Tv-persoonlijkheid Kat Kerkhofs | ‘Even wordt de rode loper uitgerold, de dag erna sta je alleen’

Kat Kerkhofs (34) maakt sinds 2014 televisieprogramma’s. In 2015 trouwde ze met Dries Mertens, de voetbalgod van Napels die dit seizoen na negen jaar verkaste naar de Turkse topclub Galatasaray. ‘Even wordt de rode loper uitgerold, de dag erna sta je alleen. Je kent niemand, je kent de taal niet, je moet een huis vinden, een leven vinden. Het is moeilijk, maar ook interessant. Istanboel is totaal anders dan ik me voorstelde. De stad is zeer druk, de mensen zijn ontvankelijk, internationaal en ambitieus. Straks vlieg ik naar België voor nieuw televisiewerk. Dries is dan in Qatar voor het WK. De zeven maanden als fulltime mama waren de beste van mijn leven, maar nu ben ik klaar om weer iets voor mezelf te doen.’

08:00 – ‘Een jaar geleden had ik uitgeslapen, nu kan dat niet langer. Ciro is wel een goede slaper en gemakkelijke baby. Hij werd geboren in de chaos van de verhuizing en sliep letterlijk elke week in een ander bed. We noemden hem naar Dries’ bijnaam in Napels, wat ‘zon’ betekent.’

09:00 – ‘Als er op zondag een match is, gaat Dries al op zaterdag in afzondering. Dus ben ik bijna altijd alleen. Dat voelt wat eenzaam. Tegelijk heeft het iets. Nadat ik heb ontbeten, leg ik Ciro weer te slapen en lees een roman of de krant. Ik heb pas ‘Memoirs of a Geisha’ van Arthur Golden uit. We wonen in Nisantasi, een coole wijk. Geregeld gaan we wandelen met de hond. Anders dan de meeste voetballers wilden we ook nu midden in de stad leven. In Napels werden we vaak overrompeld. Hier valt het mee. Die houding verklaarde ook de liefde tussen de Napolitanen en ons.’

12:15 – ‘Ciro en ik trekken eropuit. Met de buggy loop ik soms een halve marathon, terwijl ik tegen hem praat. De heuvels doen me denken aan San Francisco. We gaan ook iets eten. Ik kook graag, maar niet als ik alleen ben. Daarin heb ik mijn weg nog niet gevonden.’

15:00 – ‘We bezochten het Dolmabahçe­paleis van de laatste sultans en finaal van Atatürk. De buggy mocht niet binnen. Ciro heeft twee uur op mijn arm gezeten. Maar het was super­interessant.’

18:00 – ‘Terug thuis leg ik Ciro in bed. Ik kijk naar ‘The Empress’, over keizerin Elisabeth van Oostenrijk – beter bekend als Sissi. Ik hou van historische romantiek, zeker als het wat melig wordt. De serie is wel niet bijzonder accuraat.’

20:00 – ‘De babysit van het hotel waar we tot september verbleven, komt naar hier. Ik ga iets eten met Ekin, mijn nieuwe vriendin. Hier zijn alle hippe restaurants die je ook in New York en Los Angeles vindt, zoals Nobu, Zuma en Cipriani. Maar ik heb ook al de echte kebab gegeten. Ekin leerde ik kennen via de Belgisch-Turkse zangeres Hadise. Ze is de vrouw van een ex-basketter en bouwde een business op om expats te helpen met de ‘stomste’ dingen – een pediater, kapper, kinderopvang... We praten over het leven hier. Ekin is moslima, maar eet varkensvlees en doet niet mee met de ramadan. Istanboel is een stad van extremen. Lady’s met croptops lopen naast vrouwen met boerka’s en extravagante LGBTQ-activisten. Heel cool. Ik weet wel: Istanboel is Turkije niet en op politiek niveau is er veel frictie. Maar in het alledaagse leven zoals ik het voorlopig ervaar, zie ik geen boze blikken.’

00:30 – ‘Terug thuis kijk ik naar een herhaling van ‘The Office’. En naar ingekaderde foto’s. Vergeleken met Napels voel ik me hier minder verbonden met mijn ouders, zussen en vriendinnen. Alles en iedereen lijkt verder weg.’

01:15 – ‘Als er op zaterdag een wedstrijd is, komt Dries nu meestal thuis. Ik vertel over mijn dag, hij over zijn wedstrijd – dat moet wel: ik kijk niet zo vaak. Op zondagochtend is er meestal nog een training. Daarna begint ons weekend.’