten helemaal op één lijn zaten met de bouwheren.

Er moest een annex komen, met onderaan een verlaagde zitruimte aan de open haard en op de verdieping een wellnessdeel, met sauna, hamam, douche en massageruimte, met open vizier op de velden, achteraan het huis. Er moesten voldoende kamers worden voorzien. En ook een grote halfopen, halfgesloten keuken, en een gemeenschappelijke ruimte om te eten en te ontspannen. En het liefst nog een multifunctionele ruimte die ook dienst kon doen voor zakelijke meetings en kernvergaderingen. En bovenal: het moest snel gaan. Het was november 2022, en de broers wilden alles klaar hebben om gasten te ontvangen vanaf de volgende zomer. Afgelopen zomer dus. Strak plan.

Uiteraard kwamen er kinken in verschillende kabels, ook al hadden de aannemers beloofd dat alles probleemloos klaar zou raken. Maar de timing der plaatselijke aannemers was onderhevig aan allerlei creatieve excuses. Omdat alles zich trapsgewijs moest ontplooien, leidde de ene vertraging tot de andere. De eindmeet bleef opschuiven. ‘Eergisteren stonden hier nog stellingen tot aan de nok, dozen en materiaal’, lacht Augustin. ‘We hebben de laatste nachten niet veel geslapen. We hadden nog geen tafel en het inox werkblad van het keukeneiland bleek onderweg naar hier gesneuveld. Maar alles is toch goed gekomen.’

Het sloopwerk was de eerste opdracht. De gevelmuur van natuursteen dateerde uit de vijftiende of zestiende eeuw, zo legt Augustin uit. ‘We sloopten alle binnenmuren en een volledige zijmuur. De stenen werden hergebruikt om de annex mee te bouwen. Die oude elementen wilden we absoluut bewaren.’

Ook het oorspronkelijke houten gebinte van het dak werd behandeld en gestut. Het prijkt nu, ontdaan van stof en verf, bovenaan in de vide van de leefruimte. Op de mezzanine zit een bar, een lange zitbank, een tafel en een beeldscherm. Langs de mezzanine, die aan de buitenkant bekleed werd met cederhout en koperplaten, kun je ook naar buiten, naar de hamam en sauna. Want ontspannen, dat kun je pas optimaal doen als ook lijf en leden wat gepamperd worden, menen ze hier.

Maison Oscar is niet alleen bijzonder qua architectuur en inrichting, het is ook een fullservicehuis. Alles wordt hier voor je geregeld, zegt Hadrien. Tailormade. Er kunnen om te beginnen vijftien mensen slapen in acht slaapkamers. Wil je een massage, dan wordt daarvoor gezorgd. Wil je gaan fietsen, wil je een picknick voor onderweg: geen probleem. Wil je een wandeltocht of een zoektocht met de kinderen? Initiatie boksen? Yoga? Culinaire workshop? Alles is mogelijk.

Wie een verlanglijstje neerlegt, wordt op zijn wenken bediend. Niet met handschoentjes aan, wel in een joviale, familiale sfeer. Met Maria aan het roer hebben Augustin en Hadrien bovendien de beste gastvrouw aan boord gehaald. Die was voor hen geen onbekende. De Sardische Maria Landis kwam in de jaren 80 bij Belgische vrienden op bezoek en bleef in België. Ze woonde vroeger vlak bij het ouderlijke huis van de Bowns. De hele familie ging ook vaak eten in het restaurant van Maria in Sint-Martens-Latem, ‘t Konijntje.

Landis is er intussen bij komen zitten. Hadrien en Augustin slopen als kind ooit haar keuken binnen, herinnert ze zich: ‘Omdat ik het die zondag zo druk had, wilden ze me per se komen helpen. Zo lief!’ Ze heeft er nog een foto van. Dat ze nu in Maison Oscar woont, waar ze de plak en de pollepel zwaait met zuiderse bravoure, dat stond ook niet echt in haar scenario.

Ze weet nochtans héél goed hoe ze gasten culinair kan verwennen met een pure en zuiderse keuken. Als chef in ‘t Konijntje had ze haar trouwe clientèle. De Bowns, bijvoorbeeld, maar ook Guy Verhofstadt. Toen ze haar restaurant moest sluiten vanwege een gezondheidsprobleem, trok ze op uitnodiging van Verhofstadt naar Brussel. Ze werd er zijn personal chef en kookte na hem ook voor Yves Leterme, Elio Di Rupo en Sophie Wilmès. Daarna ging ze officieel met pensioen.

Landis ging terug naar haar familie in Sardinië. Ze vond er een ongelooflijk mooie plek aan zee, maar helaas begon ze zich stierlijk te vervelen in haar nieuwe leven vol dolce far niente. Wat miste ze haar kinderen! En ze wilde iets doen! Zichzelf nuttig maken! Bezig zijn!

En dus kwam ze terug. Het was puur toeval dat ze op de vader van Hadrien en Augustin botste. Hij vertelde haar over de plannen van zijn zoons. En of ze misschien zin had om gastvrouw en chef te worden in Maison Oscar? Ze had niet veel meer nodig om haar boeltje te pakken, lacht ze (ze spreekt met hetzelfde aandoenlijke Franse accent als Dalida, valt mij op), want ze heeft maar één ding nodig om te overleven: zicht op een weg en zicht op groen of op de zee. Ergens anders zou ze claustrofobisch worden. Dit is de perfecte plek voor haar.

Ze is hier chef de ménage, chef van de keuken, chef van alles. Klein van stuk, maar opgetrokken uit één brok bonhomie. Dankzij haar is Maison Oscar zorgenvrij terrein. De gasten mogen de voeten onder tafel schuiven. Er wordt voor hen gekookt. Zoveel ze willen. Wat ze ook willen. Ze hoeven niet te zeulen met boodschappen. Zich niet het hoofd te breken over menu’s of ingrediënten. Landis kookt met excellente producten uit de streek. Eitjes van bij de buurman, foie gras van een andere buurman, vers geplukte champignons uit het bos, een stuk wild dat de jager zelf komt leveren.

We kunnen het zelf proeven. De lange tafel staat volgedekt. Alles is puur, vers, heerlijk. We vieren die avond onze eigen verjaardag. En we klinken op rimpels en op vriendschap. De nacht eindigt met een laatste gesprek, met Maria Landis en Augustin Bown aan de haard. De rest van mijn gezelschap is al gaan slapen. De vlammen lichten op in Landis’ ogen. Ze vertelt andermaal over haar geliefde Sardinië, over haar moeder die kookte voor bedevaarders en hun een slaapplek gaf. Haar leven heeft zich voortdurend gekruist met dat van onbekenden. Daarom houdt ze wellicht zo van nieuwe ontmoetingen. Van nieuwe perspectieven. Van avonden als deze. Wij ook.

Maison Oscar
| Adres | Rue des Tailles 13, 5580 Rochefort
| Prijskaartje | Vanaf 2.500 euro voor twee nachten en maximaal vijftien personen. Ontbijt- en lunchopties vanaf 27 euro per persoon. Dineropties vanaf 50 euro per persoon. Activiteiten op maat, prijzen op aanvraag.
| Website | maisonoscar.be / afc-collection.co