La Table de Manon in Durbuy | Helft goedkoper dan andere sterrenzaken

La Table de Manon is gevestigd in een villa in een deelgemeente van Durbuy die meer luxe uitstraalt dan je zou associëren met een jonge chef. Er hangt kunst aan de muur en de tafels zijn somptueus gedekt. Zaalverantwoordelijke David Delmas, de ex-man van de chef, draagt een piekfijn pak.

Schenck groeide op in de Elzas. Toch tonen het homarium en de gestileerde kreeftenscharen op een glazen inkomdeur dat ze aan haar jarenlange werkervaring in Bretagne een voorliefde voor de zee heeft overgehouden. Een van de menu’s draait helemaal rond Bretonse kreeft. Dat is opvallend zacht geprijsd (79 euro voor zes gangen). Ook de andere menu’s zijn vaak de helft goedkoper dan in andere sterrenzaken in deze regio: vier gangen voor 48 euro, vijf gangen voor 64 euro.

Met dat soort prijzen begin je te vrezen voor de kwaliteit van de gerechten. En ja, het menu komt aarzelend op gang. Na een speelse versie van mosselen-friet – goed gevonden, maar te zout – krijgen we een bord met een mikmak van onderdelen, van eiersalade over gefrituurde garnalen tot stukjes gegrilde prei. Een vinaigrette van algen maakt de verwarring nog groter: lekkere onderdelen maken samen niet altijd een geslaagd gerecht.

Daarna stijgt het niveau. Een in wijnblad ingepakt blokje halloumikaas is goed omringd door een plejade van paddenstoelen en een romige paddenstoelenbouillon. Bij een stukje lotte geeft een puntje sanshopeper punch aan de vissaus. In het hoofdgerecht, een dubbele bereiding van eend, legt de jonge chef knap andere accenten: diep en herfstig bij een stukje filet, fris en lichter bij een salade van de bout.

Ook bij het dessert laat de jonge chef talent zien. Zo toont ze eerst dat pompoen en kastanje ook in een lichtzoete versie te combineren zijn. Daarna brengt ze een gewaagd, maar geslaagd geheel van verloren brood, koffie en aardpeer.

Na wat initiële twijfel doet Manon Schenck je toch begrijpen waarom ze zo geknuffeld wordt door jury’s en gidsen.