Met de sluiting van luxeboetiek Jeurissen verliest Hasselt een modepionier. Het goede nieuws: je kan nu snuisteren tussen vier generaties aan designerkleding bij Heterodoxa, de vintagewinkel van Jeurissen-dochter Laetitia.
Wat de Louizalaan in Brussel en de Schuttershofstraat in Antwerpen zijn, is de Kapelstraat in Hasselt: een pavloviaanse lamp voor luxeshoppers. Daar heeft de kledingboetiek Jeurissen zo’n reputatie dat de vijftigste verjaardag werd gevierd met een maandenlange expo in het Modemuseum Hasselt.
Voor generaties (window)shoppende Limburgers is Jeurissen een instituut, de plaats waar ze Yves Saint Laurent en Issey Miyake ontdekten. Voor Laetitia Jeurissen, de oudste dochter van de vierde Jeurissen-generatie, de reden om te vertrekken uit Hasselt.
‘Ik was te eigenwijs. De gemakkelijkste weg, in de zaak stappen, ging niet.’ Ze trok op uitwisseling naar Argentinië, werd fotografiestudent aan La Cambre in Brussel en viel voor Mexico, het land waarnaar ze vijf jaar geleden verhuisde, aangetrokken door de plaatselijke kunstwereld. De Kapelstraat kon niet verder weg zijn.
Tot begin dit jaar. Want sinds dan is Laetitia Jeurissen, 31 intussen, niet alleen terug in België, ze runt nu ook een kledingzaak. Niet de Jeurissen-boetiek, wel Heterodoxa, die de onaangeroerde deadstock van die legendarische familiewinkel verkoopt. Heterodoxa wil vooral online actief zijn, maar zolang het pand beschikbaar is, kun je dus ook terecht in de… Kapelstraat 12.
Luxe in Limburg
De familiesaga die Laetitia wou ontlopen, begon in de jaren dertig met de stoffenwinkel van overgrootvader Jeurissen in de Demerstraat. Die werd in de jaren vijftig uitgebreid met een pelzen- en een damesmodewinkel in de Kapelstraat.
Onder grootvader Maurice en zijn Antwerpse vrouw Brigitte – een heus stijlicoon – groeide de boetiek uit tot een van ’s lands eerste prêt-à-porterwinkels. Een zaak die Laetitia’s ouders, Christophe en Patricia, zouden voortzetten.
‘Had je vroeger honderd ontwerpers in het luxesegment, dan heb je nu de keuze uit tweeduizend namen.'Christophe Jeurissen
Tot nu, want Jeurissen stopt. Niet wegens corona, maar omdat de tijd daar was. Mode is niet meer wat ze geweest is, zegt vader Jeurissen allesbehalve bitter. Zijn ouders kenden de Jean-Paul Gaultiers en Azzedine Alaïa’s van deze wereld vanaf hun eerste collectie. Zo’n persoonlijke relaties werden schaarser in een groeiende industrie waarvan het aanbod explodeerde.
‘Had je vroeger honderd ontwerpers in het luxesegment, dan heb je nu de keuze uit tweeduizend namen. Kostte een pak van Thierry Mugler in 1990 duizend euro, dan betaal je nu wel 3000 euro, wat voor Hasselt te veel en dus niet commercieel is.’
Raf Simons
Tel daarbij dat merken met extra lijnen experimenteerden en sneller dan de seizoenen van ontwerper gingen wisselen, en de uitdaging was compleet. ‘Veranderde een merk van ontwerper, dan moest je je klanten leiden naar een ander label dat bij het vorige aansloot. Onbegonnen werk, want wat leek nog op Jil Sander nadat Jil Sander vertrok? Opvolger Raf Simons maakte fantastische collecties – zijn moeder kwam dan uit Noord-Limburg afgezakt om ze hier te bekijken – maar toch verkochten ze minder.’
'De moeder van Raf Simons kwam uit Noord-Limburg afgezakt om zijn collecties hier te bekijken'Christophe Jeurissen
Farfetch bood nog even soelaas: meer dan 60 procent van de omzet vloeide de jongste jaren niet uit Limburg, maar uit onlineverkoop via het luxeplatform. ‘Soms zocht ik op Google Maps naar de bestemming van die pakjes: van Australië tot een appartementsblok in Kazachstan’, aldus Christophe Jeurissen, die het met minder persoonlijk contact toch niet meer hetzelfde vond.
Zijn jongere dochter Marie-Lynn stapte vijf jaar geleden wel in de zaak, maar nu ook zij een ander pad koos, was het voor Jeurissen mooi geweest. De lente- en zomercollectie van 2020 werden het afscheid: ‘Alles was geregeld. Op 1 augustus zouden we stoppen.’ Tot corona de kop opstak: door de lockdown moest de uitverkoop wel uitgesteld worden tot dit seizoen. Zo lagen de kaarten perfect voor het nieuwe Heterodoxa-verhaal, met dank aan de vierde generatie.
Vintage avant la lettre
Laetitia Jeurissen was in februari uitzonderlijk in het land voor de uitvaart van haar grootvader en beste vriend Maurice Jeurissen. Daarna zou ze weer richting Mexico vertrekken. Maar nadat vanaf maart zowat alle langeafstandsvluchten waren geschrapt, moest ze verplicht haar verblijf in Hasselt verlengen. Daar zat ze dan, met veel tijd tussen de familieherinneringen: behalve foto’s vooral een zolder vol slapende designerkleding in de Kapelstraat.
‘Iets kunnen doen met de kleding die mijn grootouders selecteerden, was mijn manier om hun ziel te laten voortleven.’Laetitia Jeurissen
Die kleren stelden haar in staat om het rouwproces te verwerken, zegt Laetitia over de start van haar winkel: ‘Iets kunnen doen met de persoonlijke kleerkast van mijn grootmoeder en de kleding die ze samen met grootvader voor de winkel selecteerde, was mijn manier om hun ziel te laten voortleven.’
Want eerder dan in de nieuwe collecties ging Laetitia van kinds af op schattenjacht in haar grootouders stock. Ze droeg al ‘vintagekleding’ toen dat woord nog moest worden uitgevonden. ‘Vaak was ik excentriek gekleed en kreeg ik opmerkingen van leeftijdsgenootjes. Maar dat kon me niets schelen.’ Heterodoxa, de naam van de winkel, is niet toevallig Grieks voor ‘iets of iemand die zich niet neerlegt bij de heersende overtuigingen’.
Spaghetti met Roberto Cavalli
Tijdens de lockdown verkocht ze de eerste stuks vlotjes op Vestiaire Collective, maar de onpersoonlijke procedures van die webshop staken al snel tegen: ‘Daar zat ik dan met prachtige kledingstukken die ik moest verkopen aan mensen van wie ik zelfs de naam niet wist. Ik heb ook vergeten labels, zoals Mali, een prachtig tricotmerk van de zus van Roberto Cavalli. Toen Vestiaire Collective daarvoor 100 euro suggereerde in plaats van mijn vooropgestelde 300 euro dacht ik: foert, dát kan ik ook.’
Zo vind je Laetitia’s winkel nu op een eigen website. En zolang Jeurissen uitverkoopt, in de bijruimte van de boetiek. Samen met de kleren herleven hier verhalen. Niets gaat zonder anekdotes de deur uit.
Zoals die keer dat de Italiaanse modemaker Roberto Cavalli Maurice en Brigitte Jeurissen per helikopter oppikte voor vakantie in zijn vakantiehuis, diners met zelfgemaakte spaghetti incluis. Of over die fragiel gewaaierde bloes van Krizia Top in de rekken, die door Laetitia’s flamboyante grootmoeder op haar 25ste huwelijksverjaardag werd gedragen.
Modeschatten
Terwijl jongeren voor de kleren vallen, druppelen dames op leeftijd binnen met herinneringen aan hoe ze tot ver buiten het cultuurcentrum aanschoven voor de jaarlijkse Jeurissen-modeshow. Of ze komen tonen wat nog in hun kasten slaapt.
Over een opdrogende stock maakt Laetitia zich nog geen zorgen – ‘boven liggen nog wel duizend modeschatten’ – maar ondertussen voorziet Heterodoxa ook in consignatie: een selectie vintage designerkleren verkoopt ze voor een percentage ook in jouw plaats. Wat zowel stock als verhalen garandeert. ‘Vorige week passeerde een mevrouwtje die hier heel lang geleden Courrèges kocht.’ Het jasje droeg ze nog, het minirokje mocht naar de volgende generatie.
