De zaterdag van modeontwerper Tim Van Steenbergen: fikfakken in bed, naar de zwemles en genieten na de rush.
Tim Van Steenbergen (46)
- Modeontwerper sinds 2001.
- Werkt ook voor dans en theater.
- Project REantwerp met vluchtelingen.
‘Zaterdag is vertragingsdag, dan maak ik tijd voor mijn gezin.’ Modeontwerper Tim Van Steenbergen (46) deed de afgelopen twintig jaar modepresentaties en -shows, ontwierp kostuums voor theater en opera, en nu is er al even REantwerp, zijn collectie gemaakt samen met vluchtelingen. Heeft hij al die verschillende projecten nodig? ‘Het is de eagerness of life, denk ik. REantwerp is een heel persoonlijk project: ik vroeg me af of ik nog twintig jaar mode wilde maken om groei neer te zetten. Of wilde ik écht iets betekenen voor de mensen? Door voor de opera te werken, voelde ik me erg verbonden met de mensen die de kostuums creëerden. Daardoor is dit idee ontstaan. Door kleding te maken, veranderen we het leven van mensen. Het is creatief én sociaal relevant; dat had ik nodig. Dat ik vijf jaar geleden vader ben geworden, heeft daar een rol in gespeeld. Dan stel je je toch de vraag wat je wil achterlaten.’
6.30 uur | ‘Zodra ons zoontje van vijf wakker is, komt hij bij ons in bed liggen. Hij wil spelen. Heerlijk om met hem in bed te fikfakken. Hij slaapt nu al wat langer, gelukkig.’
7.15 uur | ‘We bakken pannenkoeken, waarna de zaterdag echt kan beginnen. Tijdens de week is er de rush van school en werk. Ouder zijn vraagt veel organisatie. Mijn man heeft bovendien een veeleisende job als arts. Maar in het weekend laten we alles los.’
9.30 uur | ‘Met zijn allen trekken we naar de zwemles. Mijn zoon moet tegen de zomer kunnen zwemmen, zodat we met een gerust hart op reis kunnen. We supporteren aan de zwembadrand, want hij heeft een strenge juf.’ (lacht)
11 uur | ‘Tijd om de kippen in de dakboerderij van het PAKT te voederen en eitjes te rapen. Dat vindt ons zoontje geweldig.’
11.30 uur | ‘We gaan samen naar de markt. Onze kleine heeft gegeten zodra we daar klaar zijn: hij krijgt aan de kaaskraam een stukje kaas, een pistolet bij de bakker, rozijnen aan het notenkraam… De marktkamers hebben hem zien opgroeien van baby tot kleuter die durft te zeggen dat ze zijn kaasje vergeten zijn. Heerlijk!’
13 uur | ‘We eten samen de ingrediënten op die we op de markt hebben gekocht. Een simpele pistolet.’
14 uur | ‘In de namiddag laten we alles los. We gaan voetballen in het park, wat haaks staat op het leven dat ik jarenlang heb geleid.’
15 uur | ‘Om de veertien dagen is de winkel van REantwerp op zaterdag open en dan ga ik daarnaartoe. Mijn zoon vindt het zalig om al die machines te zien. Klanten ontmoeten heb ik altijd belangrijk gevonden. Je koopt bij ons niet alleen een goed gemaakt kledingstuk, je wordt ambassadeur om het verhaal te vertellen.’
18 uur | ‘Nadat onze zoon gegeten heeft, kijken we een filmpje, tot hij rond 19.30 uur gaat slapen. Ondertussen aperitieven mijn man en ik thuis. Saai, hè. (lacht) Onze zoon houdt echt van thuis zijn. Zelfs in de speeltuin vraagt hij na een uur alweer om naar huis te gaan.’
20 uur | ‘Uit eten gaan lukt niet met een kind. Gelukkig heeft mijn man acht jaar kooklessen gevolgd en kookt hij geweldig. Vanavond eten we gevulde inktvis die hij vers op de markt kocht. Terwijl ik onze zoon naar bed breng, opent hij een flesje wijn. We drinken nooit tijdens de week, maar op zaterdag mag het. We maken het dan gezellig met ons tweetjes, de twee homies.’
22 uur | ‘We genieten van ons moment samen na de rush van de week. Het is 22 uur en geloof me, met een kind gebeurt er nadien niet zoveel meer.’
22.30 uur | ‘In bed lezen we allebei nog even. We geven elkaars boeken door, dat is fijn. Ik ben nu bezig in ‘De jaren’ van Annie Ernaux. Het leest een beetje als Proust, een stream of consciousness die het voorbijgaan van de tijd mooi beschrijft. We slapen tot onze zoon weer aan ons bed staat… en erbij kruipt.’
