Beetje bij beetje pikken we de draad van ons gewone leven weer op. Heeft corona de wereld voorgoed veranderd en wat zou je zelf veranderd willen zien? Sabato sprak met Essentiel Antwerp-frontvrouw Inge Onsea.
Welke impact heeft corona op jouw dagelijks leven gehad?
‘Het coronavirus is ingeslagen als een bom. Het heeft mijn hele leven op zijn kop gezet. Dat is stresserend, maar tegelijk ook spannend en leerrijk. Ik liet de businesskant van Essentiel Antwerp in het verleden volledig over aan Esfan (Eghtessadi, partner en echtgenoot, nvdr.), terwijl ik me bezighield met het creatieve aspect. Maar de voorbije weken leefde ik van crisismeeting naar crisismeeting.’
Zal corona een blijvende stempel op jullie business achterlaten?
‘De mode-industrie is ontzettend fragiel. We spreken al jaren over hoe verouderd ons businessmodel is. Maar we bevonden ons in een luxepositie, dus móésten we ons nooit aanpassen. Dat is nu anders. Als je met je rug tegen de muur staat, komen ook veel goede ideeën naar boven. We herbekijken onze relatie met de wholesale, onze eigen winkels. Misschien brengen we beter acht kleine collecties uit in plaats van vier grote? We stellen alles weer in vraag.’
De combinatie werk-privé, hoe lukt dat?
‘Het is heel druk. Ik moet onze firma redden en een nieuwe collectie maken. Dat, terwijl mijn twee puberzonen ook thuis zitten en mijn poetsvrouw niet meer komt. Ik heb weer leren strijken, halleluja (lacht). Mijn kookkunsten zijn ook verbeterd! Vroeger kon ik twee gerechten koken, nu zit ik aan vijf.’
‘Ik sta versteld van hoe weerbaar een mens is. Vorige week heb ik na de zoveelste crisismeeting mijn ideeën voor de nieuwe collectie uitgelegd. Dan ben ik helemaal in mijn element en voel ik me de gelukkigste vrouw ter wereld. Ik sta in vechtersmodus. Als je job je passie is, doe je alles om die te redden en te koesteren.’
De lockdown en isolatie hebben dus niet tot wat kalmte geleid?
‘Tijdens het weekend wel. De lockdown is dan ook een slowdown. Dan ga ik op mijn gemak naar de Delhaize, hang ik kaders op in mijn huis of neem ik de tijd om rustig een boek te lezen op mijn terras. Dat kan nu zonder schuldgevoel. Vroeger was het altijd vechten tegen de tijd. Nu zet ik soms in het midden van de dag een film op, of blijf ik ’s avonds laat op om tv te kijken. Dat had ik al jaren niet meer gedaan.’
Waar kijk je het meest naar uit in post-coronatijden?
‘Dat is gemakkelijk. Een goeie gin-tonic in mijn favoriete café op de Graanmarkt in Antwerpen. Samen met de vrienden.’
