Kunstenaar Shirley Villavicencio Pizango | ‘Een brief is iets bezields’

De krachtige stijl van Villavicencio Pizango doet denken aan Matisse en Picasso. Ze heeft een sterke interesse voor het ‘anders’ zijn en geeft mensen van kleur een prominente plek. Haar eigen identiteit zit tussen twee culturen in. Voor ze op haar achttiende naar België kwam, groeide ze op tussen Lima en het Amazonewoud. ‘Na een master in de lerarenopleiding heb ik lesgegeven en begon ik te experimenteren met kunst. Door gewoon te doen waar ik mezelf goed bij voelde, kon ik mijn eigen wereld en perspectief creëren.’

Villavicencio Pizango studeerde aan het KASK en het HISK in Gent. Ze had onder meer solotentoonstellingen in galerie Geukens & De Vil in Antwerpen en Knokke en stond op Art Brussels.

09:00 – ‘Een traag ontbijt is belangrijk. Als hij er is, perst mijn vriend Ralph elke dag vers fruitsap voor me. Hij werkt voor Jan De Nul en is telkens zes weken weg en zes weken thuis. Ik ben gek op avocado met limoen en zout, burrata erbij, sumak en olijfolie. Mijn zuurdesembrood bak ik zelf. Daaraan begin ik al op vrijdag. Grappig, want ik ben meer een quinoa- dan een broodmens. Nu ik zwanger ben, drink ik geen koffie, wél zelfgemaakte chocolademelk. Mijn familie in Peru heeft cacaoplantages. Als ik op bezoek ga, breng ik stukken cacao mee, die ik rasp, met kruidnagel erop en wat suiker. Trouwens, ik eet al mijn fruit met zout. Alles! Passievrucht zeker, maar ook een appel of sinaasappel. Zuur en zout, hmm.’

11:00 – ‘Ik ga naar de rommelmarkt Bij Sint-Jacobs in Gent. Daar eindig ik altijd bij de Afrikaanse maskers. Ze zijn overpriced, maar als ik een prachtexemplaar zie, kan ik het vaak niet laten. Ik snuister ook in de keramiek, die ik gebruik voor mijn schilderijen.’

13:00 – ‘Als ik honger krijg, keer ik terug. Het allermakkelijkste eten is Japans. Ik heb alles om snel noedels te maken: verse groenten bakken, wat sesamolie, vis- en sojasaus en pepertjes, door elkaar mengen, drie minuten koken en ziedaar: een perfect gerecht.’

14:00 – ‘Ik duik in mijn kunstboeken. Ik heb een obsessie voor twee exemplaren over Picasso die ik recent kocht in Los Angeles: een over zijn erotiek, een ander over koken en eten.’

15:00 – ‘Ik verzorg mijn planten en moestuintje. Zaterdag is watergeefdag. En ik werk aan mijn boekhouding. Moet ook gebeuren, helaas.’

16:30 – ‘Kleine aquarelletjes en tekeningen maak ik veelal thuis. Tenzij er bezoek is, ga ik op zaterdag doorgaans niet naar mijn atelier. Maar soms krijg ik een werk waaraan ik bezig ben niet uit mijn hoofd. Dan móét ik de auto nemen en iets gaan aanpassen of overschilderen. Anders kan ik niet rustig slapen.’

17:30 – ‘Ik kook graag. Vandaag maak ik varkenswangetjes. Een andere favoriet: tajine.’

20:00 – ‘Ik ben drieënhalve maand zwanger. Vriendinnen zeggen dat ik ervan moet genieten, dat het de mooiste tijd van mijn leven is. Ik wacht er nog altijd op. Als ik erg misselijk ben, maken we soms een avondwandeling. Van het Oud Begijnhof Sint-Elisabeth helemaal naar Café Albatros. Frisse lucht doet deugd. Andere favoriete cafés zijn Gitane en Ventura. Ik hou van natuurwijntjes, maar nu dus even niet. Munt­theetje, graag.’

23:30 – ‘Ik attaqueer mijn collectie teken- en schrijfgerei. Dagboeken schrijven doe ik nog altijd graag in het Spaans. Die dingen laat ik niemand lezen. Maar ik heb ook een reeks pennenvrienden die ik op zaterdag geregeld een brief met een tekening stuur. Hier in België, maar ook in Japan, Taiwan en Marokko. Ik hou van het ritueel en vind het jammer dat die gewoonte verloren is gegaan. Anders dan een mail is het iets persoonlijks, iets bezields. Ik liet zelfs mijn eigen postzegel maken.’