Van een perfect georkestreerde maansverduistering tot futuristische nomaden en racepiloten op stiletto’s. Het was de verbeelding aan de macht tijdens de voorstelling van de nieuwe cruisecollecties van Chanel, Louis Vuitton, Dior en Max Mara.
‘Het voelt zo makkelijk om hier te zijn’, vertelde artistiek directeur van Chanel Virginie Viard, toen ze met haar cruisecollectie neerstreek aan de Côte d’Azur. Natuurlijk is er achter de schermen helemaal niets makkelijks aan het organiseren van een defilé op Monte-Carlo Beach, aan het klaarstomen van een collectie met 67 looks, van zwierige zijden bloemenjurken tot stoere tweed jumpsuits en handtassen in de vorm van een minimotorhelm. Aan een event met honderden gasten, onder wie A-listers als Kristen Stewart, Tilda Swinton en Vanessa Paradis. Maar toch was de sfeer die Chanel wist te evoceren er een van moeiteloze charme, speelsheid, zorgeloosheid. Precies waar de wereld naar snakte.
Onder de palmbomen
Ooit stond de Chanel-resortcollectie garant voor exuberante shows op fabelachtige locaties in Havana, Seoel en Dubai. Dit jaar nodigde Chanel ons uit op een plek die vooral nostalgie en warmte moest uitstralen. Het zijn zeldzame woorden in de modewereld, maar de voorstelling van de cruisecollectie laat zich nog het best omschrijven als ‘gemoedelijk’ en ‘relaxed’. Onder de palmbomen op het privéstrand van Monte-Carlo Beach vlijden we ons neer op strandstoelen in een grote halve cirkel. Slim, want zo had iedereen, van de gekroonde hoofdjes tot de Sabato-journaliste, een zitje front-row: met uitzicht op de Middellandse Zee, én op alle andere gasten – mensen kijken blijft een heerlijke sport.
Zo kan het niemand ontgaan zijn hoe ik – de enige Belgische journaliste – luid joelde toen de show van start ging op de tonen van ‘Thank You’, die heerlijke single van vaderlandse trots Charlotte Adigéry & Bolis Pupul. Hun elektropopnummer met ironische tekst (‘Thank you for this opportunity. This is really good exposure for us’) paste perfect bij de speelse collectie die het mondaine jetsetleven van Monaco eerde, met knipogen naar de formule 1 en het casino.
Karls vakantiehuis
Viard koos deze locatie omdat haar voorganger, Karl Lagerfeld, met wie ze meer dan dertig jaar nauw samenwerkte bij Chanel, hier zijn hart verloren had. Lagerfeld bracht zijn zomers door in La Vigie, zijn witte vakantievilla uit 1902 hogerop in de heuvels van Roquebrune-Cap-Martin.
Het was in die villa dat ook de afterparty na de show plaatsvond. Gastvrouw was Chanel-ambassadrice Charlotte Casiraghi, die geëmotioneerd de gasten toesprak en herinneringen ophaalde aan Villa Vigie. ‘Ik was zes of zeven jaar toen ik na een dag aan het strand naar hier kwam met mijn broers. Op het terras was een fotoshoot bezig: mijn moeder (prinses Caroline van Monaco, n.v.d.r.) droeg een nachtblauwe jurk, met sequinsterren op geborduurd, en Karl nam foto’s van haar. Ik herinner me dat ik betoverd was door haar schoonheid, en door de vrolijkheid in dit huis.’
Ook aanwezig: regisseur Sofia Coppola, die de trailer voor de collectie filmde, en ook zei dat dit eerder als een intieme familiereünie aanvoelde dan een formeel mode-event. ‘Het is zo ontroerend om hier allemaal samen in Karls huis te zijn’, vertelde ze. ‘Er was een positieve energie, vol glamour en warmte en humor. Iedereen was gelukkig om terug te kunnen reizen en samen te zijn na een lange tijd.’ (Els Maes)
De cruisecollectie van Chanel
Voor een keer begint de show niet ‘fashionable’ laat. De start is tot op de minuut getimed om samen te vallen met het tijdstip waarop de zon de horizon raakt in het Amerikaanse San Diego. Het is 19.10 uur. De Stille Oceaan kleurt azuurblauw, de Californische hemel zuurstokroze.
De lichten springen aan en Lous and the Yakuza, jawel, onze Belgische singer-songwriter, opent de cruisecollectieshow van Louis Vuitton, met uitzicht op de Stille Oceaan.
‘De zon is de eregast in de cruise 2023-collectie’, vertelt Nicolas Ghesquière, creatief directeur bij Louis Vuitton. Hij leerde deze plek kennen via zijn man, die hier opgroeide. Later in de show wordt duidelijk dat niet alleen het magische licht van San Diego een ererol in de collectie speelt.
‘Top Gun: Maverick’
De rit van de luchthaven naar het centrum de dag voordien toonde ook de militaire kant van de stad, die de thuisbasis is van de Amerikaanse Pacific Fleet, met vliegdekschepen en torpedobootjagers in de droogdokken en constant overvliegende helikopters. Ja, ‘Top Gun: Maverick’, met de immer grijnzende Tom Cruise is deels hier gefilmd, op het Naval Air Station, San Diego’s marinebasis waar onder meer de USS Theodore Roosevelt voor anker ligt.
In de spectaculaire ode aan de Amerikaanse luchtmacht laat Cruise een vliegtuig crashen, exploderen of over het dek van een vliegdekschip schuiven – vertel ik te veel als ik verklap dat hij telkens met de glimlach uit het wrak stapt? Maar alle cinema-effecten ten spijt, het is pas in San Diego zelf, letterlijk in de schaduw van de marineschepen, dat voelbaar wordt hoeveel Amerika wil betalen voor zijn militaire industrie.
Die strijd en militaire uitrusting stromen over de catwalk. De Louis Vuitton-show zit vol post-apocalyptische, bijna-militaire looks met hier en daar een vleugje art deco. De silhouetten ogen tegelijk futuristisch en archaïsch.
Gedurfd
De eerste geshowde tentachtige zilveren jurken, in dikke geweven metalen jacquardstof, lijken zo weggestapt uit een middeleeuwse burcht. Gevolgd door modellen in hyperkorte bomberjacks (hallo, Tom Cruise!), gekropte XXL-bolero’s, en aards linnen en wol in combinatie met wat lijkt op een cyborgpantser in zilver, goud en koper.
Dit is zonder twijfel Ghesquières meest gedurfde cruisecollectie tot nu. De een omschrijft zijn modellen als ruimtereizigers en amazones. De ander leest hierin eerder een ode aan Griekse heldinnen. Ghesquière zelf noemt ze ‘de nomaden van de toekomst’.
Zwervers, die vervaarlijk kijkend het gevecht willen aangaan. Vrouwelijke krijgers met metalen kokers rond de benen. Geen catwalkgetrippel, met de ene voet schuin gezet voor de andere, maar een stevige, stoere tred en een grimmige blik.
Fashionista’s in de harnassen van Ghesquière wil je liever niet tegenkomen in een donker achterstraatje. Een vredige kerstsfeer had Ghesquière niet meteen in gedachten, maar de schoenen, tassen, zonnebrillen en riemen zullen verkopen en verkopen. De gestreepte zilveren sneakers, de zwarte handtassen met monogram en de zonnebrillen vinden deze winter echt wel hun weg naar menig yacht.
Eerste poliovaccin
Het is een collectie ontworpen met militaire precisie: extreme verbeeldingskracht gekoppeld aan technische expertise en marketing. En in de marketing van Louis Vuitton zijn de locatie en de lijst van genodigden minstens even belangrijk. Vandaag passeren de modellen vooral langs fashioneditors, klanten en beroemdheden uit de A-lijst van het modehuis, zoals ‘Bridgerton’-acteur Phoebe Dynevor, model Miranda Kerr en Bond-girl Léa Seydoux.
Ook voor het vinden van een geschikte cruiseshowlocatie lag de lat hoog. Sinds Ghesquière in 2015 aan de slag ging bij Louis Vuitton, organiseert hij zijn cruisecollectie op architecturaal iconische locaties. Passeerden al de revue: het ufovormige Niteroi-museum in Brazilië, ontworpen door Oscar Niemeyer, het Miho-museum in Kyoto en het gerenoveerde, nostalgische TWA Flight Center op de luchthaven JFK in New York.
Deze keer koos Louis Vuitton voor The Salk Institute for Biological Studies, een door Louis Kahn ontworpen brutalistisch meesterwerk, waar beton alleen hier en daar wat hout en glas tolereert.
Kahn is een van de meest gevierde moderne Amerikaanse architecten van de twintigste eeuw en staat bekend om zijn brutalistische en monolithische gebouwen. De binnenplaats heeft een dunne waterstrook in een betonnen goot, tussen de twee rijen identieke betonnen blokken. Dit Salk-instituut, vernoemd naar Jonas Salk, een Amerikaanse onderzoeker die het eerste poliovaccin ontwikkelde, huisvest vandaag nog altijd labs, waar onderzoek wordt gedaan naar kanker, alzheimer en parkinson. Een campus die normaal niet toegankelijk is voor het publiek. Dat was voor Ghesquière dé geschikte plek voor de eerste post-pandemische cruiseshow buiten Parijs, omdat ‘het gebouw staat voor intelligentie, kennis en geloof in de kracht van de wetenschap. En het roept een post-apocalyptisch droomlandschap op, dat me deed denken aan de sciencefictionreeks ‘Dune’, die zichzelf onvermurwbaar verweefde in de collectie.’ (Gerda Ackaert)
De cruisecollectie van Louis Vuitton
Spanjaarden weten hoe ze zich moeten kleden als het buiten bloedheet is. Er zit bovendien een vorm van traagheid en elegantie in hun manier van doen en hun hele houding klopt. In het zuiden holt men niet altijd door het leven en een ontspannen uitstraling wordt er gecombineerd met een formele look. Deze kwaliteiten motiveerden de in Rome geboren Maria Grazia Chiuri, creatief directeur van Dior, om de cruisecollectie van het label in Sevilla te organiseren.
Het event vond plaats buiten, laat op de avond, op het prachtige Plaza de España met zijn glanzende balustrades, een plein dat voor de gelegenheid ook versierd was met rozenbogen. Veertig flamencoartiesten in vuurrode jurken dansten op muziek van Alberto Iglesias, die al sinds de jaren 1990 de filmmuziek voor Pedro Almodóvar componeert. Dit was het diepe Spanje.
De achttiende hertogin van Alba, die in 2014 overleed, droeg meer titels dan enige andere aristocrate ter wereld. Net als de vrouwen van Almodóvar en Carmen Amaya, een iconische flamenco-ster van de vorige eeuw die de voorkeur gaf aan mannenkleding boven de traditionele zwierige jurken, had de hertogin een opvallende stijl: half klassiek, half gek.
Wat zijn de basiselementen van deze school van de Spaanse kleding? Een witte kanten jurk; een vest, gedragen over een overhemd of alleen; een top of jurk met blote schouders (blote, gebronsde schouders zijn essentieel voor de elegante Spaanse vrouw); een lichte strooien hoed, gebaseerd op de Spaanse dressuuruitrusting (die van Dior is ontworpen door Stephen Jones); een zijden blouse met ruches of stippen voor de mooie Spaanse avonden, op een broek met hoge taille; een lage blokhak, kleine capes, metallic vestjes en sjaals van chantillykant; een of twee opvallende rode topjes of jurken. We zagen ook veel mooi monochroom zijde, linnen en katoen van goede kwaliteit, dat extra tintelend en scherp oogt als het warm is. Er zijn altijd jasjes in een Dior-show, maar deze keer, misschien wegens de hitte en het feit dat ze weer in de mode zijn (en volgens Chiuri ook omdat ze meer bewegingsvrijheid bieden), waren ze kort geknipt, zo uit de garderobe van matadors en Spaanse dressuurruiters.
Zoals steeds deed Chiuri een beroep op plaatselijke ambachtslui. Ze maakte gebruik van de knowhow van vakmensen uit een waaierfabriek in Valencia om spinragachtige chantillykant, zoals in kanten sluiers, tot een waaier te verwerken. De gouden borduursels op de tassen werden in de werkplaatsen geborduurd waar ook religieuze gewaden worden gemaakt. De katholieke kerk was hier immers eeuwenlang een belangrijke beschermheer van de Spaanse ambachten. (LA)
De cruisecollectie van Dior
Voor de cruiseshow van Max Mara in Lissabon ging creatief directeur Ian Griffiths op zoek naar een muze. ‘Ik had een heldin nodig om een verhaal rond te bouwen’, vertelde hij. Hij kwam uit bij de Portugese seksbom, mystica, dichteres, politica en bareigenaar: de revolutionaire Natália Correia (1923-1993). Volgens Griffiths was ze ‘een feministe met een gezonde dosis liberale erotiek’. Ze had de looks van een gedreven Sophia Loren en persoonlijkheid genoeg om een hele modeshow te vullen met nauwsluitende ‘femme fatale’-kokerrokken en diepe decolletés.
De collectie, voorgesteld in de minimalistische tuinen van de Calouste Gulbenkian Foundation in Lissabon, combineerde de pittige sfeer van de jaren 50 met een romantische reeks lange, zwevende taftajurken in tabak, saffraan en saliegroen. Deze laatste waren geïnspireerd op de rauwe emotie van de fado, de gepassioneerde, vurige zangstijl van Portugal.
Als sommige grote merken naar de stad komen voor een cruiseshow, veroveren ze zowel de stad – met honderden zwarte limousines en volgeboekte hotels – als heel Instagram en TikTok. Maar het pretentieloze, relaxte Lissabon wordt daar niet blij van. En Max Mara, het Noord-Italiaanse modehuis, is ingetogen. Het is meer Claire Danes (die bij de show in het publiek zat) dan Kim Kardashian: alles draait om subtiliteit.
De ruimvallende, camelkleurige kasjmier overjassen zijn het uniform van de vrouwelijke professional, maar ze zijn niet erg sexy. Griffiths erkent dat Max Mara geneigd is de wulpse, sensuele kant te verbergen, terwijl hij, ooit een toegewijd clubber tijdens het hoogtepunt van Manchesters Haçienda-gekte, ervan geniet om het maximum uit alles te halen. Meestal winnen de verfijnde ontwerpcodes van Max Mara het van de uitbundigheid van Griffiths, maar deze keer niet. ‘Ik wilde veel jurken’, herinnert hij zich, ‘voor feestjes – om je op te vrolijken in die lange periode tussen Kerstmis en de lente. En hier zijn ze.’
Maar Max Mara is voor mature vrouwen en Griffiths is een feminist, dus de looks zijn stijlvol en empowering. ‘Je moet niet wekenlang uitzoeken welke onderkleding je erbij moet dragen, je hoeft je geen zorgen te maken over te dun, te dik, te rond, te rimpelig of te strak.’
De collectie die daaruit voortvloeide, is rijk, aards, sexy en mooi. Maar de Max Mara-vrouw wil nooit overdressed zijn. In plaats daarvan, zoals Griffiths ook zei, ‘gaat ze voor een stille en subtiele wow’. (SS)
De cruisecollectie van Max Mara
