De zaterdag/sabato van handtassenontwerpster Lies Mertens: traag beginnen, verbouwen in tweevoud en plots het ochtendlicht zien.
‘Op vrijdag bekomen we van de week, op zaterdag zien we vrienden.’ In 2017 richtte Lies Mertens (32) haar gelijknamige handtassenmerk op, waarmee ze elegantie en functionaliteit wist te verzoenen. Ze focust op duurzaamheid en produceert wars van trends of seizoenen. Naast tassen van restleder lanceert ze nu haar eerste vegan bag, de ‘Bianka & Daniel’. Daarvoor werkt ze samen met het Italiaanse Vegea, dat leder maakt van restproducten uit de wijnindustrie, zoals druivenpitten. ‘Begin volgend jaar willen we onze hele collectie in plantaardig materiaal uitbrengen, naast de lederen uitvoering. Op zich vind ik leder wel een zeer duurzaam materiaal, dat lang meegaat en mooi veroudert. Maar alternatieven zijn nodig.’ Ze heeft ambitieuze plannen met Patina, haar nieuwe hoofdkwartier in Antwerpen. ‘In het pand dat mijn lief en ik kochten, komen een atelier, kantoor, fotostudio en een eventlocatie alias galerie. En een guesthouse, ook met recupmaterialen.’
9.30 AM - ‘Op vrijdagavond blijven we meestal thuis, om te bekomen van de week. Ik ben dus niet uit geweest en sta relatief vroeg op. Zeker in het weekend neem ik de tijd om te ontbijten. Dat ontbijt haal ik om de hoek bij brouwerij De Koninck, waar ook The Bakery, Only Cheese van kaasaffineur Van Tricht en Butcher’s Store van De Laet & Van Haver gevestigd zijn.’
11 AM - ‘Na de gezellige, trage start, beginnen Vincent en ik te werken. Ik stoffeer kussens voor de zetel in de tweede gastenkamer: deels met restleder, deels met stof. Het vergt veel tijd. Aan het bed was ik ruim een week bezig. We werken samen met twee interieurarchitecten: Iona Tettelin en Astrid Venlet. We laten ook het toeval spreken. In de kelder vonden we originele tegels van Winckelmans. Daarmee puzzelen we nu een patroon om de badkamer mee te betegelen.’
2 PM - ‘Bij goed weer eten we iets terwijl we in de zetel op ons dakterras hangen. Een pauzemoment met mijn lief Vincent en poes Snorreke. Vincent is meestal de kok. Dat kan hij veel beter dan ik. Of we halen de lunch bij Helena Kookt Over of bij Anas, de broodjeszaak vlakbij. Thuis eten we nooit vlees, op restaurant wel.’
3 PM - ‘We bezetten een muur met de Brusselse leem van BC Architects, gewonnen uit de grond van lokale werven. Vorige maand volgden we een workshop met een leembezetter. We hopen eind juni klaar te zijn met de verbouwing. Dan gaan we weer in Brussel wonen. Ook daar verbouwen we een woning. Maar ook die werf loopt uit. Vier jaar geleden ging ik er als Antwerpse wonen. Brussel trok me, en ik wilde ook een afstand tussen werk en vrije tijd. Dat heeft uitstekend gewerkt.’
6 PM - ‘Uren in bad zitten is een zaligheid. En tussendoor heet water bijdoen. Dat vind ik een beter tijdverdrijf dan scrollen op Instagram. Met sociale media heb ik een haat-liefderelatie. Je kunt niet meer zonder, maar elke maand gooi ik ze minstens een volle week van mijn telefoon. Je bewust of onbewust meten met anderen: wat heb je daar eigenlijk aan?’
8 PM - ‘Elke week gaan we wel op restaurant. Het is een van onze geliefde manieren om eens aan het werk te ontsnappen. In Brussel zijn mijn favorieten Certo en Le 203, hier in Antwerpen is de gastrobistro Nage er een van. Koen en Niki zijn jong en serveren altijd een verfrissend, vast menu. Er is ook een selectie van grotendeels natuurwijnen. Ik ben wijnfanaat.’
11 PM - ‘Tegenwoordig raak ik zelden op feestjes omdat er de dag erna veel te doen is, maar als het kan, gaan we op zaterdagavond uit met vrienden. Ik hou enorm van Het Bos op de Ankerrui, een huis gelinkt aan een filmcollectief en een plek vol cultuur, workshops, optredens en feestjes. Hoe laat het wordt, hangt af van de vibe. Als ik hem niet voel of moe ben, ga ik rond middernacht misschien al naar huis, maar soms is het ineens ochtend zonder dat ik het zag aankomen.’
