Restaurant Miranda in Elsene | ‘Interessant, al is het evenwicht soms zoek’

Een van de authentieke uitzonderingen is Miranda. Chef Alessandro Miranda en zijn zus Maria Concetta brengen er doorleefde, creatieve gerechten met veel verwijzingen naar de eenvoudige keuken van hun geboortestreek Basilicata, de regio in het diepe zuiden. Het interieur is sober, al geven vrolijke kleuren – van de zitbanken tot het servies – een warm accent.

Miranda is dan wel authentiek, het is ook verdacht rustig. Terwijl de omliggende restaurants in het culinaire epicentrum van Elsene volstromen, is er in de kleine zaak plaats te over: zou Basilicata niet hip genoeg zijn? Aan de redelijke prijzen kan het alleszins niet liggen: voor een keuzemenu in drie gangen rekent Miranda 45 euro, voor vier gangen 58 euro.

De chef gaat sterk van start met een bijzondere, maar smakelijke combinatie van aubergine, chocolade en munt. Het is een hartige versie van een eeuwenoud dessert uit Amalfi, de kuststreek onder Napels. De gesmolten aubergine werkt wonderwel met rondjes licht bittere chocolade: toch eens wat anders dan de klassieke aubergine parmigiana. Ook een carpaccio van bonito – een lid van de makreelfamilie – is apart. Blokjes perzik op de vis doen het ergste vrezen, maar dankzij mayonaise met bottarga, die gezouten viskuit, blijft het geheel overeind.

Bij Miranda duikt wel meer fruit op. Zo serveert de chef vijg bij een minder geslaagd gerecht met onglet: dit keer is het evenwicht zoek.

Durf en harmonie zitten opnieuw in met parmigiano gevulde ravioli, dragonsaus en poeder van kardemom en zoethout. Bij fussiloni-pasta met ‘nduja-worst en gedroogde pepers uit Senise, een typisch ingrediënt uit Basilicata, is het dan weer net niet: de zachte lookcrème die her en der begraven is, brengt het gerecht niet voldoende samen.

Dat je bij Miranda gerechten met persoonlijkheid eet, dat is zeker. Het blijkt niet altijd een garantie op borden vol diepgang, maar toch levert het een interessante ervaring op.