Restaurant Tero in Brussel | Zacht geprijsd, maar mist finesse

Arthur en Nicolas Lhoist zijn geen chefs, maar de ondernemers achter het vrijetijdsmerk Tero. Een deel van het fortuin van het kalkbedrijf dat hun betovergrootvader in 1889 oprichtte, investeren de broers in padelclubs en evenementenruimten, maar ook in een eigen boerderij in Rochefort. Om die biogroenten, het fruit en de kruiden te verwerken, openden de twee bovendien vier restaurants waar ze lekker eten proberen te koppelen met duurzaamheid.

Wie de Tero-vestiging in Sint-Gillis binnenstapt (er is ook een Tero in Bierges), snapt dat het restaurant een onderdeel is van een bedrijf dat inzet op events en grote groepen. De ruimte lijkt immens, met lange tafels en plaats voor wel zestig gasten. Gelukkig zorgen een gestileerde bar, serene kleuren en veel hout voor gezelligheid. Op de kaart met twaalf gerechten om te delen krijgen groenten de hoofdrol, al blijken er ook salers-koeien en duroc-varkens op de boerderij rond te lopen.

Het eerste gerecht combineert eenvoud met uitgesproken smaken. Bij smeuïge burrata liggen minuscule stukjes wortel (16 euro). Die lijken wel gekonfijt – de citroenschil die erbij ligt, is dat alleszins. Schuim van amandelmelk levert een bijkomende aparte toets.

De vijf andere gerechten komen daarna spijtig genoeg allemaal samen op tafel: gemakkelijk voor de keuken, niet aangenaam voor de gasten. Terwijl we kiezen welke borden we koud laten worden, is het wel smullen van een krokant taartje waarop prei en sjalot als in een tarte tatin licht gekaramelliseerd zijn (15 euro). De taart past ook goed bij een verzorgd afgewerkte salade van dun geschaafde biet met noten en shimeji-paddenstoelen (13 euro). Ook een royale kroket van pulled pork (18 euro) is lekker, zeker in combinatie met de pittige groenekruidensaus.

Helaas haalt niet alles dat aangename niveau. Risotto op basis van knolselder (14 euro) mist diepgang en kruiding. En een dessert rond gewonnen brood met appel (12 euro) heeft de keuken zeer slordig bij elkaar gehusseld. Gelukkig is het opzet hier sympathiek en zijn de prijzen zacht.

Deze zaak werd door de Sabato-recensent anoniem en betalend bezocht.