Juwelenontwerpster Caroline Van Hoek over het leven op het puntje van haar ‘Chair One’: Ayrton Senna, de skaterscultuur en een dag met Bernard Arnault.
Caroline Van Hoek
- Ontwerpster van hedendaagse juwelen.
- Nieuwste collectie op Design Miami/Basel.
Wat is de stoel van je leven?
‘De ‘Chair One’ van Konstantin Grcic voor Magis. Hij staat op de bovenste verdieping op ons slaapkamerterras. Ik durf daar niet op, omdat er geen balustrade is, dus ik zit nooit in die stoel. Hij staat er als sculptuur om naar te kijken. Hij doet me denken aan een boegbeeld van een schip, aangezien we vanaf het terras uitkijken over het Gentse havengebied. Voor alle duidelijkheid: de ‘Chair One’ is niet van mij, maar van mijn partner David Neirings.’
Wat houdt je op het puntje van je stoel?
‘Davids zoon van acht. Ik heb zelf geen kinderen, dus dat is een compleet nieuwe wereld voor mij. Vader en zoon zijn fervente skaters. De juwelencollectie die ik in Basel toon, is op die subcultuur geïnspireerd. In de skatewereld heerst een clangevoel, in de positieve zin. Die gasten zijn zo gedreven: ze komen samen om een doel te bereiken. Rechtkrabbelen en weer opstaan is hun leuze. Wist je dat skaters onderling elkaars littekens van valpartijen zitten te vergelijken? Als iemand zegt dat de jeugd geen doorzettingsvermogen of discipline meer heeft, moet je ze maar eens naar een skatepark sturen.’
Voor wie houd je een stoel vrij tijdens je droomdiner?
‘Zeker voor Ayrton Senna, de Braziliaanse formule 1-piloot die op 1 mei 1994 stierf na een crash op het circuit van Imola, Italië. Ik werkte twintig jaar samen met mijn vader, die verzekeringsmakelaar was en de Belgische Automobielbond als klant had. Zo kon ik geregeld mee naar formule 1-wedstrijden, en soms zelfs in de pits. Eén keer heb ik Senna de hand geschud. Als je zijn biografie leest, leer je hem kennen als een aimabele, rustige en nederige man. Mijn andere gast zou de Britse architect Sir Norman Foster zijn. Ook zo’n bescheiden man van heel gewone komaf. Maar wel een visionair op het vlak van mobiliteit en duurzaamheid. Heel benieuwd naar zijn overzichtstentoonstelling die momenteel in Centre Pompidou in Parijs plaatsvindt.’
Heb je ooit de poten van onder iemands stoel gezaagd?
‘Nooit. Ik heb een opleiding iyengar-yoga gevolgd. Het idee van wraak nemen of iemand bewust een hak zetten past daar totaal niet in. Die yoga heeft mijn leven enorm veranderd. Het stimuleert mijn lichamelijke en geestelijke souplesse. Het maakt dat ik gemakkelijker kan omgaan met moeilijkheden. Bijna alle conflicten in de wereld ontstaan door miscommunicatie, vaak te wijten aan vooroordelen. Die vooroordelen laten gaan, is een van de lessen die ik geleerd heb in yoga. Het zou een verplicht vak op school moeten zijn. Zeker als ik het vergelijk met de lessen godsdienst, waar alles draait rond schuld, straf en boete.’
Op wiens stoel zou je graag voor één dag zitten?
‘Op die van Bernard Arnault, de oprichter en voorzitter van de luxegroep LVMH. Het lijkt me geweldig om voor één dag zoveel invloed te hebben.’
Bio van een stoel
Chair One
‘Chair One’ is het eerste ontwerp van de Duitser Konstantin Grcic dat industrieel produceerbaar was. De stoel werd in 2003 uitgebracht door het Italiaanse label Magis. Er bestaat een versie met vier aluminium poten, maar ook een met een conische betonnen voet.
De stoel is bijzonder door zijn exoskelet van aluminium, dat in één keer is gegoten. De open structuur doet aan de mid-century draadstoelen van Harry Bertoia denken.
‘Chair One’ groeide uit tot een productfamilie met een bistrotafel, barkruk en een driezit. Het ontwerp is een van de iconen van de vroeg-21ste eeuw en zit in diverse museumcollecties, onder meer Museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam.
Wat doe je als je ergens mee ‘zit’?
‘Koken. Tijdens de coronacrisis heb ik traiteur gespeeld voor mijn vrienden. Ik had net mijn galerie in Brussel gesloten en zat alleen thuis. Ik dacht: ‘Wat ga ik doen?’ Toen dacht ik weleens om een restaurant te openen. Maar de regelgeving was ingewikkeld. En er een business van maken zou mijn kookplezier eruit knijpen, vrees ik.’
Wie verdient voor jou een leerstoel?
‘Recent zag ik, onafhankelijk van elkaar, interviews met de Franse ingenieur Jean-Marc Jancovici, die pleit voor atoomenergie in de strijd tegen de opwarming van de aarde, en Alain Bauer, de Franse criminoloog die de evolutie van geweld in de maatschappij bestudeert. Het viel me op hoe gelinkt de specialisaties van beiden zijn. Door de klimaatopwarming zullen er grote bevolkingsmigraties plaatsvinden. En dat zal leiden tot geweld en oorlog. Je merkt dat nu al, het gaat razendsnel. Ik maak me zorgen om het klimaat en ben heel erg met ecologie bezig. Mocht men mij zeggen dat we allemaal maar twee keer per jaar mogen vliegen, zou ik dat oké vinden. Veel mensen zijn helaas niet consequent. Ze zeggen dat ze van de natuur houden, maar vliegen voor dertig euro naar de andere kant van de wereld. En ze staan in de rij aan te schuiven om de Mount Everest te beklimmen. Als juwelenontwerper gebruik ik bewust goud en zilver. Uiteraard kun je je vragen stellen bij de ontginningsomstandigheden. Maar als grondstof is het minder vervuilend, omdat een gouden juweel niet weggegooid wordt, maar doorgegeven of omgesmolten.’
Caroline Van Hoek exposeert haar nieuwste collectie op Design Miami/Basel.
| Wanneer? | Tot en met 18 juni
| Waar? | Messe Basel
