Griet Dupont werkt als kinder- en jeugdpsychiater en doet holistische educatieve projecten met kinderen. Maar in de kunstwereld is ze bekend om De 11 Lijnen: haar unieke ‘art space’ in de polders in Oudenburg, tussen Oostende en Jabbeke. ‘Als ze iets uit de koelkast willen nemen, doen ze dat maar.'
Wie? Griet Dupont, de bezielster van De 11 Lijnen in Oudenburg.
Waar? Tot nog toe verbleven de kunstenaars bij Dupont thuis, maar de Portugese toparchitect Álvaro Siza werkt momenteel een residentiepaviljoen af. Opmerkelijk? De Zwitserse kunstschilder Niele Toroni ging tijdens zijn residentie in 2010 elke avond naar het Casino van Oostende.
Sinds 2002 al nodigt ze er artiesten als Franz West, Jasper Johns, Niele Toroni, Gerhard Richter, Sheila Hicks en Olafur Eliasson uit om werk te creëren en tentoon te stellen in een boerderij, die tussen 1996 en 2001 werd verbouwd door de Portugese Pritzker Prize-winnaar Álvaro Siza.
Momenteel wordt op de site de laatste hand gelegd aan een nieuw paviljoen van Siza, waarin een artiestenresidentie zal worden ondergebracht. Tot nog toe logeren de artiesten die naar Oudenburg komen om hun kunstproject voor te bereiden, telkens bij Dupont thuis. ‘We hebben een aparte vleugel in het huis waar we de kunstenaars twee logeerkamers en twee aparte badkamers kunnen aanbieden’, vertelt ze.
‘Ze blijven meestal een paar dagen tot een maand. Dat is best intensief, ja. We maken avonturen mee met die artiesten.’ Met de curatoren ook, trouwens. De Zwitserse kunstcurator Hans-Ulrich Obrist, die Dupont al jaren kent en die al meerdere projecten cureerde, vertelt iedereen die het wil horen over Duponts kelder vol gezonde biologische sapjes.
‘Het belangrijkste is dat iedereen zich vrij voelt bij ons. De tijd dat ze hier verblijven, zijn ze gewoon ‘part of the family’. Als ze willen mee-eten, dan kan dat zonder dat ze dat vooraf moeten melden. Als ze gewoon iets uit de koelkast willen pakken, doen ze dat maar. Intussen hangt onze keuken vol aandenkens van artiesten die hier ooit kwamen logeren.’
Cadeau in vlas
Nog vóór er sprake was van De 11 Lijnen kwam kunstenaar Panamarenko al graag naar de polders bij Dupont afgezakt om er zijn voer- en vliegtuigen uit te proberen. De residenties zelf ontstonden in 2002, toen ze in De 11 Lijnen expo’s begon te organiseren.
Toen de Italiaanse kunstenaar Giovanni Anselmo er in 2009 verbleef, keek hij soms urenlang naar de hemel boven Oudenburg, omdat die hem inspireerde. Franz West noemde De 11 Lijnen letterlijk ‘een plaats voor inspiratie en vriendschappen tussen kunstenaars’.
De Amerikaanse textielkunstenares Sheila Hicks stond aanvankelijk nogal sceptisch tegenover een project in de Oudenburgse art space. Maar het landschap en de link met de Vlaamse vlasindustrie overhaalden haar uiteindelijk voor een solotentoonstelling. En als dankjewel maakte ze voor Dupont en haar man een sculptuur met een bundel vlas.
‘Onze keuken hangt vol aandenkens van artiesten die hier ooit kwamen logeren.’
De meest intense residentie was ongetwijfeld die van de Argentijnse beeldhouwer Adrián Villar Rojas in 2013. ‘Een maand lang verbleven drie mensen uit zijn team bij ons. Omdat ze in de exporuimte een volledige woning wilden nabouwen als installatie, moesten ze continu met lokale timmerlieden, loodgieters en elektriciens samenwerken. Die kregen zoveel commentaar op hun werk dat ze het bijna aftrapten.’
Spoorloos
De Zwitserse kunstschilder Niele Toroni ging tijdens zijn residentie in 2010 elke avond naar het Casino van Oostende. Hij beschilderde ook spontaan een deel van Duponts keuken. De Amerikaanse kunstenares Bunny Rogers was daags voor haar vernissage in de polders gaan joggen en compleet verloren gelopen.
‘Ik was ontzettend bezorgd en vreesde dat ze nooit tijdig klaar zou zijn, want ze had ook spontaan beslist om nog nieuwe sculpturen te maken. Alles kwam gelukkig goed de nacht voor de vernissage. Maar toen ik een select gezelschap na de vernissage een chocolaatje bij de koffie wou aanbieden, bleek ze in elke praline te hebben gebeten. Hilariteit alom natuurlijk. Artiesten voelen zich nogal snel thuis bij ons, denk ik.’