Restaurant Da Mimmo in Brussel | Hoge prijzen en gebrek aan identiteit

Zoals te verwachten ziet zelfs het inte­rieur er nog bijna hetzelfde uit als eind 2018, toen Serge Litvine het kleine hoekpand overnam van de oorspronkelijke eigenaar Mimmo Zizza. Dezelfde wand met natuursteenstrips, dezelfde blauwfluwelen kuipstoelen: wat gezellig is, moet je niet veranderen.

Hoe zit het met de borden? Toen Mimmo Zizza kookte, at je hier herkenbare Italiaanse gerechten vol luxeproducten, van capellini met zee-egel tot coquilles met lardo-spek. Ook onder Litvine was de stijl geraffineerd en Italiaans. Bij Verstrepen blijft er maar een klein stukje Italië over, zoals een vitello tonnato met bergamotcitroen (42 euro) en linguine met kaviaar en franciacortasaus (66 euro). Op de kaart staan vooral Frans-geïnspireerde gerechten: de chef heeft niet voor niets in de keuken gestaan bij iconen als Joël Robuchon en Anne-Sophie Pic.

Verstrepen zegt openlijk dat hij met Da Mimmo op twee Michelinsterren hoopt. De prijzen heeft hij al tot dat niveau opgetrokken: het goedkoopste gerecht kost 42 euro. Voor het kleinste menu (vijf gangen) betaal je 160 euro. Ook een salade rond gambero rosso is duur (62 euro), al snap je door de vele garnalen en de delicate garnituur waarom. Toch overtuigt het niet helemaal, omdat de chef zich verliest in niet ter zake doende details, zoals ijs van koriander.

De Da Mimmo-klassieker tagliolini met truffel (44 euro) is dan weer helemaal goed, met de overvloedig aan tafel geraspte zwarte truffel. Bij eend met herfstgroenten (72 euro) – kunstig gedresseerde pompoen en kastanje – valt een mooie saus met cointreau op, een detail dat Michelin zal bevallen. Ook een prachtige versie van tiramisu (18 euro) met koffie-ijs en oranjebloesem krijgt met bourbon-whisky een aparte alcoholkick. Da Mimmo is duur en goed, al twijfelt het nog aan zijn identiteit.