's Nachts topdeejays, overdag bedrijfsleiders

De gebroeders Engels samen interviewen? ‘Sounds like a good ID’, e-mailt Cedric ons. Niet toevallig ook de slogan van zijn start-up Round­house. Cedric (28) bedenkt auditieve huisstijlen voor bedrijven. Muziek voor online­video’s, soundtracks, voice-overs, wachtmuziek, reclamejingles en ringtones mocht hij al componeren voor onder meer Coolblue, Na­po­leon Games, Matexi en Showpad. Maar evengoed voor deze mannenspecial van Sabato (zie kader: Sounds like Sabato) en voor Engels Ramen & Deuren, het bedrijf van zijn oudere broers Didier (38) en Christophe (41). Die laatste is misschien wel de intelligentste én discreetste van de drie. Hij wou absoluut niet poseren voor de mannenshoot. En hij maakt ook geen deel uit van Hermanos Inglesos, het dj-duo dat Cedric en Didier al sinds 2001 vormen. ‘-'Toch verandert dat niets aan onze band. Tussen ons is er een heel speciale dynamiek. Als broers zijn we een perfect amalgaam van totaal verschillende karakters en competenties. Vandaar dat we ook in elkaars raad van bestuur én adviesraad zetelen. We doen samen investeringsprojecten. En we zijn zelfs aandeelhouder in elkaars ondernemingen.'

Is dat geen ‘recipe for disaster’ in familiebedrijven? Zeker als de derde generatie aan het roer staat, zoals nu bij Engels Ramen & Deuren? 
Didier Engels: 'Onze vader is in 2007 zeer vroeg gestorven. Ik was 29, Christophe 32 en Cedric 19. Onder de broers hebben we toen besloten om de familiezaak, in 1945 opgericht door onze grootvader, voort te zetten. Cedric was toen nog te jong om in het bedrijf te stappen, hij studeerde nog. Maar Christophe en ik hebben de familiale taak op ons genomen.'

Didier: 'Maar dan werd papa ziek. Oké, we konden effectief zoals verwende nesten gezegd hebben: 'We moeten dat saaie bedrijf niet, we willen overal ter wereld gaan dj’en, dat is veel cooler.' Maar zo steken we niet in elkaar. Ja, de overname was een remmende factor. Maar het voelde meer als een deugd dan als een plicht. Ik steek geen energie in spijt. Door die beslissing heb ik veel andere kansen gekregen, zonder 100.000 airmiles per jaar te moeten verzamelen en een nachtraaf te worden.'

Cedric: 'Ik apprecieer het enorm dat de broers die familiale eer hoog hebben gehouden. Ik was echt te jong en te onwetend toen.'

Didier: 'Was ík de jongste, dan runde ik nu misschien Roundhouse. En maakte Cedric nu ramen en deuren, zoals vader. Jaloers ben ik niet op hem. We zijn nog altijd aandeelhouder van elkaar. Dus Cedric is indirect ook waarde aan het creëren voor ons.'

Hoe hard komt kritiek aan binnen een raad van bestuur, als die van je broers komt?
Cedric: 'Hard. Ook al krijg ik vaak complimenten, het is soms een slachtbank. En dat geeft me veel stress. Tegelijk word ik uitgedaagd door hun vragen.'

Didier: 'Waarom neem je die beslissing? Hoe zit het met de cijfers? Waarom is dat probleem nu nog niet opgelost? Haal je je targets wel? Cedric moet dan verantwoording afleggen aan ons. Het is niet omdat hij onze broer is dat we hem niet op de rooster mogen leggen, toch?'

Cedric: 'Ik heb soms de neiging om die vergadering uit te stellen als ik weet dat er dringender zaken zijn. Een slechte reflex. Het zijn niet alleen mijn broers, ook mijn adviseurs. Ik moet hen au sérieux nemen. En ik moet goed voorbereid voor de dag komen. Misschien heb ik toch een zekere prestatiedrang tegenover hen?'

Didier: 'Er zijn zeker parallellen tussen het ondernemerschap van de broers. We ondernemen niet om veel geld te verdienen, maar om waarde te creëren. We hebben het geluk dat we een bloeiend bedrijf van onze ouders hebben gekregen. Dat willen we op zijn minst behouden. We denken niet na over het snelle geld op korte termijn. Meer over wat we willen achterlaten voor onze kinderenn.'

Dat ziet er voorlopig goed uit: Roundhouse bestaat nu vier jaar, heeft zes medewerkers in dienst en was na twee jaar al winstgevend. Engels Ramen & Deuren was weliswaar geen start-up, maar werd wel compleet geherstructureerd. Het is nu een productieatelier met 150 man in dienst, plus een franchise­keten met twaalf winkels.
Didier: 'Papa stierf in 2007, in 2009 kende zijn bedrijf een wedergeboorte. We herschikten het totaal en rolden een eigen winkelnetwerk uit. Sindsdien is de omzet met 50 procent gestegen. Intussen zijn we op overnamepad om onze volumes te vergroten. Vorig jaar kochten we al een bedrijf dat gespecialiseerd is in aluminium ramen. En als je een primeur wil: we namen zopas ook Ramagroup over, een productiebedrijf dat ramen en deuren levert aan schrijnwerkers.'

Waar is die prestatiedrang, Cedric? Wat is jouw primeur?
Cedric: ‘Ik ga trouwen. Met mijn soulmate uit Menen.’ 

Didier: 'Als Hermanos Inglesos draaien we nu wat minder, ook al doen we het nog supergraag. Waren we geen broers, dan waren we allang gesplit. We zijn nu wat selectiever geworden, omdat we allebei ook met ons bedrijf bezig zijn. Het is niet dat ze ons vragen om van 8 tot 9 uur te komen spelen, hé.'

Cedric: '’s Morgens misschien.'

Didier: 'Op dit ogenblik is onze jongste single wel een grote hit in Mexico. Meer dan 2 miljoen keer is ‘Self Control’ al gestreamd op Spotify.'

Cedric: 'Eerst dacht ik dat onze moeder een ‘clickfarm’ had ingeschakeld. Maar de cijfers blijken te kloppen.'

Didier: 'We zouden dat succesje kunnen aangrijpen om te gaan toeren in Zuid-Amerika. Maar we kunnen hier niet zomaar een maand weg.'

Zijn jullie zo onmisbaar?
Cedric: 'Ik wil het schip niet zomaar verlaten. ‘Focus’ en ‘neen’ zeggen, daarover gaat het.'

Didier: 'Het is een kwestie van keuzes maken. We hebben het geluk dat we een bedrijf runnen waarvan we kunnen leven. De dj-opdrachten zijn een extraatje.'

Cedric: 'Maar een afscheidsfeest in het Sportpaleis moet je niet meteen verwachten van Hermanos Inglesos. Geen K3-toestanden dus voor ons. We laten de muziek gewoon op ons afkomen.'

Jullie vader was een harde werker, net zoals jullie. Maar van zijn ‘goeie oude dag’ heeft hij nooit kunnen genieten. Hoe heeft dat jullie veranderd?
Didier: 'Vader was nooit voor 20 uur thuis. Hij was een heel dynamische man die jong van geest én lichaam wou blijven. We gingen soms samen uit, maar ’s anderendaags was hij als eerste paraat. Een plichtsbewuste survivor was hij.'

Cedric: 'Maar ook onze moeder verdient een standbeeld. Zij werkte mee in de zaak, voedde drie kinderen op en zorgde intussen als enig kind ook nog voor haar moeder, die multiple sclerose had.'

Didier: 'Papa had het gigantische nadeel dat hij alleen was. Hij had geen broers of zussen die hem konden helpen in het bedrijf. De stress heeft hem waarschijnlijk ziek gemaakt. Zijn balans tussen leven en werk zat niet goed. In dat opzicht was hij geen voorbeeld. Vandaar dat we het ook anders willen aanpakken.'

Cedric: 'Ik zou zo niet kunnen leven. Mijn vriendin en ik zijn veel meer aan elkaar gehecht. Al moet ik thuis ook nog leren de knop om te draaien. Gemoedsrust is een werkpuntje.'

Didier: 'Druk is gewoon een ‘state of mind’. Als mensen mij zeggen ‘ik heb nog geen tijd gehad’, dan antwoord ik altijd: ‘nee, je hebt wel tijd gehad, maar het was voor jou geen prioriteit.’ Vrienden zijn bijvoorbeeld voor mij topprioriteit. We hebben een hechte kliek van mensen die allemaal ondernemen, maar tegelijk bezig zijn met levenskwaliteit. Als we afspreken, liggen bijvoorbeeld nooit gsm’s op tafel. We delen dezelfde passie voor gezond eten, respect voor de natuur en de ‘less is more’-filosofie.'

Geldt dat ook voor Tiany’s valies? 
Didier: 'O, je zou daarvan nog verrast zijn. Als we op reis gaan, volstaan wat T-shirts en shorts ook voor haar. Een kwestie van prioriteiten, zeker?'

www.roundhouse.be
www.engelsnv.be
www.hermanosinglesos.com