Olga Leyers springt met haar man Giancarlo Angeletti in een nieuw modeavontuur. Het koppel achter boetiek Vier lanceert een eigen merk: Service Area.
Als er een begrip is waarvan de definitie zich moeilijk laat aflijnen, is het luxe wel. De prijs alleen is vaak geen maatstaf. De duurbetaalde, blitse sportwagen van de ene wordt met opgetrokken wenkbrauwen, smalend zelfs, onthaald door de andere. Hoe luxueus is een cruise wanneer tweeduizend passagiers dezelfde foto’s van het San Marcoplein en dezelfde zwaanvormige ijstaart delen? Luxe wordt vooral gekleurd door de bril van je persoonlijke meningen en ervaringen. Al is er één ingrediënt dat altijd stevig doorweegt: het exclusieve, het unieke.
In die zin is het allesbehalve vreemd dat dit artikel, over een streetwearwinkel die een eigen kledinglijn lanceert met redelijke prijzen, in dit luxenummer past. Het streetwearmekka Vier is tot ver buiten de landsgrenzen bekend om zijn unieke mash-up van merken die oprichter Giancarlo Angeletti sinds 2010 selecteert. Speels mixt hij high met low, casual met chic. Hier hangen Dries Van Noten en een workwearklassieker als Carhartt WIP naast elkaar. De Stüssy-sweaters waarvoor mensen wereldwijd in de rij staan aan te schuiven? ‘Die liggen hier in de rekken te wachten.’ En de New Balance Techy Loafer die binnenkort uitkomt? ‘We zijn het énige verkooppunt in België. Ze zijn zo gehypet dat we er maar zes paar mochten aankopen.’
‘Het verhaal gaat dat ik nog maar twee jaar oud was toen ik aan mijn moeder een witte lederen broek vroeg’, antwoordt Angeletti op de vraag waar zijn passie voor mode vandaan komt. Zijn moeder moest hem teleurstellen: niet alleen bestond zo’n broek niet voor kinderen, ook zijn luier zou er nooit in passen. ‘Maar dat zoeken naar kleren die niemand anders heeft, is me altijd bijgebleven en precies wat ik vandaag nog steeds doe.’
‘We willen terug naar de magie van verliefd worden op een item en het hier kopen.’
Angeletti staat achter de lange toog van zijn winkel, die ook dienstdoet als kassa, kantoor en als achtergrond voor zowel zakelijke als persoonlijke vergaderingen met Olga Leyers. De jongste telg van de Leyers-dynastie, sinds vorig jaar Angeletti’s echtgenote, schuift ook aan. Hoewel het aanvankelijk de bedoeling niet was – met haar rechtendiploma net op zak zinde de presentatrice en actrice op een carrière in de advocatuur – kreeg Leyers de smaak te pakken en engageerde ze zich gaandeweg meer in de zaak. Officieel is ze de aankoper van de vrouwenkleding, officieus leest haar naamkaartje ook ‘team sfeer en gezelligheid’ en ‘stem van de rede, sales en marketing’. Leyers: ‘Giancarlo is heel creatief, maar hij zei vaak dat hij iemand nodig had met een meer zakelijke blik aan zijn zijde. Dat is wat we nu samen proberen.’
Kermit de Kikker
In een wereld waarin mortex vloeren, inox rekken en een ‘minimal’ stijl de basis vormen voor elke ‘hippe’ winkel, springt Vier ertussenuit. ‘Vorige week nog liep hier een vrouwtje kwaad naar buiten omdat we geen elektrozaak bleken te zijn’, grijnst Leyers. ‘Ze zocht een radio en was op het verkeerde been gezet door onze rode neonverlichting en de lampionnen in de etalage.’ Om maar te zeggen: Vier is geen doorsnee kledingzaak. ‘Alles wat we doen, komt vanuit pure passie’, zegt Angeletti. ‘Er zit geen financieel of strategisch masterplan achter. Ik run de winkel op gevoel, waardoor het een persoonlijk project werd.’
‘Giancarlo is heel creatief, maar hij zei vaak dat hij iemand nodig had met een meer zakelijke blik aan zijn zijde. Dat is wat we nu samen proberen.’Olga Leyers
Foto’s van Kermit de Kikker en Mike Tyson hangen naast skateboards, thema’s van het behangpapier zijn pornoplaatjes, de kamasoetra en oosterse plantenprints. Naast de gordijnen in luipaardprint hangen ontwerpen van Walter Van Beirendonck en if-you-know-you-know-merken als Our Legacy, Magliano en Martin Rose.
Fascinatie voor tankstations
Vier werd gaandeweg Angeletti en Angeletti werd gaandeweg Vier. Het resultaat daarvan hangt sinds kort in de rekken, in de vorm van ‘Service Area’, de eerste échte kledingcollectie van Angeletti. ‘In mijn ogen zijn dit dé klassiekers voor mannen. Ik herinterpreteerde streetwear en mode op een manier die bij mezelf past’, zegt de oprichter.
Het is niet de eerste keer dat hij zich aan kleding waagt. Het logo van Vier, met de herkenbare 4-benige E, werd internationaal bekend op T-shirts, hoody’s en petjes. Dover Street Market en Opening Ceremony zijn maar enkele conceptstores die de stuks verkochten. Rapper Kendrick Lamar trad erin op, modeontwerper Raf Simons droeg een Vier-sweater bij de presentatie van zijn eerste Prada-collectie. Maar Service Area – de naam, een knipoog naar Angeletti’s fascinatie voor tankstations en hun constante va-et-vient – moet de gewone ‘merchlijn’ ver overstijgen. ‘Ik besteedde extra aandacht aan de pasvorm, de materialen en de ideale lengte. Ik ontwierp wat voor mij de perfecte jeans is, want er was altijd wel iets wat niet klopte: de dikte, de wassing of de lengte.’
‘Er zit geen financieel of strategisch masterplan achter. Ik run de winkel op gevoel, waardoor het een persoonlijk project werd.’Giancarlo Angeletti
Leyers vult aan: ‘Giancarlo heeft een enorme passie voor kleding. Het doet me denken aan hoe je in de muziek ook platenwinkeltjes hebt die iconisch werden door Amerikaanse muziek te importeren, zo deed Giancarlo dat ook met kledij. Service Area is gebaseerd op zijn jarenlange expertise en persoonlijke archief. Vergeet niet: elke belangrijke mannencollectie van de afgelopen vijftien jaar passeerde door zijn handen.’
Royal Antwerp
Het startpunt van deze eerste collectie is een foto uit Angeletti’s grote beeldarchief, een snapshot van de ‘casual crews’ uit de hardcore voetbalwereld van de jaren 1990. De foto toont een bende in een Belgische straat, net voor de leden ervan met elkaar op de vuist lijken te gaan. Ondanks de ruwe sfeer zijn de bendeleden opvallend kleurrijk gekleed. ‘Toen de politie in de jaren 1990 Britse hooligans begon te viseren op basis van hun voetbalsjaals en clubkleuren, veranderden die hun stijl: ze begonnen zich op te kleden als perfecte schoonzonen in snobby merken als Burberry en Stone Island. Zo ontstonden de casual crews.’
Het startpunt van deze eerste collectie is een foto uit Angeletti’s grote beeldarchief, een snapshot van de ‘casual crews’ uit de hardcore voetbalwereld van de jaren 1990.
De knipogen van de overtuigde Royal Antwerp-fan komen terug in de voetbalsjaals, gemaakt van een jacquard van katoen- en wolmix in plaats van onaangenaam polyester. Ze komen ook terug in de sportieve petjes met Schotse ruiten en de dikke katoenen T-shirts met een groot Antwerp-embleem. Want het zijn de details waarin luxe uitblinkt: wanneer je het mouwloze jasje in beige, undyed canvas binnenstebuiten draagt, onthult het een opvallende, jachtluipaardprint.
Prada in het kruipkot
Om te begrijpen waar Vier vandaan komt, duiken we even in de modegeschiedenis van het merk. In 2010 was coole streetwear in België helemaal nog niet zo gangbaar, maar dat was wel waar Giancarlo Angeletti en Bob Follens (tot 2022 zijn zakenpartner) van droomden. Drie maanden nadat de twee ‘op een zatte avond’ besloten om een eigen winkel op te richten, openden ze die in de Kammenstraat. Het was een ‘kruipkot van amper 15 vierkante meter’, maar precies de plek waar hun liefde voor chic en streetwear samenkwam. Met zijn achtergrond als visual merchandiser bij Urban Outfitters en zijn ervaring bij VF Corporation van Dickies en Vans kon Angeletti terugvallen op een groot adressenboekje. ‘Eén telefoontje en we stonden met onze camionette in Duitsland om Stüssy, toen bij ons nog onbekend, in te laden.’ Het nieuws verspreidde zich snel: Vier werd een alternatieve plek waar skaters en punks naartoe konden wanneer met hun leeftijd ook hun budget toenam.
In die periode trok Angeletti zijn stoute schoenen aan en nam contact op met Prada. ‘Dat was nog lang voordat iedereen een buckethat of zo’n sacoche wilde’, verduidelijkt Angeletti. Leyers vult aan: ‘Zelf een Italiaan, wist Giancarlo maar al te goed hoe goed de kwaliteit van Prada was.’ Angeletti: ‘Die klassiekers wilde ik in mijn gamma, dus stuurde ik een mail naar het eerste adres dat ik kon vinden. Een antwoord kwam er niet, maar een week later stond er wel een team van Prada in onze winkel. De salesverantwoordelijke had mijn mail gezien en kende Vier vanwege de Japanse kledinglabels die we verkochten, iets waar hij gek op was. Dus stuurde hij een team collega’s die in België verbleven naar de winkel om te zeggen dat we langs mochten komen in het Milanese hoofdkantoor.’ Leyers: ‘Zeg maar wat je eerst dacht.’ Angeletti: ‘Shit, ik wou dat ik beter had gestofzuigd!’
Omdat de commercieel directeur zo’n fan was, mocht Vier jarenlang aankopen wat het wilde. Het was niet gebonden aan de strenge minima die high-end merken normaal opleggen aan hun klanten: hun coolness rechtvaardigde meer dan eens een uitzondering.
Ondertussen is er veel veranderd. Streetwear is mainstream, Louis Vuitton heeft samengewerkt met Supreme, Dries Van Noten met Stüssy, en corona sloeg toe. Heel wat merken stellen steeds hogere eisen aan hun retailers, terwijl die zelf worstelen met klanten die liever online wachten op de koopjes.
Pioniersrol
Net zoals bij de Vier-merch, is het de bedoeling dat Service Area het lokale publiek zal overstijgen – Angeletti en Leyers dromen van topwinkels zoals Dover Street Market en The Broken Arm in Parijs. De bedoeling van Service Area? ‘Minder afhankelijk zijn van de grillen van de merken waarmee we samenwerken, want eigenlijk komt onze grootste concurrentie van hen’, legt Angeletti uit. ‘Merken kunnen hun volledige aanbod snel in hun e-shop tonen en korter op de bal spelen dan winkels die een halfjaar van tevoren moeten bestellen. Met ons eigen label hebben we meer controle over de flow én kan ik alleen de merken verkopen waarop ik gek ben.’
De coronapandemie en de nasleep ervan hebben veel duidelijk gemaakt. ‘Ik leerde Giancarlo kennen toen Vier op zijn hoogtepunt was. Er stonden grote samenwerkingen met Galeries Lafayette in Parijs in de steigers. Het waren vette jaren. Maar drie maanden nadat we elkaar hadden ontmoet, veranderde corona alles. Wat mij hoopvol maakte, was de eerste keer dat ik meeging naar Paris Fashion Week. Ja, daarvoor wist ik wel dat Vier een instituut was waar je Raf Simons weleens tegen het lijf kon lopen. Maar pas in Parijs voelde ik hoe Giancarlo’s pioniersrol internationaal gerespecteerd wordt, hoe belangrijk een winkel als Vier voor het landschap is. Daar besefte ik nog meer dat alles een slingerbeweging is: de weinige winkels die vandaag nog overblijven, zijn van steeds groter belang. We zijn een etalage voor de merken die we verkopen én we zijn een beleving.’
In een wereld waarin alles steeds vaker online gaat, blijft Angeletti zoveel mogelijk offline. De boekhouding en de facturen handelt hij liever op papier af, en de allerbeste stuks zet hij niet online, zodat er voldoende snoep in de winkel is voor wie ‘uit zijn luie zetel’ komt. Leyers: ‘We willen terug naar de magie van verliefd worden op een item en het hier kopen, in plaats van meteen online te zoeken naar hetzelfde stuk, maar dan 5 euro goedkoper.’
Ondertussen is het na 11 uur, de deur is open, en de eerste klanten druppelen binnen, zelfs op een druilerige donderdag. Tieners, twintigers, maar ook een koppel van middelbare leeftijd waarvan de vrouw meteen zwicht voor een felgroen transparant baseballshirt met een groot ‘Lucky Number Seven’ op de rug. ‘Wij komen uit Roeselare, daar is alles grijs. En zwart. En blauw. Dit is tenminste iets anders.’
