De zaterdag van het Amerikaanse topmodel Erin Wasson, dat een nieuw leven begon in Marseille: wakker worden met jazz, wandelen met hond Baz en kunst proeven.
Erin Wasson (41)
- Model, actrice en entrepreneur.
- Amerikaanse, maar woont en werkt in Marseille.
‘Als model ben ik al sinds mijn achttiende voortdurend onderweg. Ik woonde in New York, L.A. en Dallas, maar het voelt goed om Marseille al bijna drie jaar lang mijn thuis te noemen.’ De Amerikaanse Erin Wasson (41) groeide op in Texas, en verhuisde op haar achttiende naar New York, wat haar uitvalsbasis werd voor een succesvolle carrière als een van ‘s werelds meest gewilde modellen. Ze liep defilés voor alle grote merken – denk Chanel, Balenciaga, Givenchy en Louis Vuitton – en sierde meermaals de cover van modebladen als Vogue en Elle.
In 2018 trouwde Wasson met Barthelemy ‘Barth’ Tassy, een Franse horecaondernemer. ‘We ontmoetten elkaar in Venice Beach in Los Angeles, waar we toen beiden woonden, maar toch voelden we ons altijd aangetrokken tot de charme van Marseille, de geboortestad van Barth.’ In haar nieuwe leven in la douce France opende Wasson – samen met Tassy en twee zakenpartners – zopas Cécile Food Club, een bistro-café dat meteen een culinaire hotspot werd, van ontbijt tot aperitief. Ze combineert haar nieuwe zaak nog af en toe met modejobs – ‘in amper drie uur sta ik met de Thalys in Parijs’.
8 uur | ‘Ik word traag wakker. Barth is al de deur uit naar Cécile, dat om 8 uur opent. Ik geef mijn hond Baz te eten en zet koffie.’
8.30 uur | ‘Ik steek wierook aan en leg een plaat op van jazzpianist Bill Evans. Een zaterdag voelt voor mij altijd als een jazzdag, en met Evans is de toon meteen gezet. Ik woon bijna drie jaar in Marseille, maar pas volgende week komt de container met mijn spullen toe. De eerste twee jaar huurden we een gemeubeld appartement, en het afgelopen jaar renoveerden we. Ik kijk er enorm naar uit om mijn platencollectie weer bij me te hebben.’
9 uur | ‘Ik ga in de tuin zitten en geniet eventjes van de zon. In de zomer wordt veel geklaagd over de hitte in Marseille, maar ik zou niet kunnen leven zonder zon en warmte.’
10 uur | ‘Ik wandel naar Cécile. Chefs Paul en Siegfried zijn al vroeg in de weer om de lunchservice voor te bereiden. Ik eet iets kleins. De kaart in Cécile wijzigt vaak, maar een van mijn favorieten is de vegan shiitakesandwich.’
‘Mijn zaterdagochtendritueel? Een plaat opzetten van pianist Bill Evans. Zaterdag voelt voor mij als een jazzdag.’Erin Wasson
11 uur | ‘Baz is bijna drie jaar en zit vol energie. Ik neem hem mee voor een tocht door de stad of langs de Corniche, het mooie wandelpad langs de kuststrook. Toen ik op mijn achttiende alleen in New York aankwam, heb ik meteen een hond gekocht. Ik kan me geen leven inbeelden zonder hond!’
12.30 uur | ‘De weekends bij Cécile zijn erg druk, dus help ik tijdens de lunch. Het is hartverwarmend hoe snel de Marseillanen Cécile in de armen hebben gesloten: ze stonden meteen in de rij voor een sandwich of salade. Aangezien het café heel het weekend open is, speelt ons sociaal leven zich af op de sluitingsdagen dinsdag en woensdag. Dan gaan mijn man en ik brunchen in Carlotta With, voor de vele vegetarische opties. Of we lunchen in Sépia, het andere restaurant van de Cécile-chef. Sépia is ideaal voor een lunch die maar blijft duren. Dan schuiven er vrienden mee aan, gaat er nog een fles wijn open, en voor we het weten, is het alweer l’heure de l’apéro.’
14.30 uur | ‘Ik ga naar de groente- en fruitwinkel L’Orangeraie voor het avondeten. Als vegan foodie kook ik eerder op gevoel, en ik laat me leiden door het aanbod van de dag. Ik heb wel wat bagage en kennis van eten. Ik lees liever kookboeken dan modebladen.’
16 uur | ‘Als er in de stad een vernissage is, ga ik er graag heen. Ik hou van kunst en design, en Marseille is op dat vlak enorm geëvolueerd. Het Musée d’Art Contemporain (MAC) is net weer open na een lange renovatie, en er zijn tal van interessante galeries. Een van mijn favorieten is La Traverse van Catherine Bastide, tegenover Cécile.’
19 uur | ‘Vaak komen vrienden aperitieven bij Cécile. Het levensritme ligt hier een pak trager dan in New York of Los Angeles, waar iedereen vaak onnodig gehaast is.’
20.30 uur | ‘Barth en ik gaan met onze boot op pad voor een kleine zonsondergangscruise, het ideale moment om wat bij te praten.’
21.15 uur | ‘Tijd voor het avondeten. Ik maak gebakken aubergines met witte bonen en misosaus. Laat hoeft het niet te worden, morgen is Cécile weer open om 8 uur.’
