Met de modekalender in haar handtas reist ze de wereld rond. Naar haar party’s thuis komen topmodellen als Gigi Hadid en Naomi Campbell. Als iemand je dus in het modewereldje kan binnenloodsen, is het wel Lauren Santo Domingo, de vrouw achter Moda Operandi én de uitvindster van de trunkshow 2.0.
Gisteren organiseerde ze een feestje. Niet dat het aan Lauren Santo Domingo te zien is. De enige stille getuigen van het partygeweld in het 18de-eeuwse ‘hôtel particulier’ in Parijs zijn een paar plastic bekertjes die op een verguld consoletafeltje en naast de orchideesculptuur van Marc Quinn slingeren.
LSD, zoals iedereen Lauren Santo Domingo noemt, draagt een fluffy kamerjas. Net uit de douche en klaar voor onze fotoshoot in couturejurken, die zowat om het uur door koeriers van Chanel, Giambattista Valli en andere toplabels worden geleverd.
Instagram geeft meer prijs van de party. Actrice Bianca Brandolini postte snapshots van de gastvrouw die champagne uit een emmer in kleine bekers giet. Van actrice Jessica Chastain zijn er selfies met de Amerikaanse journalist Derek Blasberg, voor wie party’s een natuurlijke habitat zijn. Op de achtergrond spelen een paar modellen en influencers bierpong.
Al bij al braaf in vergelijking met andere, recente avondjes van LSD. In februari organiseerde ze een verjaardagsfeestje voor Edward Enninful, de hoofdredacteur van de Britse Vogue. De modellen Gigi Hadid, Alexa Chung en Naomi Campbell zaten samengepakt in haar sofa terwijl een dragqueen, verkleed als de Britse Queen, een gigantische taart binnendroeg.
Tossen over een duplex
Vandaag evenwel geen feestgedruis. Er hangt een sluier van rust en sereniteit over de woonkamer. Het voelt er luchtig, maar ook een beetje verheven. François Catroux, de interieurinrichter van de Gainsbourgs, de Rothschilds maar sinds 1992 ook van de familie Santo Domingo, maakte dat het interieur alleen al voldoende stof oplevert voor een avondvullende conversatie. Is dat een Man Ray? Ja. Van wie de koffietafel is? Dat is een Giacometti.
Het is overigens niet de enige stek van Lauren Santo Domingo, die haar tijd verdeelt tussen Parijs en Manhattan.
‘Ik ben de vriendin die je kan bellen als je die leuke job krijgt, of als je op vakantie vertrekt… Als je ziek bent of verdrietig zijn er andere mensen die je kan bellen.’
Haar appartement in Parijs liet ze inrichten als een plek om tussen de modeshows op adem te komen. Als oprichtster van de luxewebshop Moda Operandi reist ze minstens vier keer per jaar naar de lichtstad voor de Fashion Weeks.
Haar echtgenoot is Andrés Santo Domingo, de oprichter van een platenlabel én de zoon van een Colombiaanse zakenmagnaat, een van de grootaandeelhouders van brouwer AB InBev. Dat maakt van hem een erfgenaam van een fortuin dat in de miljarden dollars loopt.
Lauren en Andrés ontmoetten elkaar in Parijs, ze was 21 en hij 19. Vandaag is ze 43. In 2008 trouwden ze in Cartagena. Zeven jaar geleden erfden ze van zijn ouders deze duplex in Saint-Germain. Andrés en zijn broer tosten met een muntstuk wie van hun twee het stulpje zou krijgen.
Herfst-shoppinglijst
Mensen entertainen: dat is wat de Santo Domingo’s het best kunnen. Zelfs hun kinderen beheersen die kunst perfect. Nicolas, zeven jaar nog maar, maakt zich op om samen met zijn vader en een paar vriendjes naar het Musée Picasso te gaan.
Beatric, zes jaar, loopt nerveus door het appartement. Ze verstopt zich eerst onder een jurk van Giambattista Valli en stelt vervolgens haar inktvisje Tickles voor aan de fotograaf - het was Apple Martin, de dochter van Gwyneth Paltrow en Chris Martin, die het dier zo noemde. Wat ze ook doen, in het gezin Santo Domingo doen ze het in stijl.
‘Ik reis constant met de modekalender in mijn handtas’, legt Santo Domingo haar routine uit. ‘Ik zeg weleens grappend dat er iedere week wel ergens een modeshow is. Ik reis dus heel wat af. Londen, Hongkong, het Midden-Oosten… En ik heb altijd nog een andere thuis gehad, naast Parijs.’
Als kind al trok ze ieder jaar minstens één keer naar Parijs, samen met haar vader, Ronald V. Davis, de man die het spuitwater van Perrier naar de States bracht. Dan nam hij zijn gezin mee naar Frankrijk om er de zomer door te brengen. ‘Mijn terug-naar-schoolspullen ging ik altijd samen met hem in Parijs kopen’, lacht ze.
Vandaag staan op haar shoppinglijst voor deze herfst behalve nieuwe designernamen zoals Staud, Rokh en Marina Moscone, ook labels met een hoog jaren 90-gehalte, zoals Matériel, Anna October en Nanushka. Voorts nog een paar favorieten voor partykleding, zoals Attico en Alessandra Rich.
‘Niets om aan te doen’
In de modewereld is september een overvolle maand, met aansluitend de modeweken van New York, Londen, Milaan en Parijs. Het is voor Santo Domingo het moment om haar garderobe aan te vullen.
‘Ik kies mijn kleren heel bewust’, zegt ze. ‘Ik plan vooruit op basis van wat ik zie op de modeshows. Ik plaats zoveel mogelijk voorbestellingen. Daarbij vraag ik mij af wie ik het volgende seizoen wil zijn en wat ik dan wil dragen. Ik vraag me af waar ik over zes maanden zal zijn. Misschien sta ik voor een seizoen vol huwelijken en party’s? Dan zoek ik tijdens de defilés naar stukken die ik dan kan dragen. Of misschien komt er een schrale winter aan, met veel acties voor het goede doel waar ik naartoe moet. En daarnaast zijn er uiteraard de jaarlijks terugkerende events.
Voor oudejaarsavond trekken we steevast naar Colombia. Dan wil ik voor die avond die ene, fantastische feestjurk. En kaftans uit de resortcollecties. Of ik weet al dat ik naar die en die steden zal trekken voor de modeweken. Ik vind het heerlijk om vooruit te kijken en mezelf op die plaatsen voor te stellen. Ik organiseer alles heel goed en heb dus zelden dat vreselijke gevoel van ‘ik heb niets om aan te doen’.’
Lauren Santo Domingo weet perfect hoe de rijken zich gedragen en wat ze mooi vinden.
Champagne om 11 uur
Dat concept van de kleerkast vooruitplannen: het bracht Santo Domingo op het idee om in 2010 Moda Operandi te lanceren.
Kleding voorbestellen om die dan zes maand later te krijgen: het was de norm voor Amerikaanse vrouwen vooraleer de fast fashion alles overnam. Na elk defilé trokken rijke klanten naar de trunkshowparty’s van de designer om hun bestellingen te plaatsen van de stukken die zonet op de catwalk waren geshowd. Een concept dat in elkaar stuikte toen de webshops ontstonden en de recessie toesloeg.
Santo Domingo keek vooruit en goot het concept in een dotcomversie. ‘Eigenlijk deed ik niet meer dan een heel traditionele manier van shoppen online zetten’, relativeert ze haar vindingrijkheid. ‘De zogenaamde ‘trunkshows’ hoorden bij het ritueel van de catwalk. Onmiddellijk na de show je bestelling plaatsen in de boetiek van het luxewarenhuis Bergdorf Goodman, in de studio van de designer of ergens bij iemand thuis. Zo zijn er beruchte verhalen over ontwerper Oscar de la Renta, die ergens bij een goede klant thuis in Texas voor 1 miljoen dollar kleren verkocht.’
‘Na de recessie kochten de grote kledingwinkels veel conservatiever in, en klanten hadden veel minder keuze. Bovendien was het plots not done om om 11 uur in de voormiddag met een glas champagne te shoppen. Tegelijk kwam de straatmode en explodeerden de sociale media, waardoor trunkshows gedegradeerd en afgevoerd werden als een ouderwetse bedoening. Het belette niet dat vrouwen onmiddellijk na de shows bestellingen wilden plaatsen.’
Oudejaarsavond
Santo Domingo was perfect geplaatst om het trunkshowmodel de digitale toekomst in te loodsen. Ze kende het wereldje van de potentiële klanten goed. Ze hoefde maar de namen van de duizenden genodigden voor haar huwelijk in een mailinglist te gieten.
Bovendien is LSD het ideale uithangbord voor die business. Onder de heading ‘Lauren’s Closet’ etaleert ze haar persoonlijke keuze. Met een beetje verbeelding weet je zo wat ze de volgende keer zal dragen op oudejaarsavond in Cartagena: een kanariegele jurk met ruches van het ontwerpersduo Raisa Vanessa van 4500 euro en een armband van 18.000 euro van de New Yorkse juwelier Sanjay Kasliwal.
‘Ik heb maar zelden dat vreselijke gevoel van ‘ik heb niets om aan te doen’.’
De website is het epicentrum van haar business. Santo Domingo diept verhalen op over klanten uit Hongkong die zonder verpinken een diamant kopen via de socialemedia-app WeChat en over vrouwen die tijdens de zomer hun aankopen laten opsturen naar hun strandhuis op Saint-Barthélemy.
Ze weet perfect hoe de rijken zich gedragen en wat ze mooi vinden. Haar klanten spenderen gemiddeld 2000 dollar op Moda Operandi. Dat is drie keer zoveel als bij de concurrentie.
‘Zal je ex er zijn?’
Iedere Moda Operandi-klant wordt behandeld als een vip, met stilisten die klaar zitten om persoonlijk advies te geven. ‘Advies geven, dat is voor mij veel meer dan zeggen: ‘Koop dit jurkje, want het is perfect voor dit seizoen’’, legt Santo Domingo uit. ‘Ik pak het anders aan, en zeg: ‘Kom schat, neem er een stoel bij, zodat we wat kunnen kletsen.’ Dan wil ik dingen weten als: ‘Zal je ex-vriend daar zijn?’ ‘Ben je van plan te dansen?’ Iedere keuze van een jurkje hangt van zoveel dingen af.’
Lauren Santo Domingo heeft net de prêt-à-portershows van september achter de rug. Evenementen waar ze zelf van houdt, maar waar ze ook móét zijn als zakenvrouw. ‘We hadden een paar Moda-klanten en een paar stilisten. Wij zijn hun toegang tot dit wereldje.’
Zo is het: als iemand je in het exclusieve modewereldje kan binnenloodsen, dan is het wel LSD. Ze kent iedereen. Ze whatsappt foto’s van haar dochtertje, spelend in een outfit van Giambattista Valli, rechtstreeks naar ‘Giamba’ zelf. Clare Waight Keller, de artistiek directeur van Givenchy, krijgt een sms als LSD de ontvangst meldt van alweer een nieuwe jurk en wil zeggen hoe goed die eruitziet.
Verstijfd voor Wintour
Santo Domingo begon haar carrière als assistente bij de Amerikaanse editie van Vogue en zegt dat de vele vriendschappen die ze er toen vond ook nu nog haar meest waardevolle activa zijn in het modewereldje. Onwaarschijnlijke verhalen houdt ze over aan die 16 jaar bij Vogue, het blad waarvoor ze nog af en toe stukjes schrijft.
‘Ik begon er als modeassistente. Er verscheen dus geen enkele jurk op de catwalk die niet door mijn handen ging’, vertelt ze. ‘We maakten elk jaar een groot coutureverhaal, en ik herinner me nog dat er een jurk van Versace aankwam die door actrice Nicole Kidman zou worden gedragen. Ze arriveerde in een grote, houten doos met een opzichtig label ‘deze kant naar boven’.
Zes assistenten stonden elkaar naar het leven om het ding te openen. Hoofdredactrice Anna Wintour vroeg me of ik de jurk niet wilde aantrekken, opdat ze ze eens zou kunnen zien. Dat was het eerste couturestuk dat ik ooit droeg. Ik herinner me nog dat ik amper kon bewegen, fysiek maar ook emotioneel verstijfd als ik daar stond.
Als kind al was ik geobsedeerd door mode. Het was alsof ik engeltjes hoorde zingen, alsof ik het licht zag: die dag was ik verkocht.’
Waarom saai zijn?
Santo Domingo legt uit hoe ze het belangrijk vindt om vriendelijk en toegankelijk te zijn in de modewereld. En ja, ze gebruikt graag jurken om een conversatie te beginnen, of om mensen te entertainen. ‘Als ik iemand nieuw ontmoet, wil ik niet dat die persoon mode ervaart als iets intimiderends. Misschien omdat ik als jonge assistente net wel vaak werd geconfronteerd met mensen die extreem intimiderend waren.
In die tijd besefte ik dat mode soms een wapen kan zijn. Nu is het een natuurlijke reactie van mij om daarover na te denken, om fris en monter te zijn, van mode en kleur te genieten. Ik werkte zo lang voor Vogue dat ik nog maar zelden zwart draag. Anna Wintour stond erom bekend geen zwart te willen in haar magazines, dus draag ik het ook nu maar bij hoge uitzondering.’
De heerlijke outfits van Lauren Santo Domingo, maar ook haar leven dat tot de verbeelding spreekt, zijn uiteraard gefundenes fressen voor de sociale media. Met de tagline ‘Why be boring?’ - waarom saai zijn? - heeft @thelsd meer dan 270.000 volgers op Instagram.
Op een heel strategische manier deelt ze flarden van haar glamoureuze leven met haar fans, veeleer dan haar dagelijkse realiteit te etaleren. ‘Ik heb helemaal geen probleem met sociale media’, zegt ze. ‘Ik voel me er immers zeer goed bij om mijn beste beentje voor te zetten en de saaie of verkeerde dingen te verhullen. Ik weet dat sommigen het daar moeilijk mee hebben, maar ik dus niet.
Ik ben de vriendin die je kan bellen als je die leuke job krijgt, of als je op vakantie vertrekt. Dan zal ik blij zijn. Als je ziek bent of verdrietig, dan zijn er andere mensen die je kan bellen. Zo ben ik, en ik weet het. Ik wil mijn vrienden op hun opperste best zien, terwijl ze hun droomleven leiden, al dan niet bijgekleurd met een Valencia-Instagramfilter.’
