Leven is loslaten, en pre-loved kleren verdienen een tweede kans. Hannelore Knuts, model en fashionista pur sang, opent haar kleerkast voor gewillige kopers.
Met die laarsjes met vervaarlijke, vijftien centimeter hoge punthakken van Gaetano Navarra heeft ze één keer over een catwalk geschreden, maar Hannelore Knuts zal er nooit Antwerpse kasseien mee trotseren. Die witte jumpsuit van MM6 Maison Margiela heeft ze talloze keren gedragen, maar is niet meer praktisch voor het drukke leven van een moeder met een tienjarige zoon. En die microhotpants van Marc Jacobs vinden vast wel een jeugdig paar billen die er nog in passen. Het oorspronkelijke prijskaartje – vijfhonderd dollar – hangt er nog aan.
‘Zodra ik de klik had gemaakt, voelde het ongelooflijk bevrijdend. Ik ben heel resoluut: alles wat ik niet draag, moet weg.’
Hier hangt een leven in looks, aan rekken die bijna bezwijken onder het gewicht. De voorbije weken is elke jurk, legging, blouse, schoen en tas door de handen gegaan van Hannelore Knuts – nog even de eigenares van dit alles. Ze heeft afscheid genomen van elk stuk en het leven dat erbij hoorde. Volgende week kun je haar garderobe komen shoppen, tijdens een grote ‘closet sale’ in Antwerpen. ‘Het is een beetje volwassen worden’, lacht ze. ‘Het werd tijd, zeker?’
Gouden tip
De closet sale betekent het einde van een periode, van een carrière die begon toen Knuts als model werd ontdekt in 1998. Van een nomadenbestaan tussen Antwerpen, New York en Parijs. Van een leven als muze en modefanaat. ‘Muzikanten hebben een muur vol platen, en ik heb dozen vol kleren en schoenen. Dit is mijn hele leven. Maar eerlijk: ik vond het ook best confronterend. Hoeveel spullen kan een mens hebben?’
‘Het is ook voor een groot stuk mijn salaris dat hier hangt, want voor veel shows werd ik betaald in kleren. Leuk? Met kleren betaal je je huur niet.’Hannelore Knuts
Haar gouden tip voor een grote opkuisactie: denk vooral niet dat je het in je eentje kunt. ‘Een vriendin heeft me geholpen en hield me bij de les. Het is te verleidelijk om je te laten meeslepen door nostalgie en twijfels. Ik wil de herinneringen koesteren, maar al die spullen en ballast wil ik loslaten. Wat heb je aan dozen vol kleren, schoenen en tassen die ergens op een zolder staan?’
Dancing Queen
Waar wij een rek met kleren zien, hangt voor Knuts een dagboek in textielvorm. Een vestje in geperforeerd, boterzacht leer van Haider Ackermann is voor haar een stille getuige van de periode waarin ze meedraaide in zijn creatieve team. Van nuits blanches in Parijs tot dansen op de tafels in duistere gaybars op ‘Dancing Queen’ van Abba. ‘Ik ontmoette Haider op de Thalys naar Parijs. Hij stond aan het begin van zijn carrière en ik was al een bekend gezicht. We raakten bevriend, en enkele jaren heb ik achter de schermen meegewerkt aan zijn collecties. Dit vestje en een strakke legging, dat was Hannelore rond 2005. Een superfijne periode van hard werk en veel feesten met een leuke bende in Parijs. Maar het is een afgesloten hoofdstuk, dus de kleren mogen weg.’
De tijd is een dief. Knuts plukt een jurk en een gilet uit een van de kledingrekken die tijdelijk haar woonkamer hebben ingepalmd: ‘Deze stukken zijn recent, dit heb ik nog gedragen op de opening van Dries’ expo. Welk jaar was dat?’ Google leert dat het al exact tien jaar geleden is, de tentoonstelling ‘Dries Van Noten: Inspirations’ in het Parijse Musée des Arts Décoratifs. ‘Dries is iemand die altijd heel gul is geweest; hij liet ons na de fittings altijd in zijn stockroom snuisteren. Maar voor een groot deel is het ook mijn salaris dat hier hangt, want voor heel wat shows werd ik als model betaald in kleren. En dat klinkt soms leuker dan het is: met kleren betaal je je huur niet en vaak is de keuze niet helemaal je stijl. Vandaar dat er veel ongedragen stukken bij zitten.’
‘Deze kleren zijn tijdloos, zelfs na twintig of dertig jaar. Wat een contrast met de fast fashion!’Hannelore Knuts
Goed vertegenwoordigd in de garderobe zijn de ontwerpers met wie Knuts zelf een nauwe band onderhield. Met wijlen Azzedine Alaïa, bijvoorbeeld, die ze ontmoette tijdens een fotoshoot met Inez & Vinoodh. ‘Weken later kreeg ik een voicemail van meneer Alaïa zelf: hij vond me fascinerend en wilde me in zijn atelier uitnodigen. Ik moet in zijn archieven duiken, me goed inwerken om zijn oeuvre te snappen, dacht ik. “Nee”, zei hij, “het is jouw stijl die me interesseert.” Dat was een mooie periode: ik heb uren en dagen daar in zijn atelier gezeten, terwijl hij patronen tekende met mij als pasmodel. Vaak vroeg hij me feedback: “Hoe zou jij dit dragen? Moet dit rokje korter?” Fantastisch vond ik het, dat een man van zijn kaliber mijn mening wilde.’
Een model moet als een blank canvas dienen, denken we, waar anderen hun visie op kunnen projecteren. Maar Knuts niet. ‘Mijn stijl is altijd heel eclectisch geweest. Als ik op shows of castings aankwam, droeg ik vaak een mix van allerlei vondsten uit vintageshops. Sommige ontwerpers vonden dat fantastisch. Marc Jacobs was altijd benieuwd naar wat ik droeg. Net als John Galliano, die lang een foto van mij boven zijn bureau had hangen als inspiratiebron. Dat ik op mijn beurt ontwerpers heb kunnen inspireren, is een groot compliment. Ik zou dit beroep al die jaren niet kunnen uitoefenen als ik niet echt van fashion hield.’
‘Dit ben ik niet meer’
Als jong meisje, lang voordat ze één designernaam kende, had Knuts al een heel uitgesproken smaak qua kleren. ‘Dat was mijn manier om te communiceren, omdat ik nogal verlegen was. Urenlang stond ik voor de spiegel om een look samen te stellen. Ik wilde altijd net iets anders dan wat iedereen droeg, alsof ik met mijn outfits wilde zeggen: ik ben uniek en ik mag er zijn, ook al zeg ik niet veel.’
‘Misschien is dat ook de reden waarom ik dit alles nu kan loslaten. Ik weet nu heel goed wie ik ben en waar ik voor sta. Ik ben 47, een vrouw met een kind en een carrière. Ik heb geen opvallende outfits meer nodig om te schreeuwen: kijk eens wie ik ben. Mijn stijl is wat soberder, en comfort primeert.’
‘Ik kijk nu naar al die stuks met veel liefde en mooie herinneringen, maar ik voel heel sterk: dit ben ik niet meer. Ik zal altijd van mode houden, maar ik kan het niet meer altijd opbrengen om veel tijd en moeite te besteden aan mijn outfits. Nu ik weer wat vaker in the picture sta en op televisie kom, onder andere als jurylid in Belgium’s Next Top Model, ben ik me daar heel bewust van. Het zal wel eens gebeuren dat ik ergens twee keer in dezelfde outfit verschijn – ook dat moeten we toch normaliseren, niet?’
Kaartjes met citaten
Misschien is dat – behalve de vrijgekomen kastruimte – nog de belangrijkste reden voor deze stocksale. ‘Kleren zijn verhalen. Hier hangen stuks die wat slijtage vertonen, omdat ik erin gewerkt, gelopen, gedanst en gefeest heb. Bij elk item maak ik een kaartje met een citaat of herinnering. Dat is waar ‘pre-loved’ over gaat: aan elk van deze creaties hangt een anekdote, en die storytelling willen we meegeven. Om het bewustzijn nog eens aan te scherpen dat we weg moeten van de fast fashion en massaproductie. We moeten weer leren dat een truitje géén vijftien euro kan kosten. Als je meedraait in de modewereld besef je beter dan wie dan ook hoeveel kennis, visie en ambacht er achter al deze creaties schuilgaat. Ik kan deze stukken na twintig of dertig jaar doorverkopen, omdat het degelijke, tijdloze items zijn die hun waarde behouden. En bovendien een mooie, sentimentele waarde hebben.’
Hannelore Knuts’ closet sale
| Wanneer | Vanaf 8 november
| Waar | Bij Rebale, Nationalestraat 65, 2000 Antwerpen
| Website | rebale-antwerp.com
