Een superjacht de ultieme luxe? Vergeet het. Zelfs met twee helikopterplatformen, vier jacuzzi's en zes dekken kan geen enkel megajacht op tegen The World: een cruiseschip met alleen maar appartementen die eigendom zijn van de happy few. Sabato kon mee binnenglippen, met dank aan de Belg Koenraad Colman, die er zijn topkaviaar in hoogsteigen persoon aflevert.
Niet één, maar twee reiskoffers rolt Koenraad Colman (54) voor zich uit wanneer hij in de haven van Livorno, Italië, aan boord gaat van The World. In de ene koffer zit zijn bagage, de andere bevat alleen maar koelelementen én kaviaar. Een kilo of acht voor de keuken en de delicatessenwinkel aan boord, plus twee kilo voor een proeverij vanavond, met de eigenaars-residenten van dit super-de-luxe schip.
Aan boord zijn 165 residenties. Een studio van 30 vierkante meter kost hier minstens 1,8 miljoen dollar, een appartement met drie slaap- en badkamers gaat tot 15 miljoen. En er is één penthouse met vijf kamers, dat wellicht nog dit jaar te koop komt voor 20 miljoen. De bijkomende jaarlijkse residentiële kosten bedragen zo'n 10 procent van die bedragen.
Maar daar krijgen de bewoners wel wat voor terug. Het hele jaar door vaart het cruiseschip, dat werd gebouwd in 2002, de wereld rond. Het precieze traject verkiezen de bewoners op democratische wijze - al geldt wel: hoe meer vierkante meter je bezit, hoe zwaarder je stem. Wanneer het hen past, checken ze in en varen ze een stuk mee.
Caraïben-jogging
'Vijf jaar geleden nodigde een Nederlandse resident die onze kaviaar had geproefd me hier uit', vertelt hij. 'Ik organiseerde een proeverij en werd de nieuwe kaviaarleverancier. Sindsdien kom ik elk jaar minstens één keer aan boord.'
Samen wandelen we over dik en zacht tapijt op dek 6 langs de bibliotheek en studieruimte. Op dek 11 bevindt zich een van de twee zwembaden met een groot terras. Dek 12 is gewijd aan sport, met een tenniscourt waarop de residenten en de crew toernooitjes tegen elkaar spelen. Er is ook een golfsimulator, een minigolf, een fitness en een joggingtrack - voor wie rondjes wil lopen op, we zeggen maar wat, de Caraïben. Wat verderop passeren we langs de spa, een minicasino en een kapper.
Nobelprijswinnaars
'We leven hier niet dicht op elkaar, zoals op een doorsnee cruiseschip', zegt een Franse resident die fortuin maakte als vicepresident bij een farmagigant.
Aan boord zijn zes restaurants en een wijnkelder met ruim 16.000 flessen, beheerd door de Zweedse sommelier Mia Martensson. Meert het schip ergens aan, dan slaat de keukenploeg lokale producten in die aan boord op sterrenniveau worden bereid. De kaart wijzigt dus met de locatie. Voortdurend komen ook lokale topchefs en wijnmakers aan boord. Behalve food is er ook food for thought aan boord: zo komen geregeld Nobelprijswinnaars lezingen geven. Maar ook lichter vertier komt aan bod: The Gipsy Kings speelden hier al.
Gedroomde zakenpartner
Colman was ooit een industrieel die koeldisplays produceerde voor onder meer Danone en Pepsi. Tot hij in 2006 zijn zaak verkocht. 'Plots had ik tijd om me te verdiepen in wat me echt interesseerde', vertelt hij. 'En ik was dol op kaviaar. Ik at hem voor het eerst toen ik dertig jaar geleden mijn vrouw ontmoette. Met oudjaar was dat. Sindsdien is december kaviaarmaand.'
Dat hij later zelf in de kaviaarbusiness stapte, had ook te maken met een zekere onvrede. Omdat de wilde steur in de Kaspische zee met uitsterven bedreigd raakte, legde de conventie voor de internationale handel in bedreigde dier- en plantensoorten (Cites) de vangst in 1998 sterk aan banden. In 2011 werd ze compleet verboden. Intussen ontstonden veel steurkwekerijen. 'Maar ik zag de kwaliteit en smaak achteruitgaan', zegt Colman. 'De crustacé, de verfijnde ziltigheid van schaaldieren waarvan ik zo hield in kaviaar, verdween.'
'Azië buiten beschouwing gelaten zijn er wereldwijd dik dertig kwekerijen, waarvan ik er een twintigtal bezocht, op zoek naar die oude smaak', vertelt hij. Uiteindelijk was het op de Fancy Food Show in New York dat hij zijn gedroomde zakenpartner ontmoette: 'Een Russische groothandelaar die heel zijn leven in de kaviaarindustrie had gewerkt, wees me de weg naar Agroittica, een kwekerij met vestigingen in Lombardije en Piemonte.'
Op het vuistje
In de vooravond verzamelt een honderdtal residenten in Quantum, een van de vele lounges en bars aan boord. We eten Colmans kaviaar uit de grote moederpotten. 'Hoe groter de pot, hoe beter', luidt zijn devies. Hij opent een blik kaviaar van de witte steur of Acipenser transmontanus en lepelt enkele grammen op de binnenzijde van mijn gebalde vuist. 'Daar kan hij een beetje opwarmen: ideaal voor de smaakontwikkeling', klinkt het. Dit is een vettige, zachte en romige kaviaar, het best puur te eten. Bij een blini met zure room blijft hij niet overeind.
Daarna volgt de oscietra, die merkbaar verschilt. De smaak ervan bouwt langzaam op en blijft lang nazinderen. Hij is ook krokanter. En kan wel met zure room. Maar ik eet hem toch liever apart.
De sommelier giet champagne bij én brengt een glaasje wodka. Dat laatste is puur functioneel, want ideaal om het smaakpalet op te schonen, zo blijkt. Elisabeth Colman serveert kaviaar van de Siberische steur. Een explosie van smaak, die echter weer snel verdwijnt. 'Lekker met burrata', vindt ze. Wanneer de laatste plakkers zijn verdwenen, laat Colman ook het keukenpersoneel proeven.
Het contact met scheepsbemanningen verliep ooit minder vlot voor Colman. Kort nadat hij in 2012 Imperial Heritage had opgericht, liep hij drie maanden lang in de hitte aan de Côte d'Azur met een koffertje in de hand. Bij elk jacht dat hij tegenkwam, klopte hij aan en stelde zich voor. 'Neenee, in dat koffertje zat geen kaviaar', lacht hij. 'Die moet altijd koel blijven. Mijn doel was: een lijst samenstellen met de namen van de aankoopverantwoordelijken op die boten.' Dat was niet evident. 'Geregeld joegen de kapiteins en chefs me weg. Ik verkocht niks in die maanden. Maar de lijst, die had ik op den duur wel. Ik los niet gauw.'
Tot slot nog een tip: als je kaviaar vindt voor een spotprijs mag je er zeker van zijn dat je bedot bent. 'Mogelijk heb je meervaleitjes beet', zegt Colman. 'Op de verpakking worden soort en herkomst vaak fout omschreven. Kaviaar herken je alleen aan de onderzijde.' Hij toont het betrouwbare, door Cites beschermde label. Dat bevat informatie over de soort steur (Hus staat bijvoorbeeld voor Huso huso, ofwel beluga), of hij gekweekt (C) dan wel wild (W) is, het land van oorsprong en het jaar van de vangst. 'Wie dat label vervalst, riskeert een gevangenisstraf. Alleen: geen honderd mensen in België kunnen dat lezen.'
Lees het volledige artikel in Sabato Magazine, verschenen op 02 juni 2018.