De reisrituelen van Inge Onsea (Essentiel Antwerp): van plannen tot relaxen

‘Eerder een luie, terwijl ik vroeger net een backpacker was. Voor het werk reis ik geregeld naar wereldsteden als New York, Shanghai, Hongkong en India. Dus als ik op vakantie ben, heb ik rust nodig. Het liefst lig ik dan dagenlang te niksen op een magnifiek strand, tot mijn schuldgevoel me ook wat cultuur doet ontdekken.’

‘Met een vliegtuig. Gedurende zo’n lange vlucht slapen, wetende dat niemand me kan bereiken, ik vind dat heerlijk.’

‘Mijn boyfriend en mijn kinderen, al hebben ze niet altijd zin in dezelfde activiteiten.’

‘Veel, maar nooit té veel. Al mijn spullen orden ik in packing cubes. En elke keer als ik mijn koffer pak, maak ik lijstjes en foto’s van de ensembles die ik op vakantie wil dragen. Zo ben ik er zeker van dat alle stukken bij elkaar passen en er niets te veel in mijn koffer zit. Dat is de controlefreak in mij.’

‘Ondanks de vele schoenen die ik meeneem, zit mijn koffer nooit helemaal vol. Die ruimte houd ik vrij voor spulletjes die ik in het buitenland op de kop tik. Vaak zijn dat dingen voor de inrichting van mijn huis, zoals een gigantische, extreem breekbare vaas. Op miraculeuze wijze heb ik die ongeschonden in België gekregen - om achteraf te moeten toegeven dat ze eigenlijk totaal niet in mijn interieur past.’

‘Verloren bagage, en dan vooral wanneer ik zelf de schuldige ben. Zo ben ik op een luchthaven in New York eens per ongeluk met de koffer van iemand anders gaan lopen, en dat op de avond voor de opening van onze nieuwe winkel daar. Bij het openritsen ervan kreeg ik niet mijn vooraf samengestelde ensembles te zien, maar wel de uitrusting van een geoefende hiker. Een dag later was de mijne gelukkig terecht, en die ene avond heb ik kunnen overbruggen met een outfit uit onze nieuwe winkel.’

‘Behalve water helemaal niets. Op die manier kan ik de hele vlucht slapen. Want dat is wat ik doe zodra ik op mijn stoel zit: slapen. Omdat ik meestal reis voor het werk en bij aankomst ook meteen begin te werken, wil ik me op tijd aanpassen aan de tijdzone van het land waar ik naartoe reis. Mij mogen ze pas wakker maken wanneer we gaan landen.’

‘Trouwens: het moet ergens maar een klein beetje comfortabel zijn, of ik kan er slapen. Zo heb ik gedurende heel mijn eerste vlucht naar India op de grond tussen de stoelen geslapen. En toen mijn ouders mij als kind met de auto meenamen op vakantie, legden ze de koffers tussen de stoelen zodat mijn broer op de achterbank kon slapen en ik op de hoedenplank.’

‘Dan luister ik een podcast. De meest hilarische is ‘My Dad Wrote a Porno’. Die heb ik leren kennen tijdens een vlucht naar China, dankzij mijn artdirector. Elke week komen een zoon en zijn vrienden samen om een hoofdstuk te lezen en te becommentariëren uit het boek van zijn vader, die na zijn pensioen besloot om de slechtste porno ever te beginnen schrijven.’

‘Ik lees soms ook op mijn Kindle, of kijk een Netflix-film op mijn iPad. Ben ik trouwens de enige die veel emotioneler wordt bij het kijken naar een triestige film op een vliegtuig dan op de grond?’

‘Niets meer dan gezichtscrème, heel veel water, en mijn telefoon, Kindle en iPad. Mijn oordoppen en slaapmasker zijn naast een sweatshirt en sweatpants deel van mijn outfit.’

‘Zo'n controlefreak als ik ben over mijn koffer, zo laks ben ik in op tijd komen op de luchthaven. Tot de grote ergernis van mijn boyfriend - die er het liefst steeds vier uur op voorhand is - ben ik er altijd op het laatste nippertje. Ik haat wachten. Ik heb dus al wel wat vluchten gemist. Gaan we samen op reis, dan moeten we allebei wat water bij de wijn doen.’

‘Die in Delhi, en bij uitbreiding alle Indiase luchthavens. Terwijl honderdduizenden mensen staan aan te schuiven bij de douane, gebeuren er voortdurend shiftwissels tussen de douaniers. Het is daar één grote chaos. Omdat ik vijf jaar in Mumbai heb gewoond - ik was verloofd en van plan om daar te trouwen - en ik er voor de coronacrisis minstens twee keer per jaar naartoe ging, ben ik vaak in die luchthaven geweest. Misschien is dit iets heel controversieels om te zeggen, maar dan vind ik Charleroi Airport nog niet zo slecht: je hoeft nergens aan te schuiven en je bagage is er meteen. Zeer efficiënt.’

‘Ik vlieg graag met Cathay Pacific. Voor mij is dat de meest luxueuze. Ik denk dat die al honderd keer de prijs voor beste luchtvaartmaatschappij heeft gewonnen. En terecht. Laat die me dus maar naar mijn droombestemming voeren.’